Birini Öldürseydim
İnsan öldürme eyleminin ölüm anından itibaren gelişen anlamsızlığı... Bütün o tutkunun boşa gitmesi adeta, bir şey hissedemeyecek oluşu ölenin. Ben hiç insan öldürmedim ama istedim, elime fırsat geçse yapmazdım ya da yapamazdım bu da doğu ama ölesiye istedim; muhtemelen siz de istediniz, bilemedin isteyeceksiniz. O yüzden kimse bana yadırgarca bakmasın, ben birsem üçsünüz hepiniz, neyse... Düşündükçe fark ettim ki birini öldürmek ondan intikam almanın en berbat yolu, insan sonsuz acı vermek istiyor. Ne o? Siz hiç istemediniz galiba, Allah bilir hep rahat uyumuşsunuzdur, asla... Neyse. Sorun şurada ki iç kanatan bir gerçeği görmezden gelemeyiz: Birini yalnız sevdikleri sonsuz acıtabilir, aç parantez benim Allah belamı versin kapa parantez. Bu durumda senin her şeyin olmuş ama onun için hiçbir şey ifade etmediğini günler içinde ağır ağır kanayarsk ve nice göz yaşlarıyla tecrübe ettiğin birilerini gel de acıt, nasıl olacak?
Çok isterim sayın okuyucu vallahi billahi tillahi çok isterim hala inan ki; bu Alptuğ kim için kim ki iyi olmuş zalimin önde gideni olmuş neyi değiştirecek, ana babası hariç kim için?
Yetmiyor ve yetmez anlıyor musun? Şu günüm istediği kadar normal olsun -buna şükür tabii- her gün aynı şeyler kafamda nedenli nasıllı talim ettikçe, hüngür hüngür parçalara ayrılıp Allah'a haykırarak onlara hakkımı helal etmediğim yüzlerce gecenin şuramdaki ölüsünü kim nasıl kaldıracak?
Eğer birini öldürebilecek olsaydım bunu her gün yapabilmeyi dilerdim, her gün yataktan kalkıp aynı kişileri farklı biçimlerde öldürmek ve öldürürken hesap sormak. Ne acı ki zarar verebilecek olsam dahi elimden kurtaracak bir ölüm var insanları, ahiret inancım olmasa vay halime.
Şimdi bu yazıyı okuyan üç beş gerzek benim birilerine zarar vereceğimi düşünüp boktan yere paniğe kapılacak, kapılsın da üstelik, panik ve korku benim yapabileceğimden fazlasını yapacaktır eminim.
Hadi ölüm mölüm işin fantezisi de, harbiden insan bir şeylerin tecelli etmesini istiyor, öyle abartılı biçimde de değil, benim yaşadığımı yaşasalar kafi, maksat empati olsun değil mi?
Son söz: Galiba sayın okuyucu, birini öldürsem o bile ben olurdum biliyor musun.
Çok isterim sayın okuyucu vallahi billahi tillahi çok isterim hala inan ki; bu Alptuğ kim için kim ki iyi olmuş zalimin önde gideni olmuş neyi değiştirecek, ana babası hariç kim için?
Yetmiyor ve yetmez anlıyor musun? Şu günüm istediği kadar normal olsun -buna şükür tabii- her gün aynı şeyler kafamda nedenli nasıllı talim ettikçe, hüngür hüngür parçalara ayrılıp Allah'a haykırarak onlara hakkımı helal etmediğim yüzlerce gecenin şuramdaki ölüsünü kim nasıl kaldıracak?
Eğer birini öldürebilecek olsaydım bunu her gün yapabilmeyi dilerdim, her gün yataktan kalkıp aynı kişileri farklı biçimlerde öldürmek ve öldürürken hesap sormak. Ne acı ki zarar verebilecek olsam dahi elimden kurtaracak bir ölüm var insanları, ahiret inancım olmasa vay halime.
Şimdi bu yazıyı okuyan üç beş gerzek benim birilerine zarar vereceğimi düşünüp boktan yere paniğe kapılacak, kapılsın da üstelik, panik ve korku benim yapabileceğimden fazlasını yapacaktır eminim.
Hadi ölüm mölüm işin fantezisi de, harbiden insan bir şeylerin tecelli etmesini istiyor, öyle abartılı biçimde de değil, benim yaşadığımı yaşasalar kafi, maksat empati olsun değil mi?
Son söz: Galiba sayın okuyucu, birini öldürsem o bile ben olurdum biliyor musun.
0 Yorum:
Yorum Gönder