Silmemişim

Affedin gecenin bu saati,gerçi ben de ummazdım,tamamen bir yanlışlık eseri.Yani silmiştim numarasını,her şeyiyle silmiştim...
Meğer öyle değilmiş,meğer içimdeki değeri halen gram eksilmemiş,ilk göz ağrım dedikleri şey de gerçekmiş sanırım;en önemlisi,aşkta değil bu durum için ama,sevgi için gözden ırak olanın gönülden ırak olması gerçek değilmiş...
Sanki kafam yeterince bulanık değilmiş gibi böyle,unutmamışım da;unuttuğumu kim söyledi zaten...
Demek en kırıldığının derdine bile koşmak istermiş insan,en eski ve en hükümsüz aşkı bile bir şey ifade edermiş onu anladım..Aslında biliyordum da lakin öyle olması gelmezdi işime;sırf halihazırda suçsuz da olsam utanmamdan,suçlu ve bir pislik gibi hissetmemden.. 

Daha birkaç gün önce yazdığım yazı bu şekilde hayatıma tecelli edince kendimle çelişme raddesine gelmemiş olmak gurur verici ancak bir o kadar da hüzünlü...
Demek silmek de silmek değilmiş,buna rağmen bile birinin hayatından silinip silinmediğini bilmek zor zanaatmiş;aynı şekilde bir kişinin hayatında bulunduğun konumu,onun senin için ifade ettiği anlama denk tutmak doğalmış,lakin bunu ummanın sonucu hayal kırıklığı bazen...
Öyle bir kadın düşünün ki aşki anlamda bir şey hissetmesem dahi üzerimizden geçen onca yaşanmışlığa karşın onu hatırlamak acı bir gurur...

Allah'ım çok önemsiyorum da neden?Bilinmez ve umursamazken hangi sebepten?Vazgeçemediğimi söyleyenin alnını karışlarım;zira bir sevdiğim var,lakin o da en az bu kadın kadar uzak işte,ikikem bu,birini sevmek diğerini sevmekten sadece insan oldukları için bile farksız bu noktada,belki ikisinin de sevmemiş olup sevmeyeceği gibi bir ortak nokta...

Ne o onu hala sevdiğimi ne o hala değer verdiğimi ve ne de siz hangi o'da kimden bahsettiğimi bilebileceksiniz ve ben bunun içinde yaşayacağım,
Anladım ki kendimi de geçmişten silmemişim...