Senden önce ben;Mutluydum,pişman değildim yaptıklarımdan,yaşadığımın farkındaydım,hayattan zevk alırdım,kaybedebileceğim birşeylerim vardı,değerim vardı kendi gözümde,umuda ihtiyacım yoktu.Sonra sen geldin.Beni aldın götürdün bilinmeze,hissettirmeden çaldın kalbimi,morfin almışım gibi sahte bir mutluluk yarattın içimde.Kaybedebileceğim herşeyimi aldın sen elimden;Mutluluğumu,hayatımı,ruhumu.Ama bir şeyi unuttun ben güzel,sana olan aşkımı.O da bende kalsın be,yaşadığımı anlamamın tek yolu duygu ve düşüncelerim ne de olsa.Senden önce olmadığım gibi senden sonra da pişman değilim,sen reddetsen bile iyi ki seni seçmişim.Tıpkı imkansızın içerisindeki o insanı kendine çeken büyü gibisin,cesaret gerektiriyorsun.Şimdi olur da görürsen sana bütün bu yazdıklarımı,muhtemelen''Bu çocuk bana kafayı takmış,resmen pisikopat!''diyeceksin.Korkma ben sadece kendime zarar veririm,unutma deli değilim.Gerçi düşününce sevmekte bir deliliktir ama olsun.Ayrıca sana kafayı takmadım,sana takacağım tek şey gönlümdür bunu böyle bil.Evet ben piskopatım,çünki kimse onu öldüren kişinin saçının teli için canını vermez,bunu ancak harbi piskopatlar yapar.Eğer piskopatlık buysa,piskopat olmaktan mutluyum...