Hani o küçücük bir dönme ihtimalin var ya,o ihtimale tapıyorum ben yaa.Diyorum içimden''En azından %1 ihtimal var!''diye.Ve %1 de olsa mutlu oluyorum o an.Sen ise tam tersi,olmama ihtimali olan %99 ile mutlu oluyorsun.Gönlüme de bak sen,benim tam tersim olana tutulmuş.Hayat zaten hep imkansızdır,en farklısı ve en tuhafıdır diğerlerinin.Yaşamayı kimine göre zevkli,kimine göre de çekilmez kılan da bu değil midir aslında?Asıl soru;Peki ya ihtimaller büyüyebilir mi?Olur ya,anlarsın hatanı,dönersin belki.İhtimaller iyidir,en azından ihtimali bilirsin.Ya bilinmezse,kesin bir ihtimal olmazsa ya?İhtimalsizlik de şans değilmidir aslında?Sayılar olmaksızın neler olacağını bilmeden beklemek gibi yani.Şansın kötü yanı da bu;Tutup tutmadığını sadece olay yaşanırken anlayabiliriz.İhtimaller hayatın cilveleridir de diyebiliriz,olacak mı olmayacak mı diye düşünürkenki yaşadığımız o hafif tatlı heyecan herşeye değer bence.Herşeyin başı sağlıktır belki ama,sağlıktan hemen sonra da mutluluk gelir.Gelmeseydi mutlu olmak için bu kadar uğraşmazdık,öyle değil mi?