Seni beklerken geçen zaman,yakar beni bir sigara gibi.Sensiz geçen her saniye aklımda olmandan daha iyidir aklımı yitirmem.O yüzün her gözümde canlandığında saçını okşamak isterim,ama sen yoksundur.Ben nasıl tanımlarsam tanımlayayım sesnsizliği,sen anlamazsın beni.Neden anlayasın tabi,beni anlamak bile istemiyorsun.Ben gönlüme yanarım,beni istemeyeni isteyen gönlüme.Keşke kalpsiz yaşayabilseydi insan,sökerdim kalbimi,unuturdum seni.Bu güne kadar ben senin için ne ağlamak istedim,ne yanmak.Bana bütün bunları yaptıran o kalp işte.Kendi kalbim beni bu kadar üzecekse kalbimin olmasının bana ne faydası var ki,sensiz nefes alıp vermemi sağlamaktaan başka.Şu an senin yerine koyuyorum kendimi,daha fazla acıyor canım.Çünki sen herzaman benim aklımdasın ama sen hatırlamıyorsun bile beni.Bu yazıları da sana yazıyorum,senin kadar yazmaya değer birisi yok çünki.Ama senin bütün bu yazdıklarımı okumadığın gerçeği çok acımasız.