Alptuğ'un Mekanı

23 Mayıs 2014

Eski Yorgan

Dün gece beynimde aniden bir istek uyandı ve kafamdan tıpkı bir rüya gibi detaylıca geçti,betimlediğimde pek çoğunuzun anımsayacağı cinsten.

Eski,bahçeli,iki katlı,koyu kahverengi renk ve beyaz panjurları olan bir konak düşünün.Bahçesinin yan tarafında koca bir çınar ağacı ve ağaç ile ev arasında da bir bank mesela.
Evin o eskimiş paslı kilidine soktuğunuz arkası plastik ve kare olan o küçük anahtarla kapıyı açıyorsunuz...

Kapı açılınca içeriden büyük bir rutubet kokusu yükseliyor,yerlerin beton olması birikmiş o yoğun tozu belli ediyor.Yukarı çıkıyorsunuz açık kahve rengi,beyaz tırabzanlı merdivenlerden ağır ağır;
yukarıya çıkınca yan tarafta uzun bir koridor,iki tarafında ikişer oda ve karşıda ise lavabo.

Sağ taraftaki ikinci odaya giriyorsunuz,orası yatak odası;
Kapıdan girince karşı duvara ortalanmış şekilde koyu renk bir tacı andıran başlıklı ve parlak bordo renkli işleme yorgan serili olan bir yatak,uzanıyorsunuz ve o naftalin kokusu ile sert yastık sizi çocukluğunuza götürüyor.O sırada sağ taraftaki camın önünde duran fesleğen kokusu,dışarıdaki güneş ve bir de o usul serçe sesleri rüyada hissettiriyor size...

Bir uyanıyorsunuz ve hava kararmak üzere,akşam ezanı ve arnavut kaldırımı döşeli yolda top oynayan çocukların sesi birbirine karışıyor.Karşıdaki fırından taze ekmek kokuları yükselmeye başlarken esen rüzgar yine ne yapıp edip yumuyor gözlerinizi,usulca uykuya dalıyorsunuz...

22 Mayıs 2014

Serum Damlası

Hastanede geçirdiği günler insan için düşünmeye bire bir,hele ki ağrıları varsa.Hani bazen öyle düşünceli bir anınız olur da en lüzumsuz şey dikkatinizi çeker ya,bende de tam bu oldu işte.Serumdan ağır ağır akan her bir damla,aynı hızda seyreden kalp atışlarım,odadaki bozuk lambadan çıkan o cızırtı ve çok dahası...

Ancak pek çoğunuzun tahmin ettiği gibi delirmedim,hatta aksine bunlar bana hayatı bir kez daha sorgulayıp irdeleme gereksinimi hissettirdi.Hayatı,zamanı,fiziği,kimyayı,boyutları,şekil ve halleri,değer ve potansiyelleri mesela.
Bana özellikle de şu son birkaç yıldır yöneltilen''Nasıl aklına geliyor da yazıyorsun?''sorusuna gayet de net bir cevap değil midir sizce bu?

Düşünmek için vakit,belli bir ruh hali,zindelik ve benzeri hiç birşey gerekmez;insan her saniye büyük küçük herşeyi düşünür aslında,sadece benim gibi düşünen bazıları beyninde akıp gitmekte olan bu en ufak düşüncenin bile köküne inmeye çalışmakla vakit harcar.Üstelik bunu neden yaptığım hakkında en ufak bir fikrim bile yok,''seviyorum''derdim ama bu kadar zahmeti sevmek biraz garip kaçardı.

Zahmet de değil aslında,sadece siz farkına varmadan her saniye gerçekleşmekte olan bir dizi döngü ve olayı bilinçli bir şekilde yaşayıp resmedebilmektir bu...

Parlak Gece

Gözlerim kamaşmış bir biçimde geceye uyanmak,o serin ve tenha sokakta kendini arayan başkaları da vardı.O an o saatte kendini veya bir başkasını,birşeyi düşünen elbet ki olmalıydı benden başka.Sokak lambalarından kısık gözlere amansızca hücum eder gibi yayılan kızıl ışıklar.O denli bir karanlıkta sanki dünyanın en cesur insanıymışcasına ve bir hiç pahasına tereddütsüzce ilerleyen o adam;o bile korkardı gök kuşağından,tüm o renklerin ardına birikmiş zehir dolu bir hava olabilirdi ve bilemezdi.

Hissedebilmeyi istemek,gerçek iyiyi ve gerçekten güzeli hissedip az da olsa tadına varabilmek.Herşeyin sahte olduğudan emin gibi cüretkar bir ukalalıkla oynuyordu bu hayat oyununu.Ama bir gün olsun şüpheye düşebilmeye dahi muhtaç hissediyordu kendini,fazla bilmek ya da düşünmek tıpkı diğer herşey gibiydi,her zaman işe yarayacağının garantisi yoktu.

Öte yandan da böylesi hiç olmadığı kadar iyiydi de bir bakıma.Sonradan öğrenmek daha çok acı verir ama başından beri biliyor olup kılını dahi kıpırdatamamak ise çok daha can sıkıcı.

Bu iki kötü ihtimalin arasında bir seçim yapmaktansa tıpkı pek çoğumuzun yapmış ve yapacak olduğu gibi o da gözlerini kapatıp olacak olan her ne ise onu beklemeyi tercih etti.

Bunun ise tek bir kötü yanı vardı,ne yaparsanız yapın asla ama asla tam olarak hazırlıklı hissedemeyecek ve bu yüzden de kendinizi her an için diken üzerinde bilecektiniz.

Bütün olay bu işte,şu koca hayatın onca numarasından biri de bu.Bitti,bu kadardı;eyvallah dostlar,hayatı anlayan son bir perde daha kapandı...

21 Mayıs 2014

Bencil Miydim Acaba

Bazen düşünüyorum o günü,o gün sözde''seni düşünüyorum''maskesi altında fark etmeden dahi olsa bir bencillik mi sergiledim diye.Çok düşündüm ben bunu,ama anladım ki bunun cevabını verebilecek olan kişi ne ben ne de senden bir başkası.
Sen onu seviyordun,o da muhtemelen ki seviyordu seni;öyleyse daha ne hacet,son bir güzellik yapıp bana yakışan şekilde fiziksel ve zihinsel açıdan senden uzaklaşmak en iyisiydi.Ama yine yapamadım ki ben,çünkü daha önce sana da söylediğim gibi;bu aşk bitmeyecek işte,iyi veya kötü algıla ama ben bile bitiremem işte bunu,sen bile bitiremezsin.

Bitmesi gerekirdi ama aşk işte bu;bitmesini bekleyenlerde çünkü asıl hata,aşkı sevgiyle bir tutanlarda çünkü.
Bitmeyecek lakin geçecek,o ki bir hiç olmasa bile çok aza inecek.İnsin istemedim ben,sen bile istemedin aslında;senin de tek bir isteğin vardı ki mutlu olmak,amacımız ortaktı.İstemsizzce araya girdi kalbim,sonrasındaysa kaş yapayım umuduyla çıkan o gözlerle doldu ortalık...

Farklı olması gerekir miydi bilmiyorum ama ikimiz de bunu istedik;biz ki iki farklı,''farklı''yı istedik,farklı farklıları istedik...

Pus

Uyandığımda gün yeni doğmaktaydı,öyle ki havadaki o masum berraklık içimdeki o umuttan daha aydındı.Yine bu günü etmiştik,yine yeni bir güne daha gözlerimizi aralamamızı kutlamamız gerekirdi bile.
Zaman geçtikçe iyileşen fiziksel ve manevi her türlü yaralarım bana''Sanırım gerçekten o kadar da iyi olacak!''düşüncesini düşündürtmeyi başarmıştı.

Anlayabilmeniz çok zor ama şöyle böyle anlatmaya çalışacağım;
Tam olarak dik ve dümdüz durmak,koşmak değil belki ama dengeyle koşmak ve daha saymak istemediğim aslında pek çok''sıradan''şey bana daha çok birer''sıradışı'',''tuhaf''geliyor.

Şu anki şartlara göre bu sıradanlar çok çok iyi tabi,fakat alışılmadık şey farklı geliyor işte insana.Hadi bunların hepsine eyvallah diyorum,neler geldi geçti hangisinin altından kalkmadık diyorum ama yine de bu konuyla alakası dahi olmayan şeylere sıkılıyor içim.

Mesela ona,bana veya bize''değil de'' ona.Sağlık falan hepsi tam olsun,yine şükrederim tabi yadırgamam,yanlış anlamayınız;ama insanoğlu herşeye aç ve muhtaç.Sevgi desen var,fazlasıyla var ama sevgi değil işte bahsettiğim.Aşkla sevgi çok farklıdır,ben de aşkı arıyorum esasen...

İkinci Kitap

Yeni bir kitap için çalışmalara başlama düşüncesindeyim,ne de olsa meşguliyetlerimde bir bir arınmış vaziyette ve manevi olarak üst düzey bir dönemdeyim.Net bir bilgi veremem ancak bu kitap muhtemelen bir şiir kitabı,ya da yaşamımdan sağlığıma dair örnekleri,düşüncelerimi vb bir araya getirdiğim tıbbi içerikli bir kitap olacak.

Eskiden yazmak için,sonralarında rahatlamak için,daha sonralarında rahatlamak ve anlaşılmak için,en sonunda da yaşayıp yaşatmak için yazar oldum.Kime yazdığınız ya da ne için yazdığınızdan çok neden yazdığınız önemlidir.Bir de hangi kafayla yazdığınızdır önemli olan,sitemkar,çılgın veya bezmiş olarak mesela...

Şimdilerde yorgun ve stresli olduğumdan dolayı icraata geçemedim fakat en kısa sürede yeni bir eser ile sizlerin karşısına çıkmak dileğiyle...

20 Mayıs 2014

Bana Yetiyorum

Yok be arkadaş,ben bana yeterim,Allah bana yeter,ailem bana yeter;varsın sevecek birisi de çıkmasın bizi,nasılsa ben ve alçılı dizlerim hareketsiz buradayız.Kaç senedir aşkı yazıp aşkı anlattım ben,sebepsiz ve de fütursuz bir hevesle yaptım bunu.Sonra ümit ettim ki aşkı aşk gibi anlasın ve yaşasın insanlar,istedim ki aşkın ne olduğunu bilmeyen ve varlığını inkar eden kalmasın.

Yalnızlık buydu be kaptan;kimsenin aşkı benim gibi yaşayamamasıydı,ne bana ne de bir başkasına...
Anlaşılmamaktı belki de yalnızlık,ya da daha doğrusu;her gün onlarca''Seni anlıyorum!''diyen insanın karşına çıkması,lakin kimsenin birşey yapamaması.

Bu artı bir özellik olmasının yanı sıra son derece de olumsuz.İnsanın duyguları olması mükemmel bir durum,lakin bağlanmak veya kendi kendine yetememek ise tam anlamıyla bir kıyamet.Başka kalplere muhtaç olmak,çünkü insan kendisi tarafından sevilebilse bile kendini sevemez.

Şöyle anlatayım;
İnsan ona değer verecek olanı değil,değer verebileceği birini arar.Eğer ki aksi olsa muhtemelen bu ne aşk olurdu ne de başka birşey,insanların arasında bir ilişkiyi bırakın bağlantı bile kalmazdı.Felaket bu,asıl kaos;üstelik buna çok yakınız,korkmalıyız...

Daha Yeni Kayıtlar Önceki Kayıtlar Ana Sayfa

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )