Alptuğ'un Mekanı

06 Mayıs 2014

Mimozam

Yine dolup taşmış içimi az biraz da olsa boşaltmak için buradayım ve yine sana olan o sevgimi başka başka şekillerde ifade etmek için.Ama bu seferki çok daha farklı olmalı diğerlerinden;ne seni betimlemekle,ne de sana olan sevgimi ucuz ''seni seviyorum''lar kullanarak anlatmakla yetinmeliyim.Ben bu değilim,benim işim yapabildiğimin en fazlasını yapabilerek olabildiğince süslü ve büyülü bir şekilde seni anlatabilmek.Ama ben bunu yapamıyorum işte,çünkü sen öyle birisin ki,öylesin ki hiçbir kelime veya cümle ne yaparsam yapayım asla yetmiyor sana,asla da yetmeyecek.

Bunu biliyorum belki,ama bildiğim için yazmaktan vazgeçmek bana yakışmaz.Sonuçta sevmediğini bile bile seni seven ben,okuduğunu bile bile seni yazabilirim elbette.Kim ne derse desin,sana veya bana ne söylerse söylesin onlar.Ama biz onlardan daha gerçeğiz ve kalıcıyız;''biz''olarak değil belki,ama''sen ve ben''olarak kesinlikle öyleyiz.

Varsın ağzı olan konuşsun,varsın ki susturmayalım ne çıkar.Ne derlerse desinler,hepsini tek geçerim;ama sen öyle değilsin,senin tek bir sözünün aksi yoktur benim için.Bugün de o yüzden hayır dedim o işe,sen istemiyorsan o işten ne sana ne de bana hayır gelir biliyordum çünkü.
Ben hepsini biliyorum balım,peteğim,mimoza çiçeğim;sen de bil ki,onlar bizi edeceğine biz hiç edelim onları.

Sen tek kelimeliksin aslında,seni anlatabilecek tek kelime var;o da her duyuşumda irkilip söylemeye çekindiğim,güzeller güzeli ismin.İsmin sıradan aslında,onu öylesine sürükleyici yapan,ama ağzımdan çıkarmaya kıyamayacak kadar kıymetli yapan sensin.O yüzden sana hitap etmeyi pek de içim almıyor;öyle birbirlerine,ömrüm,gülüm,birtanem falan diyenler var ya,işte onların hiçbirinin söyleyeceği tek bir söz dahi senin ismini gölgeleyemez.

Seni tam manasıyla anlatmaya çalışmak kendini yormaktan başka birşey değil,çünkü bu düpe düz bir imkansız;ama boştan yere çırpınmak,hele ki bunu senin için yapıyor olmak çok ama çok başka.Birşey kaybetmiyorum,azalmıyorum;belki de kazanmıyorum da,ama inan ki bir önemi yok.Ben birşeyler yaptım,iyi veya kötü olsun yine de birşey yapmış olmak bile rahat tutuyor içimi,ama en başta da seni sevmiş olmak geliyor.

Ben seni hep sevdim,seviyorum,severim;hatta yeri gelir insanlara,herşeye ve kendime inat yaparım bunu.Çünkü çoğu insanın kavrayamadığı küçük ama önemli bir detayı biliyorum ben;sevmek bir amaç değil,başlı başına bir sonuç...

Volkan Konak - Mimoza Çiçeğim | izlesene.com

05 Mayıs 2014

Sabrın Sonu

Bu dünyada sabrın sonu selamet değil agalar,sizi öyle inandırmış bunlar.Bu güne kadar sabrettim,elime geçen ise koca bir hiçten başkası değildi tabi.Hayatta en nefret ettiğim şeylerden biri ise tıpkı sabretmek gibi göz yummaktır.Kimse kusura bakmasın ki ben kimseye göz yumup en ufak prestij veya öncelik gösteremem.
Dilim sivridir ha söyleyeyim;ama sizler gibi laf sokmam,ima etmek yerine içimden geçen bir küfrü pat diye tam da suratınızın ortasında çakarım.

Ufacık mevzulardan hır gür çıkarıp ortalığı birbirine katan ve bir de yetmezmiş gibi sanki zeytinyağıymışcasına üste çıkanlar,işte onlar miğdemi bulandırıyor.Kimse benden lafımı,tavrımı veya eylemimi sakınmamı beklemesin,hele ki bu insanlara karşı.
Buralar benim mesela,burada isim vererek veya vermeyerek istediğim kadar sayıp sövebilirim ama hiçbir zaman o kadar ileri gitmiyorum;öyle pek de bir sebebi yok aslında,sadece okuyucularıma hürmeten ve kendi çizgimden sıyrılmamak amaçlı.

Tam tamına 3 kuruşluk insanların bana laf etmesi;tamam belki zerre bir tarafımda değil fakat bu insanlar yarın öbür gün hatta o kadar geç olmadan tam da bugün sevdiklerime ve dostlarıma da aynı kalleşliği yapabilecek derecede onursuz ve şerefsizler bunu da belirtmeden geçemeyeceğim.
Aslında bir yandan da onların kendi iyiliğini düşünüyorum,kendini bile düşünmekten yoksun olan o bir avuç acizin;çünkü birileri benim kadar sabırlı olmayabilir,benim gibi üstünde bilmem kaç senelik hatrı olan adamlara değil de hiç bilmedikleri adama aynı şeyi yaparlar o zaman olan onlara olur.

Diyeceğim o ki her ne olursa olsun birilerinin şaftını kaydırmak lazım bazenleri;bu kurallara,kanunlara ve diğer her neye aykırı düşerse düşsün bazen gerekiyor be abi,bunu inkar edemeyiz.

Bazıları da diyor ki onun seviyesine inme.Yahu akıl var mantık var,benim o kadar düşük seviyelere inmem imkansız;hem ayrıca her ne olursa olsun,bu onların yanına kalmayacaksa onların saygınlığını yitirmeyi tercih ederim.Hem ne de olsa bazen öyle adamlar vardır ki sırf sana saygı duyuyor diye saygısızlık yapmak isteyeceğin türden itici,ahmak vb.

Ben dik kafalı bir adamım,bu yüzden herkesi karşıma almayı bile göze alarak eyvallah diyorum;işte size meydan,gelen gelsin ben buradayım!

04 Mayıs 2014

Merkez Kaç

Hayat,hayatta başımıza gelen pek çok şeyin sorumlusu elimizde olmayan hatta bizimle alakadar olması neredeyse imkansız olan pek çok şeyden etkilenerek yine istemsizce yaratmış olduğumuz merkez kaç etkisidir.

Bu öyle bir etkidir ki karşı koymaya da teslim olmaya da kalkışsanız çarpışma kaçınılmazdır.Hayatın insanlığa göz dağı verme şekli olarak adlandırabiliriz bunu,o yüzden her daim kollamalıyız arkayı☺

Bu merkez kaç iyice musallat oldu bana bu aralar,hayırlısı neyse o olsun ne diyeyim.Benimle alakası olmayan şeylerin hiçbir sebep yokken tam ortasına düşüyor olmamdan söz ediyorum;bu ki ya birilerinin imdat çağrısında ışınlanmak,ya da her dakika dalga geçtiğim hayattan ağzımın payını almak.

Dünyanın kendi etrafında döndüğünü sanan insanlar gaflet içindedir,sonsuz,bitmek bilmeyen bir gaflet;ben bu yanılgıya kapılmadım,kendimi üstün görmeye çalışmadım fakat her nasılsa herşeyin ve herkesin benimle bu kadar alakadar olabiliyor olması hafiften de olsa bu gaflete kapılmamı sağlayacak gibiydi.

Dünya benim değil de sanki ben onun etrafında dönüyormuşum gibi be;her yandan ben fırlıyorum ya da benimle ilgili birşey,lakin pek çoğundan haberim dahi olmuyor.Bu ne cüretkarlıktır böyle,bu kadarı da olur mu be?!

Hayatım kendi kendini yönetmeye başladı,sanki ucuz yapım bir video oyununun bir filme uyarlanmışı gibi hissediyorum kendimi.Birşeylere yön verebilmek o kadar kolay olmamalı tabi,ama ipler de biraz olsun elinizde olmalı.

Yanlış anlamayın;herşeyin farkında olduğumdan dolayı olan ve olabileceklere karşı hazırlık yapıp sürekli bir plan ve strateji doğrultusunda olarak bu duruma göre oldukça ideal bir hayat yaşıyorum evet,ama bir yandan da bunca şeyin farkında olmak biraz olsun dehşete düşürüyor beni.

Bakın,yine kaldık işte ortada;yaşam,ölüm,hava,su derken kendimi kaybettim ve yine konuyu unuttum.

Yeni bir darbe gelip yine darbe doğrultusunun tersi yönde savrulmak üzere dostlar,görüşürüz...

İz Bırakanlar

Her insanın bir izi vardır bilirsiniz;insanların hayatınızda ve sizin de dünyada bıraktığınız eşi benzeri bulunamayacak pahabiçilmez izler.Her insanın isteğidir kalıcı olmak,birşeyler yapıp bu koca dünyanın birylerlerinde belki hayatta olmasa dahi hatırlanmak,kim aksini söyleyebilir ki?
İnsanların çabası tam da bu sebeptendir aslında;hepsi şu 3 günlük dünyaya kendinden be yaşantısından bir iz bırakmak için çabalar hayatı boyunca,üstelik bunu dünyanın da sona ereceğini ve hiçbirşeyin kalmayacağını bile bile yapar pek çoğu.

Bu uğurda kimileri iyi ama kimileri ise kötü yoldan yürümeyi seçer;ancak bazıları bu uğurda öylesine saplantılıdır ki,sözde bir gurup, bir dava ve bir dayanışma maskesi altına sığınıp gözleri körelmişcesine birşeyler yaparlar.

O insanları geçin,pek çoğu son derece salak ve adı anılmaya gerek bile olmayan kişilerdir bunlar.Şimdi ise asıl konumuza biraz daha derinden devam edelim,iz bırakmak diyorduk en son...
Ben de bu dünyada ne yaptımsa iz bırakmak için diyebiliriz,fakat tek ve önemli bir fark ile;hatırlanmak için değil,''iyi hatırlanmak''için.Aslında onu da geçelim,sadece başka insanlar için yaptım,onların iyiliği için.

Bu hayatta en çok güvendiğim ama pek de belli etmediğim adamlardan birisi de bana şu lafı etti''Her zaman başkalarını düşünme!'',elbette ki dibine kadar haksızdı ve ben yine bildiğimi okudum.Pişman değilim,çnkü gerçekten haksızdı.Bir insan kendine en fazla ne yapabilir ki,kendine onu seven bir başkasının gözünden bakamadığı müddetçe?Boşversene sen,başkaları için yaşa,onlar için öl,onlar için birşeyler yap;birşey kaybetmezsin,kaybettiğini sandığın şeyleri kaybetmiş olmandır belkide asıl kazancın.

Evet ben bencil bir herifim kabul,tersine bencilim.Sürekli başkalarını düşünürüm;çünkü vakti zamanında,benim kendime yapamayacağım iyileri de kötüleri de bana yaşatarak bana gerçek yaşamı ve hayatın anlamını hissettirenler de bu insanlardı.İyi veya kötü ne yapmış olurlarsa olsunlar,isteyerek veya istemeyerek olsun umurumda bile değil;her ne olursa olsun,onlar bir şekilde beni bu günlere getirdi ve hayatımda var oldular.

Kimileri vardır ki onlara rastlamış olmak,hayatında sadece 1 dakikalığına görebilmiş olmak bile o kişinin üzerinizde çok büyük etkiler yaratıp hayatınızı baştan sona değiştirmesine sebep olabilir;siz de sonucunun ne olacağını önemsemeden,sadece birşeyleri değiştirdiği için ona minnettar olduğunuzu hissedersiniz.

Diyeceğim o ki;
Hayatımda iz bırakanlar,onları bıraktıkları izlerle değil de iz bırakmış olmalarıyla hatırlayabilmek her zaman için daha iyi ve aynı zamanda da büyük bir erdemdir.Böyle düşünen insandan ne kin bulursun,ne de nefret...

Bende Kalmasın

Gidenlerden çok bende kalanlar koydu çoğu zaman;mesela büyüklük,mesela sessizlik,mesela gece gibi.Birşeyler yaptım ben,hayatım boyunca;her yaptığımda büyüklük,onur,şeref bende kaldı.Ama demiyor değilim,''Büyüklük bende kalmasın,küçüleyim ama sövdükçe söveyim ki içimde kalmasın..!''Bak işte,senelerce kaldı kaldı,şimdi ise resmen sayfalarıma kusuyorum yazdıklarımla.Ama ne çare,o zaman o nefret ettiğim,tiksindiğim ve iğrendiğim insanların bir tanesine bile sırf gurur,büyüklük için içimden geldiği şekilde davranamamış olmak büyük pişmanlık.

Keşke bağırıp çağırmam,yakıp yıkmam gereken yerde sanki buna''mecbur''gibi sus pus oturmasaydım öylece.İçimde kopan fırtına ve şimşeklerin birazını dahi taşırsaydım o zaman dışarı;kim bilir be abi,belki de herşey farklı ve herşey istediğim gibi olacaktı.Bunu bilemem,kesin hatta muhtemel bile diyemem belki ama bence öyle.

Ha ne olurdu o zaman?Tamam belki hiçbirşey kazanmaz hatta pek çok şey kaybedebilirdim bile,ama en azından ilerisi için içimde birikecek bir dizi düşüncem de olmazdı.Böyle birşeyin olmaması da iyi aslında,çünkü şu dediğimi o zamanlar yapmış olsam bu bariz bir hata sayılırdı.Bunun farkındayım belki,lakin yine olsa bu sefer yaparım yapmadıklarımı.Yanlış doğrultu,yanlış bitiş olacaktı belki;ama belirsiz bir hedef değil de,tam aksine dosdoğru ve mükemmel bir hedef olacaktı...

Hem boşversenize,iki durumda da ben yine aynı ben;şükür ki hayatımda hiçbir zaman korkumdan dolayı kişiliğimi,tavrımı ve duruşumu sakınma gereksinimi duymadım.Sadece bazen,bazen birilerine söz vermek zorunda hissetmiştim;sözümü tutmazdım çok eskiden,ama verdiğim o bütün sözleri tutmuştum.

Hala da verdiğim sözler var,bunları da tutacağım diğerleri gibi;söz vermiş olduğum için asla bakmıyorum arkama,hata mı yaptım demek aklıma bile gelmiyor çünkü bunu söylememek için çok güçlü bir sebebim oluyor.

O güçlü sebep,her insanda olan sebep;dostları,sevdikleri ve değer verdikleri...

03 Mayıs 2014

Suçlu&Sorumlu

Her dakika ve her saniye birşeyler oluyor;pek çoğunu bilmiyorum,lakin bazısını ise adım gibi.Ama hepsinin tek bir ortak noktası var ki,hepsi de benim üzerimden yürüyor.Etrafımdaki herkes bana olanların benim suçun olmadığını söylemekte ısrarcı,öyleyse neden?Madem suçlu ben değildim,o değildi;öyleyse neden saçmalıyor hayat,hangi yüzle karşımıza gerçek birer sorunmuşcasına büyüyerek çıkmayı başarıyor bu saçmalıklar.
Saçmalıklar,saçmalayanlar ve de doğrudan saçma olanlar var,bazı insanlar ve birşeyler;fakat her nedense herşey bizimle o kadar kenetlenip içimize işlemiş ki onları fark edip hayatımızdan çıkarmaya çalışırken bile zarar veriyoruz.

Böyle düşünmeyi bırakın dostlarım,suçlu olan kişi salak olan değil,onun salak olmasına ve salaklık yapmasına göz yuman ben.Herşeyin önüne geçebilirdim ben,ancak birileri için yapmadım bunu;şimdi ise aynı kişiler,zarar vermemek uğruna en çok canını yaktığım kişiler.Hiçbiri beni suçlamıyor belki evet,hatta sonuna kadar destekliyor bile pek çoğu.Ama benim içimdeki şey vicdan azabı;yapmadığım şeylerin,iyi amaçlarımın,doğruluk için gittiğim yolların vicdan azabı.İyilik için yapılan pek çok şeyin bir anda kötülüğe çıkacak olmasını kim bekler ki,neredeyse imkansızdır bu.

Ben ki tam da imkansız diye birşeyin olmadığını tescillemiştim zaten,ama böylesine kötü ve üzücü bir kanıta da gerek varmış demekki.İmkansız yoktur;dünya gibi,hayat da dönüp durur üstümüzde,üstümüze...
Suçlusu benim;olanın,olmayanın,olacağın ve de olmayacağın.Eğer bütün bunlar sadece benim hayatımı etkiliyor olsaydı evet adı''kader''olacaktı;ama şansa bak ki ben dışında herkes bundan nasibini aldı,nerede bunun adaleti?!

Aslında tam da bir sorun yok ortada,sadece bir sorun oluşabilme potansiyelini güçlendirmiş olduğum hakkında güçlü kaygılar yer edinmiş durumda yüreğimde;en ufak bir göz yaşı,fiziksel ya da manevi bir acı da fazlasıyla dahil buna.
Ben sorumlu değilim,ama sorumlu olandan ben sorumlu olabilirdim;sadece sorumlu olmamak için sorumlu olmasında sorumlu oldum,oysa asıl sorumlu olmayı böyle becerdim...

Gözlerin

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )