Şimdi sizlere nelerden bahsetmeli... Hmm... Dostlarımın üzülmelerinden mi bahsetsem kısaca ve klişe, üzenleri kendimle tanıştırma, fırçalama ve devamında kafalarını hafiften kırma seanslarıma dair çoktan kurulu bulunan plancıklarım da dahil. Yoksa gördüğüm bir kızdan mı bahsetsem yine klişe ve lakin o kadar kısa olmamak kaydı ile. İkinciyi seçiyorum, çünkü yazının altına koyduğum şarkı fazla güzel... Şimdi ahali, bizim sınıfın

Aklımdan geçti nedense, geçti ama gitmedi bu sefer, çay bile isteyecekti belki ama içmediğimi ve evimde yani tam olarak hipotalamusumda da olmayacağını bilirdi. Vakit tamam dedik her şey oluverdi yok diye yakındığımız, sevdik ve sevildik, bir sürü bir şeyler oldu. Gün geldi ve resmiyete iyice yüklenecek iş, evlilik teklifi falan... Bu yazının buradan sonrası alışık olduğunuz şekilde devam

Düşündüm de, zaten ben ne zaman düşünmemiştim ki; belki bazı belki asla, muhtemelen arada. Bugün dedim belli ki kimsenin bana aşık falan olacağı yok, eğer mümkün olsaydı hardalla evlenirdim ve bunu yaptıktan sonraki ilk icraatım da pek tabii onu aldatmak olurdu, bir kadınla... Yanisi yanisi şuraya geliyoruz abisi; geçen gün kafede otururken, kaldı ki kafeye gitmeyi sevmem hele

Ah şu derdini anlatmamak, ne de büyük küstahlık... Yanıbaşımda biri dertlenince, acı çekince bu dünyanın en bahtsız insanı benim belki; kahroluyorum ulan, hele ki bu kişi az buçuk dahi değer verdiğim biriyse. Dünyanın son boşverecek insanı olmak gayesinde bir adama dönüp de boşver diyebilmeleri için de geçerli bu... Derdin var işte, belli dünyanın en güzel şeyleri sana olsa

İçime konuvermiş yoktan vesaireler... Keşke bu yazımı arkada bir piyano eşliğinde İlker Aksum seslendirseydi... Hiç bucağınızda birini hissettiğiniz oluyor mu, herhangi anlamda bile bilmediğiniz, ne görüp ne de duyduğunuz birini; örneğin yatağınızda size sarılıyor, çalışma masanızda sizi izliyorken. Şahsen ben hissetmedim, ama diledim, arada bir sanki fikir ve duygu olarak şuan o an ve herhangi bir an orada