Alptuğ'un Mekanı

13 Aralık 2015

Bekliyor Muyum?

Yine çoğu boş günümde olduğu gibi kendi bilinçaltımı kurcaladım,kafamda neredeyse hangi konuda olduğu bile meçhul olan karışıklıklar vardı ben de bir cesaret gösterip üzerine gittim.Zannedersem bir şey bekliyorum içten içe;yoo yoo hayır,o her zamanki beklediğim şey değil onu saymıyorum bile artık;ya da kısmen o olabilir,nereden bileyim ben?
Bak yarın pazartesi,başlıbaşına bir başlangıç.Kim bilir belki yeni biri çıkar demekten kendimi alamıyorum nedense,zira ilk defa bir pazar günü pazartesiye bu şekilde bakabiliyorum.İyice uysal bir herif oldum ben ha,hayırdır inşallah.Ne bileyim,bazen şöyle düşünüyorum;yani ben her ne kadar edinemiyor olsam da bir şeyler hak ediyorum,hayat da benden bir şeyler hak ediyor,örneğin umut.Artık verdiğim sözler gereği de umutlu,renkli ve aşktan kopmamış,hala sımsıkı bağlı bir tarza bürünüyorum....
Hayat mutluluğu gerektiriyor,belki de artık arabesk yerine Karsu dinlemeyi.Çünkü artık aklımda yer edinen bir güzel düşünce;bir durumun umut vermemesi onu umut etmekten alıkoyamaz.Aslında bunu çoktan fark etmiş olmam gerekirdi,zira senelerde cilmeden uygulamışım bunu...

Özellikle de şu sıralar hayat ufka baktığımda fırsatlar barındırmıyor lakin içimde filizlenen tatlı hisleri korkuyla zincirlemek pek benlik bir davranış değilmiş bunu anladım,üstelik de bunu anlamamı sağlayan yegâne şey de birkaç şarkı oldu sanki,sadece onlar olmasa bile çoğu onlar."Bırak beni böyle"basit bir laf değil çünkü,benim için klasik anlamından ziyade kendi kafasındaki pas tutmuş düşünclere söylediği bir laf gibi insanın.Bırak beni mazi,bırakın beni eski dostlarımın ve sevdalarımın düşleri der gibi.Bırak dedim ve bıraktım,bunu çoook ama çok uzun zaman önce yapmalıydım;hoş,ne fark eder ki olan oldu,üstelik sanırım bekliyorum...
Bakın çok nadir bir şeye şahit oldunuz,hatta belki de bir ilke;çünkü büyük olasılıkla ilk defa bir soru sorarak başladığım yazıma gerçekten bir yanıt buldum...
Ben kendi cevabımı biliyorum artık,o bilmek için yanıp tutuştuğum cevabı hiç bilemeyecek bile olsam en azından bir şeyler biliyorum...
Tek bir taş dışında tüm taşlar her zamankinden çok daha yerinde artık,düşünce yapım,kişiliğim falan filan işte;hem kim bilir,belki de o eksik taşın yerini bulması için gereken her şey sağlanmıştır böylece.En fazla zaman gerekiyordur,ama alıştım ben bu zaman kovalamacasına artık...

Yeni,arınmış bir Alptuğ'un taptaze bir hayatının başlangıcına tanıklık ediyorsunuz,tüm bu süreci başlattığı için okumuyor bile olsa buradan Karsu'ya teşekkür ediyorum;bu kadarına sebep olmayı o da beklemiyordu eminim,ben de öyle.Bu arada beklediğim bir diğer şey de,bir sonraki konser;çünkü yalnızca dün bile aynı şarkısını sekiz defa dinledim...😊

12 Aralık 2015

Eski

Eski bir adamım ben,halihazırda pek çok kşinin hayatındaki eski arkadaş,eski aşığım;ne bileyim,sanki insanlar beni br tablo sanıyor,sanki onlardan sonra ben öyle kalıyormuşum gibi.Hepimiz için geçerli bu;şu gün geçmişimdeki bir kadının umurunda değilimdir mesela tahminimce,ona göre o gittikten sonra yeni bir hayat kurmuşumdur ama en çok da ayakta durabilmişimdir;ve bu asla aksi olmaz,olursa vicdan azabına sebebiyettir zira.Efendime söyleyeyim karşıma fırsatlar çıkmıştır,mutluyumdur,hatta onu unutmuşumdur falan.Hangi giden bilir ki gittiğinden beri nelerin değişip nelerin aynı kaldığını,üstelik giden de o değilken...

O değil de ben hep burdaydım şaka bir yana,bu şekildeydim,geçmiş yazılarımla şuankileri karşılaştırdığınızda en ufak tutarsızlık bulamayacağınız kadar buradaydım.Ve gidenlerin ne kendini ne beni sorgulamadığı kadar ben onları sorguladım;itiraf ediyorum herkes gibi ben de hep istedim,arada sırada akla gelen bir tebessüm olmayı,ama biraz da acı olmayı istedim çünkü olduğum bu acıyı,hüznü ya da her neyiyse ben istemedim...

Eskiyim ben,eski benim;umutlarım ve sevinçlerimle,karmaşalarımla,arkama dönüp bakmalarım ve unutmamalarımla.Çünkü doğru olan buysa bile bana yakışmaz,yeni bir hayat kurmak isterken eskiyi kazımak,bu daha da yorar adamı,sanki ufaktan ağırmaya başlamamış gibi sakalları...

Aslında karmaşık bir kopma olmasa değerdi,böylece insan aynı şeyi yaşıyor olmasına rağmen hayatın onu sürüklediğini değil de ilerlediğini düşünebilirdi,yani öyle olmasa bile bir an olsun kaybettiğim düşüncesi aklımın ucundan geçemezdi,üstelik de suçsuz kaybettiğim...

Bazen işte hüzünlenirim böyle ben,harbiden eskiden kalma bir alışkanlık bu;eskisi bugününe de vuran bir adam olarak çok tatlıyım di'mi?Öyle olmasaydı bunu okumazdınız kanımca,zaten okumadınız da;bu yazı sadece buada durdu ve siz de sadece ekrana baktınız.Ne olduğunu söyleyeyim,bu yazıyı incelerken sadece ham geçmişteydiniz...

Mesele akla gelmek mi dersiniz yoksa akla gelmesi gereken olmak mı?Gerçi şu gün gelin görün akla gelmemesi gereken en büyük meseledir akılda.Kim bilir belki de akıl kıldan incedir...

Bimukabele hatıra olarak kalmaktır koyan,geisinin olmasına şans tanınmaması,biletin kesilmesi bir anlamda;öyle demezsiniz ama durum"Siz Allah mısınız?!"denebilecek vaziyettedir.Buna da kader demek,kadere de hakarettir lakin mecburidir;zira seven o kadar çok sever ki,sorumlu tutmaktansa başkasına suç atmakta kendini kandırmaktan alamaz...

Eski günler yaşansa ne olacak?Bir şey olacağından değil de,belki kendi sorduğun soruya cevap vermek gibi bir saçmalığa mahal vermeyeceğinden.Eski de fayda değil ama fayda görüyoruz geleceği bilmediğimizden,pardon geleceğin ne kadar olduğunu bilmeyip gelmeyeceği ihtimalini önemseyecek kadar tutucu ve aslında korkulu olmamızdan...

İtiraf edelim,çoğumuzun farkı yok ürkek bir çocuktan,

Çok eski bir çocuk...

Gülümseme

N'aber benim hiç olmamış ve olmayan sevgilim?Baksana,sanki bu aralar biraz gülümsüyor gibisin,öyle hissediyorum.Bunun Aşka küsüp sonra dayanamamamla bir alakası olmasın sakın?Doğru ya;eğer ben aşktan gerçekten vazgeçebilseydim,senin bir gün gelme ihtimalin de gerçekten hiç olacaktı,düşüncesi bile yeterince kötü.Yani demek istediğim hanfendi;öyle herkes bir yerlerde takılıp gününü gün ederken,ben burada oturup sana yazmaktan öylesine hoşnut ve mesudum ki tahmin edemezsin.Onların kafası almıyor,olmayan birine yazmak saçma gibi geliyor;kaldı ki ben olmayan birine ömrümü adamışım ama onlar olanın bile kıymetini bilememiş,hangisi daha saçma sence?
Bu arada kıskanmadın di'mi beni?Karsu'ya"Sanırım sana aşık oldum"demiş olabilirim ama benim gönlüm yokluğuna rağmen sende ve ben seni böyle severken senin de bunu bilip unutmaman gerekir.Ona öyle dedim çünkü onu sana benzettim;yüz olarak değil de kafamda oturmuş şeyler olarak,tavır,davranış,bakış açısı ya da her ne dersen o açıdan...

Hem ne yalan söyleyeyim aklımdan geçti;başka bir hayatta,başka bir şekilde,bambaşka karşılaşsaydık birbirimize çok yakışırdık diye.Ama bu hayal bile değil,yalnızca güzel bir tasvir...
Sana ait olmak,hatta sadece öyle hissetmek olsa bile bana deli bir haz veriyor,ulaşılmış bir amacın en güzide parçasıymışım gibi bilmem anlar mısın.Ve şimdi ben hala güvenmiyorum kadınlara(en azından eskisi gibi),aslında yalnızca sevmek ve sevilmek konusunda;ancak işin en cazip kısmı da tıpkı geçen gün olduğu gibi sen geldiğinde de,bu güvenmeme konusunda inat etmeyi beceremeyip teslim olacağım gerçeği.Yine insanların sandıklarının aksine;verdiğim bu kararlarda yeterince kararlı olamamam benim aleyhime değil lehime bu yüzden...

Seni seviyorum,aslında herkesi seviyorum sen de biliyorsun;ama keşke mesele sevmek olsa,gerçi o zaman da cennetin olmasına gerek kalmazdı benim için ve bu diğer tüm insanlara haksızlık olurdu,belki sana bile.Sorun senin burada olamamanın beraberinde getirdiği senin var olup olmadığın şüphesi ve eğer varsan dahi gülüşünü hissetsem bile göremiyor olmamın burukluğu;eğer en acısına gelmemi istersen de,çok çok ama çok büyük olasılıkla ne sana olanları ne de herhangi yazdıklarımı asla okumamış olman ve varlığımdan haberdar olmaman...
Güzelim seni beklerken,geldiğinde sen olduğundan emin olabilmek amaçlı herkese de bir umut beslemek şüphe tarzında,işte bu da çok zor ama senden ya da aşktan vazgeçmek kadar değil...

Okumuyorsun bu yazdıklarımı ama,şimdi ben buradan aşktan vazgeçtiğimi ama sonradan beceremeyip fikrimi değiştirdiğimi yazsam,sen belki de dünyanın öbür ucunda,başka bir şeye karşı bile olsa gülümser misin?..

11 Aralık 2015

"Aşık Kal"

Dün çok güzel bir gece geçirdim,Karsu konseri'ne davetliydim.Yaklaşık bir iki yıldır takip ediyordum Karsu'yu ve beni mest ediyordu.Her şey mükemmeldi,ama konumuz bu değil...

Hatırlarsanız ben bir hafta önce aşkı bırakmaya karar vermiştim,karşıma çıkan kadınların güvenimi,inancımı,mutluluğumu yitirmesi sayesinde.Moralim bozuktu aslında konser öncesi bu yüzden,sonra konserin içinde Karsu yazdığı şarkıların onun için olması gerekmediğini söyledi.Bunu söyledikten hemen sonra aşağıda paylaştığım o şarkı çalmaya başladı(iki gündür sürekli bu şarkıyı dinliyorum)Tam şarkının derin bir yerlerine geldi,dalıp gidiyordum,hüzünleniyordum,neredeyse ağlayacaktım ki tempo biraz hızlandı.Aklıma o sevdiğim kadınlar geldi çünkü,benim için hep imkansız olmuş o kadınlar..İçimden"Madem hep imkansız aşk yaşıyorum,bu defa Karsu'ya aşık olurum"dedim,çünkü en mantıklısı buydu;Karsu o sahnede kendisine bakan belki yüzlerce kişiye sevgiyle bakıp şarkılarını da öyle söylüyordu,oysa o kadınlar sadece bana bile o kadar güzel bakmamıştı hiç...
Konser bitti,sağolsun menajerlik sayesinde Karsu ile tanışma fırsatı buldum ve hislerimi dile getirdim,oysa buna karşılık albümü imzalarken "Aşık kal" diye not düştü...

Biliyorum bu gayet sıradan hoş bir jest,ama benim için anlamı çok çok daha büyük;üstelik Karsu bilmiyordu tüm bunları,şu anda hayatımı şekillendirdiğini de bilmiyor mesela.Aşka küsmüştüm,taa ki dün geceye kadar;o geldi,birbirinden güzel şarkılar söyledi ve hayatımın anlamı olan aşk'ı bana bir kez daha hatırlattı...
Bazı sanatçılar böyledir,sadece şarkı söylemezler...

Karsu eğer bunu okuyorsan sana çok teşekkür ederim,keşke daha basit bir Türkçe ile yazma imkanım olsaydı senin için...

Sen benim inancımı tazeledin,uzun zamandır şiir yazamıyordum ve artık çokca yazabileceğim sayende,sadece bu değil artık yeniden kendime bir şans tanıyorum,hem özgüvenim hem de diğer insanlara olan güvenim yerine geldi,üstelik çok daha olumlu bakıyorum hayata sayende...
Bu arada Türkçe şarkı yazman bu kadar gerekli bir şey ise,beğenir misin bilmiyorum ama ben de bir şeyler yazıp sana hediye etmek isterim en kısa zamanda...
Bir sonraki konsere de mutlaka geleceğim,seni bir kez daha görmeyi çok çok isterim...☺

09 Aralık 2015

Aşksız Dönem

Beni takip eden çoğunuz almıştır belki de bu Kaptan-ı Derya'nın denizlerden çekildiği haberini.Ani oldu biliyorum ama çoğu şey öyledir zaten,bakınız aşk gibi,ölüm gibi...
Evet bir devir daha kapandı ve uzun bir dönem aşk yok artık bana.Yalnız garibime giden şey bu haberi alanların korkması oldu;yahu sanki ben aşıken sana bir faydası vardı,bana bile yoktu ki.Bu zamana kadar aradım-taradım,bulup buluşturmaya çabaladım,bekledim,direndim,inandım falan mesela.Ama olmadı be abi,sevilecek kadın oldu ama sevilmek istemedi,bir diğeri sevilmek istedi ama hakkıyla sevemedi,karşıma çıkan diğer çoğu kadın da aşktan sevgiden bi'haberdi...Biliyor musunuz normalde böyle bir coğrafyada benim gibi birinin vurulmasıdır meşru olan,bacağı kırılan atın vurulmasından farksız olarak;şimdi diyeceksiniz ki"Mesele zaten vurulmuş olman değil mi?",e siz de haklısınız tabi.Zaten bundan sonra çoğu zaman siz haklı çıkacaksınız,daha doğrusu çıkmalısınız;zira sevdiğim kadın beni sevmeyecek,aramız açılacak,bir daha hiç bir şey eskisi gibi bile olmayacak derken de ben haklıydım,bu kadın da sevmeyecek,aynı şeyler yaşanacak derken de ben,üstüne üstlük bu cümleyi de birkaç defa kurmuştum...

Artık en eskimize dönme vakti geldi edebiyatta da,evet yazılarımda ve hayatımda zoraki ya da gönüllü bir şekilde aşk her zaman var olacak biliyorum,sadece aşık olan ben olmayacağım.Yani yine yazılarımda şu olmayan kadın geçecek,ayrıca o kadın günün birinde gelecek ve ben o günü bekleyeceğim;her ne kadar fantastik bir şey gibi görünse bile bu benim şuanda herhangi bir kadını sevmemden inanın daha mantıklı.Çünküsü içimdeki kadınlara karşı olumlu olan pek çok duygumu yitirdim,inanmak gibi;ama yalancı olduklarından değil,bir kadının gerçekten sevebileceğine dair çekincelerim var sadece(her ne kadar çok güzel seven bazı güzel arkadaşlarım olsa da)İşin esası korkuyorum da denilebilir artık kadınlardan,hatta ne dense yeridir;bir kadını sevmenin kuşkusuz herhangi incinmelere çıktığı şu coğrafyamda...

Ki aslında söylemeyecektim ama ben bir şeyi itiraf etmezsem herkes yalan söyler;
Bugün yaklaşık yarım saate yakın dua ettim,ama benim dualarım pek aşina olduğunuz şekilde değildir;oturdum konuştum Allah'la her zamanki gibi,sanki dosta dert anlatırmış gibi falan bir şeyler.O arada aklıma geçmiş geldi,geçmişte sevdiğim o ilk kadın falan;ama hepinizin dikkat ettiğinin aksine mesele artık sevmek ya da sevmemek falan değil,alakası bile yok...
Her şeyi bir kenara bıraksan güzel bir maziydi,o bahsi geçen kişiyle olan o sıradan arkadaşlığımız bile;üzücü bir şeydi belki ama mutluyduk be abi.Asıl dilimin ucuna gelip gelip de giden şeyi söylemek lazım gelirse şimdi;aşkı onda da bulamamıştım ama,ondan sonra bırakın aşkı,onunla olan arkadaşlığımıza benzer bile bir şey bulamadım,aramızdaki bağa.Ve şimdi o ayrı yerde,ben ayrı yerde,ayrı insanlarda,ayrı hayatların arasında;ben hala onu yazıyorum,lakin o beni unuttu çoktan...
Unutmamış da olabilir gerçi biliyor musunuz,insanlar değişir belki ama hala İrem'i tanıdığımı sanıyorum,böyle bir şey yapmayacağı konusunda...

O bir başka dünyanın insanı,karşıma çıkan iyi insanların bayağı bir kısmı başka dünyanın insanı,burada kalanlarınsa çabalarına rağmen açıkçası hayrı yok bana.Diğerleriyse zaten değmez,işte asıl mevzuat da bu;değmez dedim,değecek kişiyi uzunca süre,sakallarım ağırana kadar beklemeye ant içtim ve ben aşk insanı,aşk mevsimini yangına atıp da soldurdum bilmezsiniz...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )