Feminist Bir Erkek Olmak
OLAY BİR AÇIKLAMA YAPIYORUM, DİKKATİNİZE...
BEN BİR PROFEMİNİSTİM, feminizme, kadınlara kadınlığa destek veriyorum, neden mi? Çünkü ayrımcılığa her şekilde her zaman için karşıyım!
Çünkü fiziki gücümden ötürü üstün sayılmak istemiyorum, farklı bir muamele görmek istemiyorum...
Ama en çok da kadınlara hakaret/küfreden, onları hiçe sayan, duygu ve düşüncelerine önem vermeyen, hor gören, onları yalnızca cinsel birer obje ve''neslin devamı''olarak gören, kişisel zevkleri için canlarına kıymaya cüret edip, her türlü taciz ve tecavüzden kaçınmayan, onları birer köle olarak gören, kendilerini onlardan üstün görüp soyutlayan, onları her türlü aşağılayan, ağlatan, canlarını yakan hemcinslerimle aynı havayı solumak, hatta hemcins olmak dahi istemiyorum. Zira benim de bir annem var, düşük olmasaydı kızkardeşim olacaktı bir ara, sevgilim yahut eşim yok ama olmayacağı anlamına gelmez, onu da geç kadın olan pek çok dostum var. Bu aptalların yok mu derseniz, var ama işte... Zaten bütün mesele de bu "işte" değil mi?
(Sonradan eklendi:Ben bir kadın arkadaşım yanımdan ayrıldıktan hemen sonra onun bekareti ve namusu hakkındaki ileri geri konuşmalara tanık olmuş ancak ne yazık ki ağızlarının payını verememiş bir adamım,kimse bunu anlayamaz işte!)
Bu tavrım yanlış yorumlanmaya gayet açık ama net de bir tavırdır;
Ben kadınları savunmuyorum, erkeklere karşı kadınların yanında yer almıyorum. Bir feminist, bir erkek feminist olarak tek savunduğum şey insanlık, eşitlik, özgürlük, dayanışma, bilinç ve barış'tır. Erkek bir feminist olmak çok mu anormal? peki bir erkeğin feminist olması mı, tecavüzcü olması mı daha normal sizce?
Pek çok hemcinsim beni eleştirebilir, erkekliğimi, adamlığımı, insanlığımı; alay edebilirler benimle, dalga geçebilirler. Ben bütün tepkileri göze aldım, hiçbiri de umurumda değil; zira adamlık/adam olmak, erkeklik/erkek olmak bunu gerektirir. Gayet tabi de biliyorum onların kafası bunu hiçbir zaman almayacak ama olsun, ben gerekirse onların yerine bile utanmak için buradayım ve bu yük olmaz bana...
Erkek hegomanyasının böyle vahşi, çığırından çıkmış, sapkın, zulüm ve eziyet düşkünü, primitif (ilkel) düşünce ve yaşantıyı benimseyen bir varlığı olacaksa şayet, ben de kadın olmak isterdim, hiç olmazsa insan olmayanlarla aynı kefeye konulmak zorunda kalmazdım... Bu kadar da mantıksız bir şey değil bu söylediğim, öyle bakmayın gözlerime; ne yani yalan mı, küfürlerimiz bile kadınlar ve onların cinsel organlarıyla -hoş ki küfrü zaten hiç savunmuyoruz- ne yazık ki, ne acı bizlere!
Ben kadınlara şiir yazarım, hediye alırım, çiçek falan veririm arkadaşım, lakin vurmam, dövmem, bağırmam, küfretmem; sana göre bu ana kuzuluğu, muhallebi çocukluğu, pısırıklık, güçsüzlük ifade ediyor ve sen de kendine,birileri de sana "Delikanlı", "Erkek adam" diyebiliyorsa ben adam değilim arkadaşım, erkek değilim, bilakis kadınım...
Çok ağır, sert cümleler kurduğumun farkındayım, yazdığım her bir satırın da muhakkak arkasındayım; zira gereken bu, alışılmadık, sert tepkiler verdikçe reaksiyon gösteriyor çünkü insanlar...
Yaşasın feminizm!!!
(Buna ilaveten kendini feminist atfedip de cinsiyet eşitliğini savunmaksızın erkeklere saldıran ve profeminizmin olmadığını yahut düzmece ve vesaire olduğunu savunanlara kulak asmayacağımı belirtmek isterim, can sıkıcı oluyorlar çünkü.)
BEN BİR PROFEMİNİSTİM, feminizme, kadınlara kadınlığa destek veriyorum, neden mi? Çünkü ayrımcılığa her şekilde her zaman için karşıyım!
Çünkü fiziki gücümden ötürü üstün sayılmak istemiyorum, farklı bir muamele görmek istemiyorum...Ama en çok da kadınlara hakaret/küfreden, onları hiçe sayan, duygu ve düşüncelerine önem vermeyen, hor gören, onları yalnızca cinsel birer obje ve''neslin devamı''olarak gören, kişisel zevkleri için canlarına kıymaya cüret edip, her türlü taciz ve tecavüzden kaçınmayan, onları birer köle olarak gören, kendilerini onlardan üstün görüp soyutlayan, onları her türlü aşağılayan, ağlatan, canlarını yakan hemcinslerimle aynı havayı solumak, hatta hemcins olmak dahi istemiyorum. Zira benim de bir annem var, düşük olmasaydı kızkardeşim olacaktı bir ara, sevgilim yahut eşim yok ama olmayacağı anlamına gelmez, onu da geç kadın olan pek çok dostum var. Bu aptalların yok mu derseniz, var ama işte... Zaten bütün mesele de bu "işte" değil mi?
(Sonradan eklendi:Ben bir kadın arkadaşım yanımdan ayrıldıktan hemen sonra onun bekareti ve namusu hakkındaki ileri geri konuşmalara tanık olmuş ancak ne yazık ki ağızlarının payını verememiş bir adamım,kimse bunu anlayamaz işte!)
Bu tavrım yanlış yorumlanmaya gayet açık ama net de bir tavırdır;
Ben kadınları savunmuyorum, erkeklere karşı kadınların yanında yer almıyorum. Bir feminist, bir erkek feminist olarak tek savunduğum şey insanlık, eşitlik, özgürlük, dayanışma, bilinç ve barış'tır. Erkek bir feminist olmak çok mu anormal? peki bir erkeğin feminist olması mı, tecavüzcü olması mı daha normal sizce?
Pek çok hemcinsim beni eleştirebilir, erkekliğimi, adamlığımı, insanlığımı; alay edebilirler benimle, dalga geçebilirler. Ben bütün tepkileri göze aldım, hiçbiri de umurumda değil; zira adamlık/adam olmak, erkeklik/erkek olmak bunu gerektirir. Gayet tabi de biliyorum onların kafası bunu hiçbir zaman almayacak ama olsun, ben gerekirse onların yerine bile utanmak için buradayım ve bu yük olmaz bana...Erkek hegomanyasının böyle vahşi, çığırından çıkmış, sapkın, zulüm ve eziyet düşkünü, primitif (ilkel) düşünce ve yaşantıyı benimseyen bir varlığı olacaksa şayet, ben de kadın olmak isterdim, hiç olmazsa insan olmayanlarla aynı kefeye konulmak zorunda kalmazdım... Bu kadar da mantıksız bir şey değil bu söylediğim, öyle bakmayın gözlerime; ne yani yalan mı, küfürlerimiz bile kadınlar ve onların cinsel organlarıyla -hoş ki küfrü zaten hiç savunmuyoruz- ne yazık ki, ne acı bizlere!
Ben kadınlara şiir yazarım, hediye alırım, çiçek falan veririm arkadaşım, lakin vurmam, dövmem, bağırmam, küfretmem; sana göre bu ana kuzuluğu, muhallebi çocukluğu, pısırıklık, güçsüzlük ifade ediyor ve sen de kendine,birileri de sana "Delikanlı", "Erkek adam" diyebiliyorsa ben adam değilim arkadaşım, erkek değilim, bilakis kadınım...
Çok ağır, sert cümleler kurduğumun farkındayım, yazdığım her bir satırın da muhakkak arkasındayım; zira gereken bu, alışılmadık, sert tepkiler verdikçe reaksiyon gösteriyor çünkü insanlar...Yaşasın feminizm!!!
(Buna ilaveten kendini feminist atfedip de cinsiyet eşitliğini savunmaksızın erkeklere saldıran ve profeminizmin olmadığını yahut düzmece ve vesaire olduğunu savunanlara kulak asmayacağımı belirtmek isterim, can sıkıcı oluyorlar çünkü.)