Durdu Beyin
Bazen beynim duruyor aniden,dakikalarca boş bir sayfaya bakakalıyorum öylece.Sonra sen geliyorsun aklıma,seni düşünüp de yazmamak olmaz tabi;Hemen aklımda ne varsa onu yazıyorum,genelde pek değişmiyor konu;Ya yalnızlık oluyor,ya sensizlik,ya aşk ya da hüzün.Dikkatini çekerim,burada bir maddeyi fazladan ekledim;Yalnızlık ile sensizlik aynı benim sözlüğümde.Duyuyor gibiyim,''Yazacak başka birşey bulamadın mı?''Peki senin ''Birşey''den kastın nedir?Hayatımda senden başka HİÇ-BİR-ŞEY olmayınca yazamıyorum haliyle.Ben de böyleyim işte;Bir sen varsın beni ben yapan,bir de reddedişlerin.İşte yine durdu beynim,yine senin gülüşün geçiyor gözümün önünden,birden seninle olan konuşmalarımız canlanıyor kulaklarımda.Sonra birden yavaşlıyor film,gözlerim kararıyor.Her gün aynı rüyayı görmekten bıktım,zaman ve mekan değişik olsa bile temelde hep sen ve sana olan bu yüksek hislerim;Aniden uyanıyorum,bir de bakıyorum ki hepsi rüyaymış.Hani uyandıktan sonra da devam ettiğini düşündüğümüz aşırı gerçekçi rüyalar vardır ya,keske bu da onlardan biri olsaydı,keşke sonsuz bir rüyada yaşasaydım;Hiç olmazsa mutlu mutlu devam ederdim hayatıma;nasıl olsa sen yanımdaydın,hiç reddetmemiştin sanki...
