Köpekli Şiir

Tahammül dahi etmiyorum aslında
Dokuz yaşında bir köpek kadar yorgunum yalnızca
Çok kişi ölüyor arka sokaklarımda, hala
Usulca terk ediyorum kendimi bile

Dayanmıyor pamuklu duvarlarım ıslak halime
Asılı kalmıyor kırık çerçeve, içinde sevgiler
Geçti zannımca zamanım,
Arkadaşlarıma iyi bakın

Koca çınardan yapılma kırık kürdanım şimdi
Ne izim kalır ne eskir yüzüm
Başka çare yok diyedir tüm umudum,
Belki plastik, muhakkak eksik

Zaman, mekan ve kişilerimden oluşan olgunun
Yanlışıyım biliyorum, yalnızıyım olmayanın
Ben bile unutur oluyorum
Köpek gibi sadık severken, köpek gibi ölüyorum.