Haklı Korkular

Bir karar düşün, verince ya mezara gideceksin ya cennete; bir yandan da bal gibi biliyorsun üstelik, mezara girmeden cennete giremezsin, giremezsen ne kalıyor elde, buz gibi cehennem. Özetle, bu karar ölümün ve bir yanıyla hayatın ta kendisi diyebilir miyiz? Hele ucunda aşk varsa.

Gösterdiğim kadar kolay değildi yeniden, iki güzel uzak gibi duruyorduk en fazla; dahası evvela güzel, amenna namümkün.
Seni görünce daha önce hiç bilmediğim damarlarımdan kanlar akıyordu bunu fark ettim.
Kararı veremedim, bir selam bile veremedim sana; olmaz geldi, ümitlerim boş gibi, hayatında biri vardır illa ki... Olsundu, seni görmek dahi güzeldi. Sonra ezberleyemeyeceğim nitelikteki yüzün bana baktı ya endirekt arasıra... Hiç bana ve benim olmayacaklığından korktum o bakışlarının; haklı korkularım vardı yani, ben hiç sevilmedim ki... Ama bir şeyden eminim; bir gülsen, hepsi geçerdi, biz kalırdık.

Haklı korkularımdan öp beni,
Adına cesareti kalmadı dilimin,
Öyle kuruca bir belki...
Belki sen de beni sevdin,
Belki benim ruhum ölü,
Bir hiçim belki, bir ihtimal hep öyleydim,
Bir ihtimal daha var o da ölmek mi dersin?
Çok şey geçti içimden, söyleyemedim.