Bir Yere Varmayan Yazı

"Kal!" de diye gitmeye kalkacaktım, dememenden korkup kalakaldım... Tutsan şimdi bir mesaj atsan, bil ki vardım; bilmesen de kalbimi senin titrettiğini, ihtimalini umuttan hala ayırmadım. Baş harflerimizin arasında bile varken dört harf, elalarını bana bakarken görmeden daha, sonunu bildiğim bir umudu ezberledim her karantina sabahında.
Aklında yer edindim mi yoksa senin için de mi öylesine vardım herkes gibi? Beynim diyor "İkinciye hazırlan ki ölme." ama bilmiyor ki kalbim ilk ihtimal sayesinde atıyor. Beni sevmeyeceğinden henüz emin olmadığım her gün bir yenisine açılıyor, giderek umutsuzlaşsa da daima kırıntı bırakan cinsten, ben senin kırıntılarını bile seviyorum sevgilim.

Şeytan diyor "At bu yazıyı ona."
Ama beni her sabah uyandıran ihtimalini
Kaybetmeyi göze alamam ki...