Acz-i Fark

Biliyorum başkayım,
Damaklar tadımı tutmuyor, kokum işlemiyor genizlere. Yabancısıyım işte o hepinizin olanint, dünya, hayat ya da her ne derseniz işte, ne yaparsam yapayım hep gavur gibi dışınızda kalacağım hepinizin; sevgimle, bir şeylere atfettiğim büyük ve kiminiz için masalsı değerlerle... Zaman zaman aynı masada oturmayı becersek bile biliyorum pencere kenarı bana kalmayacak asla. Farklıyım biliyorum, daha iyi mi daha kötü mü asla bilemeyeceğim ama bir değiliz orası kesin, hepiniz ve ben, tüm dünya ve karşısında sadece ben.

Halı altına süpüreceksiniz beni, kiminizse bunu yapacak kadar dahi umursamayacak; gelecek zaman kipiyle konuşmama aldırış etmeyin, bunlar hep oldu, oluyor ve olacak, ölümüm tarafınızdan olacak.

Ben öldüğümde, es kaza haberiniz olursa azıcık içi titreyen bir kısmınız iyi adamdı diyecek, diyecek ama devamını getirmeyecek; iyi adamdı ama biz ona gözümüzü kapadık, iyi adam olduğu kadar yalnızdı da ve çok çırpındı, sabah akşam öyle böyle anlattı da biz iplemedik diyemeyecekler.
Kimi benden çok benci olacak, hayatlarında bir defa kendi istekleriyle girip bakmadıkları bu blogdan sözler alıntılayıp  beni anıyormușçasına paylaşımlar yapacaklar.

Ama ben size söyleyeyim, okuduğunuz bu adam kuru bir ekmek gibi yalnız yaşadı. İki dostu vardıysa vardı, onların da kim olduğunu o ölünce anlarsınız.

Yine de, bir kez olsun sizden gibi, bir şeyin parçası gibi hisseder miyim dersiniz? Zira şarkıda da dediği gibi: "Burası gurbet."