İçkili değilim sevgilim, çokça içliyim, hatta içli köfteyim inanır mısın... Varlığımı sorgulayışımın yanında senin yokluğun suali de hayli derin yer tutuyor, senin kalbinde tutmayı ümit ettiğim türden tribleks, bahçeli bir ev gibi. Kimsin sen? Neresinden gireceksin hayatımın? Dahası, sen hayatıma girdiğinde ne halde olacağım kim bilir, bak bunlar fazla derin sorular; sen takma yine de canımın içi, her

Unutalım mı be sevdiğim? Hani artık diyorum kimsen neysen bir geliversen de, sen gelmişi ben geçmişi yakıp ısınsak nihayetinde. Bıktım suçlamalardan, haksızlıklardan, anlaşılmayışlardan; sen gereksin bana işte belli, belli belli, gönlümden düşürmeye cüret edemeyeceğim çoğu güya dostumun da hakkımdaki haksız fikri belli... Beni ancak sen yatıştırır, sen toplarsın, ben duramam ama sen durursun karşılarında... Alıp başımızı gideceğiz kız,

N'olursun en alttaki şarkı eşliğinde oku, satırlardan süzülmeye cüret eden çığlığımı bastırır belki. Size içimdeki hisleri tek bir cümleyle o kadar iyi ifade edebilirim ki şuan: Lama ile ejderha kırması hayvanlardan oluşan bir ordu aralıksız olarak yüzüme tükürüyor. Üçüncüyü dünya savaşının benimle geri kalan insanlık arasında çıkabileceğini nereden tahmin edebilirdim ki? Bu şık tasvir bana ait değil, az

Şu sihirli sözcük olayına oldum olası tavım, o söz her ne ise onu söylersin kapı açılır, bilmem ne olur falan... Kötülükten dahasını getirmedim diye kimseyeGitmeye yeltenecek oldum yeni baştanSonra dedim kendime, başımıza ne geldiyseDeğmeyecek birine değer verip değenlerden gittik diye Şimdiki durum da ona benziyor esasen... Ya böyle konuşuyorsun falan tamam mı, ama işte bir şey eksik; sanki

"Yastığa başını koyduğunda boğazı şişmeyen bizden değildir." "demezdi" anneannem, bense tam olarak bundan bahsediyorum. Bende olur mesela, gariptir az evvel ağlamışcasına hafiften ağrır ve şişer nedense... Benim bir lafim var bu arada, "Kıyamayanlara karşı, kıymık olup batan var." diye, olur ya bir yerde lazım olur, uzun bir sessizliğin ardından çıkartıp vurursunuz masaya. Bağışlayın beni, galiba biraz gevşeğim, zira

Çok fazla seçeneğe açık olanların ne idüğü belirsiz çaresizliği, umursanmadıklarının mutluluğuna belki kendinin dahi haberi olmayacağı denli uzaktan şahit olup durdukça insancık, ya dinginleşiyor ya da dingilleşiyor ama hangisi çözemedim... Ama bir yerden sonra istemediği kesin, ne gerçeğin farkına varılmasını, ne basit bir özrü, ne edenin bulmasını, ne de sabrettiğine kavuşmayı... Bazıları hakkı olmayanı alır, bazıları şanslıdır ki

İnsanın içine dokunuyor be arkadaş, kadere isyan falan değil ama ne bileyim. Çok mutlu onlar, onlar işte, bu halimde payı olanlar. Halim mi? Stresten saçımda saçkıran mı çıkmamış, vücudumun başka yerlerinde başka şeyler mi olmamış; daha bir de önümde bi'ameliyat ve de bi'ameliyat ihtimali, birkaç doktor kontrolü ve bir tedavi süreci, koca ve zor bi'sene, büyük iki sınav