Alptuğ'un Mekanı: Ocak 2016

31 Ocak 2016

Aşkı Yazamamak

Artık aşkla ilgili yazacak bir şeyim kalmadı mı dersiniz?Yani tam da görüntülenme sayımın yüz bine ulaşıp aştığı şu günde.Belki de aşka rastlamamamdan,aşık olmamamdan,ya da her ikisi de olsa dahi aşkı yaşayamamamdan.Aşkı yaşamak için teorikte sizi seven bir insanı sevmek gerekmiyor tabi ama kendini bildi bileli onu seven biri olmaksızın sevmiş bir insanın artık pratiğe ihtiyacı oluyor biraz.Dün gece fark ettim de artık biriyle karşılıklı bir şeyler yaşadığımız fikrini düşlerimde dahi tasvir edemiyorum,bu alçakça belki ama gülünç geliyor işte;insana hiç bunca zaman var yok demeden bekleyip her şeye karşı direttiği hayali gülünç gelir mi ama geliyor işte,ama komik değil,ama elimde de değil...

"Bizim için aşk bu kadarmış" cümlesi daha evvel aklımdan geçmemişti bile ama bu gece saat 12'yi bulurken yazıverdim işte,şu anda aklımdan düzenli tekrarlarla bu cümleyi silmek geçiyor ama hayır.Ben yalan söyleyemem abi,sizi kandırmak sıkıntı değil(yanlış anlamayın) ancak kendimi de kandıramam.Alışmadım çünkü böyle,ben en son aşka alışmıştım ama o da azar azar yokluyor ve düğüm kopmak üzere,bunu tek başıma uzun süre tutabileceğimi sanmıyorum,hiç sanmıyordum belki ama bu birinin gelmesine engel değil.Çoğu zaman birilerinin aşk hayatına çekidüzen verdim onların isteğiyle,şimdiyse ben yardım istiyorum işte bu kadar basit...

Hoş,işin mizahi kısımlarından biriyse bu yardım isteğinin bu kadar sessiz sedasız olması,çünkü ben bile ne tesadüf ne de kasıtlı bir şekilde hayatımın aşkının,kadınımın bu hiç bilmediği beş para etmez bloga girip de bu upuzun yazıyı okuyup da bunu kendine mâl edip de benim için bir şeyler yapabileceği fikrine hiçbir şekilde olumlu bakamıyorum.."Hani Alptuğ,hani umut?"diyorsunuz di'mi?bu gece de Umut bara gitmiş işte ne bileyim ben.Artık kendimi kendime tek başıma inandıramıyorum bile,aşk açısından,bu yönden acizim açıkçası,net...

Kimsenin bu döngüyü yakalayacağı,bu paravanı da keşfedeceği yokken üstelik;bana da düşen bu orta halli yazıyı bir an evvel yayınlayıp belki de ilk defa gerçekten yazmış olmak için yazmış bir şekilde geri kalan şeylere devam edeceğim,geride ne varsa artık,yani benden geride.Fark etmediniz mi son dönemde irili ufaklı her bir metnimin ana konusu olmasa da ortak ve içten içe en büyük yanı bu;sade hisler başarısız bir yazar doğuruyor ve sizler sayın okuyucular,buna ilk tanık olanlarsınız işte canlı canlı.Ve ben bu konuda söylenilebilen her türlü teselli yahut mantıklı konuşmayı işittim,ya ben o konularda da beceriksizim ya da gerçekten lafta kalıyorlar...

Bu yazıyı kısa kestim,mevzu net,vaziyet derin,aşk yetim;sorun aşkı yazamamak,bu yazdığım bir sille...

25 Ocak 2016

Sen,O ve Kim Bilir

Özler misin beni bir yerlerde?Sadece meraktan,yani aklından geçti mi bana dair keşkeler;keşke sevseydim gibi ne bileyim,keşke yanımda olsaydı,keşke görseydi,bilseydi gibisinden işte.Keşke en azından aramızda bir şeyin adı kalsaydı diye,hadi aşkı geçtim dostluk,ya da tanışıklık.Böyle diyorum çünkü atıyorum gün gelip ortak bir arkadaşımız vasıtasıyla aynı mekana gidip karşılaştığımızda mesela,birbirimize nasıl gözlerle bakarız bilmem ama bir pot kırdığımızda ve o bize "Tanışıyor musunuz?" dediğinde cevabın ne olur,işte bunu çok merak ediyorum.Benimki mi?bilmiyorum,ölsem de öğrenemem yaşamadıkça...
Beni sevdin mi gerçekten,herhangi bir şekilde;yoksa sana olan sevgimden yahut başka bir şeyden acıdın mı,belki de kırmadan başından savmak istemişsindir.Olabilir canım hepsi olabilir,kaldı ki hepsini de hak ediyordum ben seni sevdiğim için bir başkasında gönlün varken.Ama ne anlatabildim ne de anlayabildim işte kadın,öyle ki sen hayatımdan geçip gideli seneler olmuşken ben hala senli şeyler yazma,düşünme ve hisssetme eğilimindeyim fena şekilde;sen,o ve kim bilir...

Buna karşın bir de beklediğim var,senin yerine hem de,daha doğrusu seni yakıştırdığım ama o hiç dolduramadığın boşluğa.Boşluğumu doldurmak için birini sevip onun da beni sevmesini beklemiyorum,bu yanlış,çok yanlış;ben seni de sevmek için sevdim(öyle dediysem sevmiş olmak için sevmek değil,karşılık beklemeden sevmek),kanımca biliyorsun zaten bunu,sadece sen kendin sevmediğin gibi benim de sevmeme müsade etmedin;anlıyorum seni mecburdun,aramızda önceden de olan o bağ hatrına benim yaptığım kabalıktı asıl,aşkım kabalıktı biliyorum.Aksini iddia etme çünkü seni duyamam,ben artık başka bir dünyanın yalnızıyım;sensiz,onsuz ve kim bilir...

Bir beklediğim var işte dedim ya,senin de önceden savunduğun üzere artık sen olmadığını bildiğim biri,ama emin olduğum demiyorum bak nedense.O gelir,senin yarım bıraktıklarını,istemeden yıktıklarını giderir;ama bunu herhangi birinin gelmesi yapar zaten,oysa o gelirse içim ısınır benim,göz kapaklarım gözlerimi kendiyle bu kadar bütün hisseder,kaburga kemiklerim yenilenir,kalbim yeni bir seyir kazanır;artık çiçek alacağım biri çıkmış olur,yemeğe götüreceğim,hediyeler alacağım;canım sıkıldığında saçlarını okşayacağım,başımı omzuna ya da onun başımı omzuma yaslayıp hayatın bir tadı varmış diye çıkaracağım ağır ağır,güzel sözler fısıldayacağım kulağına,üşüdüğünde ellerine sarılacağım;seveceğim işte,kendini yalnız,sevgisiz ve güvensiz hissetmesine imkan vermeyeceğim,mümkünse de benden başkasına ihtiyacı olmayacak kadar kapsayacağım isteklerini,ona hayatı sunacağım;şiir yazacağım mesela,şarkı da bestelerim sorun olmaz,güzel anılar ve hisler biriktireceğim,sanki pamuktan bir kap içerisinde sıcacık ve ufacık bir şekilde yavaşla ona sunacağım...
İşte ben tüm bunları,önceden yazdıklarımı,aklıma gelip gelip yazmadan unuttuklarımı ve henüz yapamayacağımdan aklıma getirmediklerimi ben senin için canlandırmıştım;"Kısmet değilmiş"diyerek basıp gidemeyeceğim de ama,içim acır bi,belli olmaz orası...

Uzun lafın kısası,ben senden razıyım,keşke de keşke dediğin şeyler olsa,hatta ben onları bilsem ve bir bir gerçekleştirsem ama eğer ki bana dair keşkelerinde aşka dair bir yer varsa bunun ikimizden de uzak olduğunu bilip olgunlukla karşılaman gerekebilir artık,benim senin beni sevmemene rağmen seni severken yaptığım gibi,kusura bakma;sen de,o da ve kim bilir...

Benim sözüm var ona,başım bağlı ezelden...

O kadın gelecek biliyorum,hep biliyordum ama bu defa içimde tutuşan skaler bir aşk mevcut,aşık olmayı istemek gibi saçma bir şey değil ama aşık olacağını tahmin etmek kadar akıl almaz.Zaten bu aşk için karşıma çıkacak o kadın da aklımı başımdan alacağına göre sorun yok.Yine biri çıkacak ve ben kendimi kaptıracağım aylar sonra,yine olmayacağınaysa inancım var ne yazık ki,bundan dolayı zincirlerimi kırması gerekecek biraz,beni sevebileceğine beni inandırıp bir adım atmamı sağlayabilmesi için.Ama zor değil,sen de biliyorsun aslında ona söylerdin olsan;aşk konusunda ne kadar inatçı olmaya yahut gözükmeye çalışıp bir o kadar çabuk çözüldüğümü falan...
Şimdi o eski ve dostum olan sen geliyorsun aklıma da,onun gelmesini benden çok istiyorsun gibi bana;işte bu yüzden de,seviyorum seni(sadece dostane)Tüm bunların yanında keşke bilse sana değil de direkt ona,geleceğine inanarak yazdığım sahipsiz yazıları;mesela Gelse ve Bir Kadın Tanıdım.Çünkü bunlarla başlayarak ona ait olduğum beyaz bir sayfa açmak istiyorum ikimize,ikimiz de yeterince geç kaldık zaten;ben ve o,kim bilir...

Düğünümüze gelirsin belki olmaz mı,geçmişi eritip eğitmiş,hatıra ve hisleri yakmaz bir hale getirmiş bir biçimde,ikimiz için de.Sonra sen,o ve kim bilir;o eşim,sen dostum ve geçmişse sırtımda yük olmaktansa herkesin cümlelerinde yer verdiği gülerek hatırlanan klişe olur artık.Sen beni özledin mi bilmiyorum ama ben bu olmamış günlerin özlemini çekiyorum;muhtemelen de olmayacak,ama olsun,her açıdan yani...

23 Ocak 2016

Rüyada Bile Özlemek

Aşağıdaki müzik eşliğinde okursanız mutlu olurum☺

Çok değil,bundan yaklaşık yarım saat önce falan bir rüya gördüm.Uzun kibrit çöpünün kısası;çok özledim,kelimenin en kuru manasında bile anlaşılabilecek kadar derin özledim.Kimi özlediğimi düşünmenize gerek dahi yok,sorsanız söylerim,o denli bıraktım gardımı elden.Bu özlem ara sıra böyle gömdüğün,susturduğun,yatıştırdığın bir şey belki ama,ne rüyalarına,ne de bilinçaltına(bir bakıma içindeki gerçeğe) dokunamadıktan sonra;düşünüp düşünüp de kendine unutturduğun kadar çaresizsin bir noktada...

Arkadaş tesellisi,yaptığın ve yapacağın icraatlar,hepsi hikaye;geçmiş çok başka bir şey çünkü bu özlem açısından,insanız sonuçta biz de bütün bir demete değil de dikenlerin arasındaki güllere hasret oluruz olursak,isteyerek ya da istemeyerek.Yani herkeslerin de bal gibi bileceği üzere(istisnasız herkes yaşamıştır çünkü bunu),ameliyat olmadan önceki o sefil bacaklara geri dönmek istemiyorum tabi;şayet düşününce de"O kişinin yanında olması uğruna bunu göze alır mıydın?"diye,zaten geleceği görmüş olmanın rahatlığıyla değil de harbi bir özlemle söylüyorum ki evet,

Bir kuşun ölümü kadar evet...

Kendimi bir ihanet bandosu gibi hissetmemde en çok payı olan da bu herhangi bir yerde durmayı beceremeyen özlem.Hepi topu iki tane,hadi üç diyelim;hayatımdan üç kadın geçmişken,öyle ya da böyle,herhangi bir şekilde geçmişken benim şu an dönüp birincisini özlemem.Biliyorum kendime kızmamam gerektiğini düşünüyorsunuz,çünkü elimde değil;ama ben de diyorum ki,elimde olsa bu sefer de özlemeyi seçecek kadar aptalım,halen daha cahilim,işeyaramazım,en önemlisi de birkaç kadının geride bıraktığı,pek manası olmayan bir şeyim."Hayır değilsin,aşıksın" diyecek gibi olduğunuzu hissediyorum,demeyin;demeyin çünkü beklediğim biri var ve o her kim olduğunu bilmesem de gelecek,biliyorum,inanıyorum.Onu da geçtim canımı yakarsınız,sadece onunla kalsanız yine tahammülüne değecek bir yatırım olur ama,benim sularım yeterince bulanık zaten,ben yeterince yaşlı;bırakın o kadınlar genç kalsın anladın mı,siz de öyle;baharları yaşayın,eğlenin,hatta sevin bile,sevdikleriniz de sizi sevsin vallahi yanmaz canım(belki biraz çıtırdar).Ben mi?Beni düşünmek ben istemedikçe hiçbirinizin haddine değil be canısı,siz hayatınızı kurtarın,mümkünse de unutun beni;belki bu,şu an bu yazıyı okuduktan sonra biraz zor ama olsun o kadar.Sevdiğimi bilin yeter,şuan vakit öğlene çalarken kimse benim sevmemişliğimden ya da az sevdiğimden söz edemez evet ama;siz yine de aklınızın köşesinden çıkartmayın n'olur...

Hem bir yerde okumuştum,unutamayanlar unutulunca daha kolay unuturmuş diye;bir şeyin işe yarayacağına kanaat getirmeyeli hayli oluyor,ama bu kıvranmayı bilseydiniz siz de istisnasız denemeyi seçerdiniz.O kadınlar gibi,son ikisi zaten adımı bile hatırlamıyordur kanımca,birinci desen;ara sıra aklına gelebiliyorsam ne mutlu,mesela yılda bir;ama sanmıyorum işte,hem sanmayıp hem özlüyor,hem de yanıyorum ne hikmetse...

(Buna ek olarak beni ilk kez okuyanlar için de belirteyim;aşk,arkadaşlık ve her ne varsa bu özlem hepsine de denk gelen bir varsayım gibi...)

20 Ocak 2016

Sanıldığı Üzere

Hadi biraz eski defterleri açalım bu gece,mesela şu gözlüklü olan.

Sandığım gibi biri değilmiş,bunu bu sefer de bir arkadaşım ben uzaklara daldığımda söyledi;ben hep uzaklara dalarım o ayrı mesele de,bu defa biraz da böyle içimdeki ölü toprak,altındaki zehirli tohumları hatırlayıp kıpırdanmaya başlamıştı ondan...
Ben ne sanıyordum ki bu kızı,aşıktım,ya da o kadar iddialı bir cümle kurmak yakışmaz bu saatten sonra ama seviyordum diyelim.Hakkında bir fikrim olmadı ki,olması da gerekmezdi ve hala da gerekmez zaten;sadece gözleri çok güzeldi,belki saçları,gülümsemesi de öyle ama bunları sadece centilmenliğime verin,zira bunları itiraf etmemek yakışmazdı bana...
Kız sandığım gibi değilmiş,o kadar iyi,hanımefendi,masum değilmiş yani(benden utanmasalar cadı derlerdi kanımca)Şaşırdınız mı?Ben şaşırdım ama sizin şaşırdığınızı sanmıyorum,bu devirde herkes böyle ve bir tek ben alışık değilim çünkü,bu yine tekrar tekrar olacak ve ben hiç alışamayacağım işte...

Arkadaşım diyorsa doğrudur,ondan önce öğretmenim de diyordu zaten;normalde kim olursa olsun iki üç kişinin lafına bakarak kestirip atacak biri olmadığımı tahmin ediyorsunuzdur,zaten burada kestirilip atılan bir tek ben oldum ama o ayrı mesele.Kızın beni kabul etmemiş olması ve şu anda aramızda herhangi en ufak bir şey olmaması şurada dursun,benim takıldığım çok başka bir nokta var.O onu tanımama müsaade etmedi,ben ondan hoşlandım,sevdim ya da her ne zıkkımsa ama bunu ona yakıştırdığımla yaptım;ancak bana bu yüzden kimseler kızamaz,çünkü ben ona öyle bir yakıştırma yaptım ki kimse daha iyisini yapamazdı,sanırım iyi niyetliyim biraz ha?e olsun o kadar...

Takıldığım noktanın en cezbedici kısmına geleyim mi?dur geldim;
Artık ben de biraz ona benzedim sanırım,zoraki ya da öğrenilmiş çaresizlik işte ne fark eder;insanları tanımaktan da kendimi tanımaktan da kaçıyorum,kimsenin inkar edemeyeceği haklılıklarım var kendimce,boka basarcasına da aptallıklarım afedersiniz.Tüm bunlarla iyice serseri oldum farkındayım,saçım sakalım uzayınca kendimi adam zannetmedim de işte,bir gün bi'kadın korkuttu beni,sonrası böyle...Dışarıdan kaba-saba yahut aklınıza o tarzda gelebilecek her şekilde görünüyorum,içimin de ufacık bir kısmını bile olsa buraya döküyorum;esasında en perişan edici yanı da,ben bir görünüşüm,davranışım ve vesairemle kendimce kalkan oluşturma çabasında,içimi de olduğu gibi muhafaza edip güçlendirme gayretinde gidip gelirken başka bir kadın gelse,bu sefer sandığım gibi olsa ve kalbime dokunmaya çalışsa onu görmem eminim,o da benim onu takmadığımı falan düşünür ve alın size yine kötü Alptuğ.Sonrası kişilik bozukluğu,şizofreni ve yaşasın tımarhaneler!

Bir dostum vardı,aramızın çoğu zaman iyi olabildiğini söyleyebilecek olsam da en ufak bir şeyde dünyanın en lanet adamıymışım gibi,bütün pislikler bendeymiş gibi,birini öldürmüşüm gibi davranırdı.O kadar bilmemli falan konuşuyorum ama bu kadarını da hak etmediğim kesin;belki de bütün bir neslin suçu bu,bir çocuk "Hepinizden nefret ediyorum!" diye bağırdığında geri kalan ezikler "Aman biz de sana bayılıyorduk(!)" demektense nedenini sorgulasaydı,yahut bu nedenini sorgulayan da o anın öfke veya hüznünün içinde kaybolmaya,ona uymaya mahkûm edilmeseydi daha farklı olabilirdi..kimi şans istemeye,kimi vermeye;kimi kızar,kimi kızarır işte ve biz de oturup anlaşılmayı beklemekle kalırız albayım,sanıldığı üzere kısmet değil yani...
Kim bilir belki de birisi,tıpkı benim o gözlüklü kızda yaptığım gibi risk alarak,yani bilmeksizin sadece hissederek sınırlarımı aşmayı deneseydi yeterdi,yine sanıldığı üzere;bunu yapmaya çalışanlar var,ailem falan.Onların da bilerek mi bilmeyerek mi emin değilim ama ısrarla atladığı bir nokta var ki,bunu becerebilseler de ben anahtarı onlara veremem,onun bir sahibi var..Yani sanırım,vardır di'mi?

17 Ocak 2016

Öyle Böyle

Öyle böyle yalnız olmak,gelgitler,kopamamak,akla gelenler,gitmeyenler ve asla gelmeyecek olduklarını bildiklerim.Tanışıyor muyuz?Bu arada bu yazdıklarımı okurken aşağıdaki müziği dinlemen anlamlı olur diye düşündüm,artık her kimsen.Tüm bunlar olurken insan,aşkın yerini sabra bıraktığı şu vakitlerde of çekip paltosunun yakasını biraz daha yukarı alaraktan yürümeye devam edebiliyorsa,bunda ancak bir kadının payı olabilir.Yani tam olarak böyle düşünüyordum önceden,şu anda da karşı değilim aslında ama dedim ya yalnız olmak...Hayatımda herhangi bir suretle bile herhangi bir kadın boy göstermezken bu düşünceyi öne sürmek ahmaklık olurdu...
Özlediğim aklıma geliyor bazen,gitmiyor desem de yeri;sanırım biraz değiştim,ılık çay gibi tenhayım anlatabildim mi?İşte tam bu soruyu sorarken şarkı bitti ve ben de bir yenisini açacağım;müzik seven insanın fıtratında bu varsa,aşkı sevmeyen bir aşığın bile başucunda durur yeniden başlamak.Olmasına öyle ama biliyorum ki artık kapağım açıldığında çoğu şey değişmiş olacak,ve ben belki de hayatımın kadını bile olsa birinin beni bu şekilde bulmasını göze alabilir miydim bilmiyorum;demek istediğim böylesine bitap düşmüş,yaralarını sarmış ancak kolu kanadı kırık,gözleri olmasa da bakışları daima dolu bir vaziyette...

Öyle bir zamanlama hatası işte,yoksa ben çabuk koyvermedim;ben hiç koyvermemiştim ki zaten,sadece halen daha oldukça dalgınım,izmaritimsi bir hava var üzerimde ve mütemadiyen de olsa içimden geçen bir takım alevli hisler..Sanırım sandığımdan ve durup durup düzenli aralıklarla geyik muhabbeti olarak başlattığım "Yaşlandık be!" sohbetinden daha gencim.İçimdeki o koca kuş uçmasına uçar da,kalan son yumurtalarını da koruyamamaktan endişe eder gibi bir hali var;yine bir adım atılır,biz yolumuzu buluruz ama artık her zamankinden biraz daha fazlası gelmeli karşı taraftan,erzak yardımına bile razıyız...

Kadınlar,neden bilmiyorum ama bu çoğul kelimeyi seviyorum,öyle böyle değil;olması gerektiğinden daha büyüleyici ve açıkcası beni disiplinize ettiği söylenilebilir hayata karşı;içimde bile olmayan hatta çoğu zaman dışıma taşma cüreti gösteren o haşin çocuktan kalan kalıntıları bir kadın inşa etti,yıkımlarla bile olsa.Ne bileyim,cevşen gibi boynuma bir şey asabilsem bu kesinlikle bir kadından bana kalan br şey olurdu;ister inanın ister inanmayın beni en iyi kadınlar temsil eder,aslında tek bir kadın başlı başına ederdi de,boşverin,o da değişmiştir muhtemelen benim gibi,sevilecek yanı kalmamıştır demiyorum ben onu hep bir yanımla severim sanki de..Artık diyorum,ikimizin de olduğu fotoğraf karelerinde kendimi ondan ayırt etmem az da olsa mükündür;bu benim için biraz kötü,oldukça da hüzünlü bir şey açıkçası...

Şarjım yüzde 29 kaldı ama ben hala iki büklüm sizlere bir şeyler yazabilme çabasındayım böyle;lakin itiraf etmem gerekmeyecek kadar tahmin edebildiğiniz derecede bu ne siz ne de benle alakalı olmaksızın bir tatmin meselesi,her şey bu gece de bir şeyleri savurarak anlatmış bir biçimde gözlerimi yazmış olsam da devam edecek belirsizliklere biraz olsun daha atlatmış bir biçimde kapatabilmemi sağlamak amaçlı,insanlık kadar benim,belki de en çok o kadınlar için de minnacık bir devrim,yahut pıt pıt atan,tırnak kadar bile olmayan kalbin narinliği...
Yok yok,benim kalbim bayağı büyüktür;büyüktür ve bunu da atlatır yani,hiç mevzu yokken,yaprak kımıldamıyorken ve hayata dair var olan her şey yolundayken,ne yoksa onu,yine ve her defasında atlatır..Mecbur çünkü,onu böyle yetiştirdim;şimdi çiğnemeye kalksam beni dinlemeyecek ve önüne geçemeyeceğim bal gibi biliyorum,bu da biraz olsun güzel...

Son olarak,iyi geceler,
Bir öyle bir böyle...

15 Ocak 2016

Bir Sözden Çıkarımla

Bir arkadaş var bizim,kız.Kendisi her ne kadar benim için aksini iddia etse de benim sevdiğim bir kız,zaten o da yalan söylüyor bence ama her neyse.Mesele o kız değil de,o bugün öyle bir laf etti ki tam anlamıyla altında kaldım diyebiliriz,mesele o laf işte...
Bana dönüp usulca "Bence sen sadece/yine İrem'i sev" demesi takdire şayandı doğrusu,yani doğru bir laf ederken dokuz köyden kovulmak pahasına bu denli cesur olabilir miydim bilmiyorum...
Kendimi bilmiyorum,olanı bilmiyorum,olmayan diye bir şeyin varlığından da haberim yok ve en önemlisi zihinsel manada İrem'in ne olduğuna dair bilgim yok;bir tür içki mi,yeni bir müzik?Zihinsel olarak bunu söyleyebiliyorum ama işin duygusal kısmını hepimiz biliyoruz sanırım...

Bu arkadaşın bu fevri cümleyi kurarken neyi kastettiğinin zerre hükmü yok aslında,şuan sadece yarım-yamalak hatırladığım şu cümleye bakar mısın?Ne kadar da iç burkan bir şey,ama sevimli de;onca yaramazlık yapıp gülümseyen ve günün sonunda asla kızamadığınız,ya da kızsanız bile sonradan deli gibi pişman olduğunuz bir kız çocuğu gibi...
Yalan söylememek ne ifade eder bilmiyorum ama isterdim açıkçası,çünkü her şeyi bütünüyle özledim sanki.Ondan sonra tutmadı,onda da tutmamıştı ama bu defa her geçen birinde ben de doğru düzgün sevmeyi beceremedim(yalnızca iki kişi olmuş olsa bile)Şuan İrem denen şey benim için hangi zamana göre nedir bilmiyorum;ama bir fiil olsa koşmak olurdu eminim,serebral palsi'li bir çocuğun koşması...Şuan hala adı geçebiliyorsa,yanisi önceden de asla geçmeyi bırakmadıysa bunun adı nedir ve ben kimim?

Sere serpeyim şuna bak,üşümüyorum ama yanıbaşımda alevlenen bir ateş olsa tereddütsüz uzatırım ellerimi;belki de şuan omzuma dokunan bir el her şeyi çok farklı kılabilir,bilemeyiz.Ben yağmurlarda sadece ıslanmak istiyorum,buysa beni üşütüyor,oradan zatüre,oradan ölüm,oradan birkaç damla gözyaşı(Melike Mutlu'ya sevgilerle) Nereden çıktı şimdi,güzel güzel gönül bağı olmaksızın,çıtırtısız,sarsıntısız gidiyorduk;hoş bırak çıkmayı,hiç gitmemişti bile.Neden ruhum ve yüreğim bana karşı bu kadar saygısız anlamıyorum doğrusu,ben onlara o kadının öldüğünden bahsederken onlar o pamuktan tabutu başımın altına yastık niyetine koymasa olmaz di'mi?

Hem ben onu sevsem ne olacak Allah için?Benim bir günde onu andığımın binde biri kadar zikrettiyse beni geçen sene,biraz olsun yaşamaya değer bir adamım demektir.Kaldı ki bunun bir öneminin olmaması da şurada dursun,son yıllarda ben kimseden kendime bir ümit pompalama eğilimine girmedim ki yıllar sonra onun için yaprak kımıldamayan bu ormanın tellerini bir bir sökeyim...
Allah rızası için bana bu yazıyı yazdıran duygunun,ya da her ne zıkkımsa işte onun iyi bir şeyi temsil ettiğini,kendimi suçlu hissetmemem gerektiğini ve benzeri pek çok şeyi bir bildiri haline getirip bana sunun da stresten vücudumda yaralar belirmiş şu iki haftanın sonunda nihayet rahat bir uyku çekebileyim anladınız mı?
Öyle işte,bir sözden çıkarımla...

12 Ocak 2016

Korku ve Değişim

Yeni bir bekleyişin vakti gelmiş de geçiyormuş bakarsın,lakin çok eskidi sakallarım affedin.Affedin ben geçen gün ona hayatta benzetemeyeceğiniz,benzetmeniz mümkün dahi olmayacak bir kadının yüz hatlarından mı diyeyim,elmacık kemiklerinden mi,göz çukurlarından mı her ne zıkkımsa onu gördüm.Kendim için üzülmeye başlardım ama hala yeterince deli sayılmam sanırım,sanırım diyorum altını çizerim..Yalnız bu ne demek oluyor?Yanisi bahsettiğimiz bir benzetmek bile değil;eğer ki anımsama ihtiyacı hissediyorsam neden ve neden bu kadar aptalca?Affedin de çok anlamsız yani;madem itiraf etmem gerekiyor,aylar önce o gün eski dostların kurduğu mesajlaşma grubundan sudan bir bahaneyle atar yaparak çıkarken tek düşündüğüm o grupta onun da olduğuydu.Anlamsız dediğim bu işte,şu yaptığım düpedüz bir bencillik;acı çekmemek ve çektirmemek uğruna belli başlı koca bir geçmişi itici davranarak senin değilmiş gibi bilmeye çalışmak...
Sorun da bu,ben hiç değişmedim,ama çok korktum,eskiden de korkardım ama çok korktum.Diğerleri gibi olmadığımı bilmemin rahatlığıyla söyleyebilirim ki korkmak bana yakışıyor,o ağır kanlı,ihtiyar hallerime tat katıyor belki telaş.Kendi hayatını bir romancı olarak gözden geçirince böyle cezbedici işte,ama Alptuğ olarak derseniz eğer...

Yeniden birini beklemeyi bile hak ediyor muyum bilmiyorum,dikkat ederseniz uzun zamandır aşk görünümünde asla aşktan söz etmiyorum;bunların adı acı,hüzün,kayıp,umut,umutsuzluk ve falan filan.Çok çok korkuyorum,bunu kimselere söylememişcesine tir tir korkuyorum;ya o büyüyü kaybettiysem.Artık aşık olamayacaksam,birilerine tutku duyacak,ilgi gösterecek,yahut bekleyecek bir ben kalmadıysa;yahut bu kişi uğruna diğer her türlü çoğunluğa baş kaldıracak,ona siper olacak,onu asla bırakmayacak bir ben...
Bu bağlamda korku cidden değiştirmiş midir beni,korktum mu yoksa değiştim mi?Belki de korkudan ölmüşümdür,ihtimali yegâne mümkün...
Herhangi biri bana eskiden herhangi olmayan özel birilerinin ifade ettiği o"özel"liği ifade edebilecek mi bilmiyorum,içimi delebilecek gözler,ruhumu kanatabilecek sesler,yüreğimi titretecek temaslar olabilecek mi bilmiyorum ve bu beni fena ürkütüyor...

Ben bile mi bayağılaştım,belki de uzun zamandır birine karşı herhangi bir duyguyu böyle tavanda besleyemiyor olmak beni sıradan bir şey yaptı,nefret ettiğim düzeyde sıradan.Her ne oldu bilmiyorum ama yemin ederim bu durum alışık olmadığınız ve de asla anlayamayacağınız derecede korkturucu,birini sevememek mi dersiniz ne dersiniz bilmem ama öyle işte...
Ancak şu var ki kalbim bir daha biri için öyle titremeyecekse daha yaşamanın pek bi'manası yok.Varsın geçmişteki gibi en çalkantılısından,karışığından,düzensizinden bir hayatımız olsun;sanırım alıştığım o,asıl ben oyum,aşktan yorulasım var.Eğer sade bir yorulmayı gerektirecek gibi boşluktan ya da sıkıntıdan bir sancı olsaydı bu,düşünmem gereken iki bacağım ve tonlarca ödev/sınav olduğundan dinmişti çoktan...
Kim olursanız olun beni benden daha iyi tanıyamazsınız sanırım,korkularımı bile bu kadar iyi bilebildikten sonra;ben aşk adamıyım,yanlış bir aşka kapılmaktan bir ceylan korkusuyla kaçıp kadınlara da aynı güvensizlikle bakan ama ne olursa olsun onsuz yapamayan ve bunu da bilen biri...

Sonuç;İyi durumda olduğum söylenemez bu konuda,kötüyüm de sanırım,umutsuz da olabilirim umutlu da,kaygılı olduğum kesin,herhangi bir özlem barındırdığım tartışılamaz bir gerçek,değişmediğim ve korktuğumsa..O da size kalsın...

06 Ocak 2016

Seveceksen

Aşk müracaat etmektir söylemiş miydim,zenci bir kederle mahsus.Yani uzun lafın kısası kızım,sen beni sevme.Benden sana hayır gelmez,vallaha diyemesem de,inan diyemesem de gelmez.Tamam senden önce seven olmadı beni,bir ilişkim olmadı ve vukuatım da yok bu yüzden.Ama içime doğuyor,anla...
Yaşlandım ben,birkaç yıl önceki halime gelsen,amenna.Üzerim gibi geliyor seni bilmiyorum,bugüne değin hep yaktım çünkü kendimi,bu yangının külleri hala sıcaksa ve senin o güzel ellerin yanarsa diye çok çekiniyorum senden.Benim çok güzel seven biri olduğumu falan düşünüyorsun,sağol o senin güzelliğin;ama dediğin kadar olsa bile ben artık yalnız bir adamım,aslında hep de öyleydim ama anla işte.Yalnız bir adamım ben,bunu tattım,buna alıştım ve ne bileyim;yaklaşırsan yanarsın,anlaşılan pek de hayırlı bir adam değilim çünkü ben.Öyle olsaydım bir an olsun her şey farklı gelişirdi;ha şimdiyse karşıma bir fırsat çıkmış ve ben onu tepiyor gibi gözüküyorum evet...

Ama ben vakurum güzelim,ıssızım,ürkeğim,gri ve karanlığım;nasıl yetişeceğim neşene,işte sırf bu yüzden bile senin şuan mutluluk gördüğün bu aşk,senin mutluluğuna mani olmaktır.Beni değiştirme ihtimalin çok çok fazla evet,ama ben seni değiştirmeyi göze alamıyorum işte;ne mi olacak?Kaldırımlarına bastığım şu şehirde bir hüzünlü insan daha.Kendi hüznümü yaratan da benim zaten,bir başkasının sorumluluğunu alamam...
Karamsar değilim ben yanlış anlama,sadece senin bildiğin,bilmek istediğin,ya da her neyse artık;işte o benin ardından çok sela verildi...

Şuan seni bu denli üzmüş olmak bile yeterince külfet,lütfen zati bulanık olan geleceğime kendini de alet edip kendini perişan etme;ailen var,dostların,sevenlerin,belki aşıkların...
Onlara karşı benim için inat etme lütfen benim başkalarına ettiğim gibi;o başkalarının beni sevmediği üzere severim de ben seni,benim seni sevmem çok ağırkanlı olur.Hayallerini sunamayacaksam hiç olmamam daha iyi sanki,ucu bucağı olmayan bir sis kadar masum dolaşmak karanlık sokaklarda.Beni unutmanı istesem yapamayacaksın di'mi?Kıyamam...
Ama eğer çok tanımak istiyorsan beni,şu an da tanımışsındır;demek istediğim bu mızmız ve inatçı hallerimi,bir yolunu bulup kıvırmalarımı filan;sana bir şans,eğer olur da bu inadımı,ya da her neyse onu kırmayı başarabilirsen seninimdir,zaten bir başkası yok ve olmaz da emin ol...

Beni seveceğine emin misin?Bunalmayacaksan ben de hazırım sana ısınmaya;at hırsızı kılıklı,asi,yabani ama en çok da ürkek bu pamuk demeyeyim ama yumuşak kalbi seveceksen,durma.Kalp masajıdır bu yaptığın,kaburgalarımı kırarak;yahut anestezisi olmayan ve beni acıdan kıvrandıran,üstelik de yalnız iyiliğim için olan bir ameliyat.Eğer bunu şimdi yapmazsan kaçmaya devam edeceğimi de biliyorsun,bunun için her yolu deneyeceğimi de;göze alıyorsan diyorum işte,eğer seveceksen...

Başta söylediğimin aksine,sevme diyemem zaten sana;benimki de gönül neticede,korkarak bile olsa ister içten içe...

02 Ocak 2016

2016'nın İkinci Günü

Bugün 2 Ocak bebeğim,
Yanisi şu hepimizin bir aşk beklediği yeni yılın ikinci günü.Bugün biraz dolaştım,etrafa bakındım,insanlara,yüzlerine,gözlerine;ne yalan söyleyeyim hepsinde kendi kaderimi aradım,duygusuzlar bilmez ama aslında mantıksız bir davranış değil bu,benim gibi yalnızlığına taç giydirmiş krallar için en azından.Kral dediysem taçsız kral;yani senin benim gibi,Twitter'da görüp şu anda bunu okuyan o yalnız kız gibi mesela...
Sonuç?Bugün de yalnızım,muhtemelen yarın ve yılın geri kalanı da öyle olacağım istemsiz,yine 2015,14,13'te yaptığım üzere şiir falan yazacağım,aşk içerikli türlü şey yapacağım ama hayatımda biri olmayacak istisnasız...
Bazen istisnalara ihtiyaç duyar insan,ben de mecburiyetten sosyal medyada yalnızlığını paylaşanlar kervanından biri,hem de bir aşk şairi olaraktan;2016'nın bir istisna olarak o kadını karşıma çıkarmasını bekliyorum,çoğu yazımda gelmesini beklediğimi söyleyerek hitap ettiğim o güzel kadın.Ama gelmesinden çok beklediğim bir şey varsa o da onu ilan etmektir,varlığını;aşka inanmayanlara,böyle aşklar sadece filmlerde olur diye yazdıklarımı imkansız bulanlara inat aşkımızı yani...
Aslında gerekli her şey yıllar öncesinden hazır,sadece onur konuğu eksik diyebiliriz...

Ne diyordum,çok dağıldı konu.
Gördüğüm onca insan,demek istediğim "Müslüman yılbaşı kutlamaz" diyenlerin bile gözlerinde içten içe bir umut ve bekleyiş mevcuttu,üstelik her zaman yaptığım üzere "Acaba bu o olabilir mi?" diye aklımdan geçirdiğim herhangi bir kadının da benim için aynı şeyi aklından geçirme olasılığı oldukça yüksekti.2016 bu kadar çitayı yükseltme;bize aşkı sunmayacaksın,bari bekletme...
Böyle diyorum ama inanmaktan geri kalmıyorum,şu an bile biri karşıma çıkacak gibi bir his sanki;normalde ben de bunun saçma olduğunu düşünürdüm,lakin bu defa çok daha gerçekçi bir his.Belki de bilinçaltım beni kandırmak için elinden geleni ardına koymuyordur lakin bunun zerre önemi yok,bu her şeye rağmen tattığım en güzel his...

Bu da öyle güzel bir şarkı;

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )