Sana gitme dedim,dinlemedin.Şarkıyla anlatıyorum şimdi,umarım dinlersin...

Ben senin tanıdığın ben değilim;Eskideki herşeye gülen ben,saçmalayan ben,berbat espriler yapan ben,kabaymış gibi davranan ben değilim.Şimdi sana gerçeğimi anlatacağım;
Ben;Bir karıncaya bile zarar vermeyen,yalnızlığı seven,sürekli düşünen,SADECE SENİ SEVEN,kimse yokken ağlayan,duygusal ve romantik biriyim.Biliyorum inanmayacaksın.7 senedir bildiğinle,beni karşılaştıracaksın.Hata bende ama,kendim olamadım,hep diğerlerine benzemeye çalıştım.Neden diyeceksin,dışlanmamak için çünki.Sen görmesen de ben görüyordum,dışlamak gibi olmasa da hissettirmemeye çalışarak içten içe acıyanlar vardı.Sen bu hissi bilemezsin,umarım da hissetmezsin.Ama merak etme,bundan sonra numara yok.En saf halimle çıkacağım dış dünyaya.Faydası olamayacak ama,anlaşılan böylesi daha iyi...Tanıdığın ben ben değilim ama,tanıyacağın ben harbi benim.Beni öyle bilin istedim,hayatla başa çıkamayan güçsüz beni görmeyin istedim.Fakat anlaşılan,ben bir hata etmişim.Kendim olmamakla,bazı eziklere malzeme vermişim.Şimdi senden tek istediğim,tanıdığın beni sil kafandan.Sadece seni sevdiğim kalsın aklında...

Bugün cuma,yine herzamanki gibi;Sen yoksun,ben yokum.Yine yapmacık gülüşlerim,hüznü saklamak için yaptığım.Neyse ki meşgulüm,geçmiş günleri yad edip matem yapamıyorum.Gülüşünü hatırlayıp ağlayamıyor,gözlerini hatırlayıp ölemiyorum.Öyle yada böyle,lanet ettiğim zaman geçiyor işte.Müklemmellik Allah'a mahsustur ama,yine de en iyisi sensin.Bana yaptıkların umurumda değil,kendine yazık.Sen cennetten biri,ama cehennemde yaşıyor.Her şeyin tam istediğim gibi.Ne senden daha güzelini ne de daha çirkinini istiyorum,artık anlaman gerek;Sadece seni istiyorum.Dedin sen gelmeyecem,tamam dedim eyvallah.Ama şunu bil;Sen yoksan başkası da olmamalı,ben de olmamalıyım.

Bu yazımı bana stajerlik yapan:Ertuğrul Küçük,Tuğçe Can,Merve Çelik,Betül İncesoy,İrem Asude Bedir,Oğuzhan Doğancı ve ismini unuttuklarıma yazıyorum(Sizi meşhur edeceğimi söylemiştim).Yaklaşık 3 haftadan beri beraberiz,öncelikle bu yazıyı yazmayacaktım ama gıcıklık olsun diye yazıyorum bilin.Ben sizi tanıdım,siz beni tanıdınız.Şunu söylemek isterim ki;Belki bazılarınız tam yapamadınız işinizi ama sizde birşey gördüm;İşinizi seviyorsunuz.Ben sizden çok memnun kaldım,umarım siz de benden memnun kalmışsınızdır.Emin olun ki ileride fizyoterapiye ihtiyacım olursa hiç düşünmeden sizlere gelirim.Bunu niya yazdığımı anlamadım,veda mektubu gibi oldu nedense.Diyeceğim son söz;Yolunuz açık olsun,umarım iyi iş sahibi olursunuz hepiniz.Size verdiğim notlara gelince;Verdiğim notlara bakmayın siz,aslında hepiniz 100'lük insanlarsınız.Umarım istediğiniz gibi bir hayatınız olur.Şimdilik hoşcakalın,sizi unutmayacağım...

Geçen gün baktım herkes önceki yazımda(#fizyoterapist) bahsettiğim konu hakkında videolar çekiyor,dedim biz de çekelim madem.İşte bu 1.si;



2.Sİ YAKINDA

Nasılsın diye sorduklarında hep''AYNI''diyorum.Onlar sanıyor ki;Herzaman hayatım normal geçiyor,ne mutlu ne de mutsuzum.Benim anlatmak istediğim;hergün,her an aynı acıyı çektiğim
Bunu anlatamamamın sebebi nedir sizce?Beni tanımıyor olmaları mı?Bence ben olmamaları.Her zaman dediğim gibi;Bir kişiyi anlamak için(TAM OLARAK) herşeyiyle tamamen o olmak gerekir,bu da her açıdan imkansızdır.Neden böyle diyorum?Çünki bir insanın hissettiğini hissetmek şunları gerektirir;
1.Aynı konu hakkında aynı şeyi düşünmek
2.Onun yaşadıklarını yaşamak
3.Aynı olaylara aynı tepkiyi vermek
4.Aynı hobi ve fobilerin olması
5.Aynı kişi ve şeyleri sevmek/sevmemek
Bütün bunların gerçekleşme olasılığı ise yaklaşık %0,0,0,0,1(Milyonda 1) gibi bir rakamdır.En iyisi siz bu ihtimallerle uğraşmadan önce milyonda bir bile olsa o kişiyi anlamaya çalışsanız iyi edersiniz.İllaha ki tam olarak anlamak gerekmez,sizin o kişiyi birazcık anlamanız bile o kişiye yeter bence.Ama bazıları vardır ki anlaşılmak istemezler,tıpkı benim gibi.Çünki onlar iç dünyalarında yalnızbaşlarına daha mutlu oldukları kanaatindelerdir.Bunun sebebi ise kendileriyle başbaşa olmlaları,yani kendileri ile düşünceleri,yaşantıları,olaylara tepkileri,hobi ve fobileri,sevdikleri ve sevmedikleri aynı olan biriyle başbaşa olmalarıdır.

Bir şarkı var''Tanrı İstemezse''diye.Dinledim ve düşündüm sonra;Tanrı neden istemiyor onunla olmamı diye.Arandım tarandım cevap yok.Sonra hatırladım,Allah'ın insanların tercihlerine karışmadığını(en azından bu dünyada)Allahın işi değil bu.Onun tercihi.Asıl soru(Yıllardır sorduğum soru)neden beni değil de o kabadayıyı tercih etti.Nice alimleri getirsen,yine cevap veremezler buna.Bunun cevabı onda ama,o da söylemiyor bana.Ey Allahım,sen yardım et bana.Hiç düşünmezdim bu güne kadar;Lanet olası bir sorunun,hayatımı altüst edeceğini.Beni en hayrete düşüren,en beklemediğimin olması.Sanırım hayat diye buna deniyor.İşte size o şarkı,babaların babası Müslüm Baba'dan 

Hep böyle derler,erkekler ağlamazmış.Gelmiş geçmiş en berbat deyimlerden biridir bu.Bunu söyleyen kişi ne niyetle söylemiştir bilmem ama,uydurma.Ağlamayan insan duygusuzdur.Daha da kötüsü,bütün acılarını içine atmış ve pisikolojik sorunları olan birisidir.Son zamanlarda yaygınlaşan bir diğer mallık ise,ağlayan insanla alay eden sümüklü tipler.Dönüp de''Sanane lan ağlarım ağlarım bu senin duygusuzluğunu gösteriyor p.. herif!!!''diyemiyorsun ki

Herkesin yapmaya çalıştığı ama kimsenin beceremediği şeydir unutmak.Neden unutmak isteriz?Şüphesiz,hatırlayıp acı çekmek istemediğimizen.İşin berbat kısmı;Unutmaya çalışmak temelli hatırlamaktır.Unutmak için onu umursamamak gerekir,umursamamayabilince de zaten unutmanın bir anlamı kalmıyor.En lanetolası kısım;Resmini görürüm,ismini duyarım ya da daha da kötüsü;Onu görürüm,yanında onunla.Her an aklımda olması delirtiyor beni.En mutlu anımda hep o geliyor aklıma,ağlıyorum çaresiz.Neden dediklerinde,birşeyler uyduruyorum.Kimi seviyorsun diyorlar,kimseyi diyorum.Kimse diyorum çünki o kimse gibi değil,herkesten öte.Bunu size nasıl anlatsam,hangi kelimeleri kullansam.Ondan daha iyisi de olsa(ki yok) ben yine de onu seçerim.En iyisini,en güzelini değil.Onu,sadece onu istiyorum.Bazılarınız beni anlamayacak,çünki ben değilsiniz.Siz anlamayın umurumda mı?O anlasın,gerisi aklımdamı.

Biliyorum ne düşündüğünü,unutur diyorsun,gerçekten sevmemiştir diyorsun.Sen ve diğerleri,hep beni hafife aldınız.Şunu bil ki;Eğer ben gerçekten sevmeseydim,dünyanın en güzel kızını sevmezdim.Herkes diyor,bilmeden etmeden;Seninki gerçek aşk değil vb.Dönüp de diyemiyorum ki;Nereden bileceksin bütün dünyamın o olduğunu,her gece hüngür hüngür ama sessizce ağladığımı.Nerden bileceksin ölmeyi göze aldığımı,yanıp kor olduğumu diye.Başkasını bulur diye düşünüyorsundur.Evet bulurum ama ben başkasını istemiyorum,sadece seni.Çünki her ne kadar bulacağım kişi senin gibi olsa da tam olarak sen olmayacak.Ben seni bu yüzden seviyorum herşeyin eşsiz benzersiz;Duyguların,düşüncelerin ve bakışların.Herşeyin mülkemmel derecede,bir eksik yada bir fazla değil.Sen farkında değilsin,mülkemmel ve eşsiz olduğunun.Yazık ediyorsun kendine be.Bu yazdıklarımı okumayacaksın ama gün gelecek okuyacaksın.Eğer okursan ve fikrini değiştirirsen;En iyi arkadaşın değil de,hayat yoldaşın olurum.İster 20 yıl sonra dön,yine seni seçerim.Sen bilmiyorsun belki ama,senin gibisi yok bu dünyada...

Zaman geçmiyor artık,sanki hala o gündeyim.Yazmaya çalışıyorum yazamıyorum.Sabahtan beri birşeyler yazmak istiyorum,olmuyor.Çünki ben roman bile yazsam,yine aynı.Ama yazmamak da olmaz,hergün seni dile getirmemek.Ne yapacağım böyle be güzelim,sensiz nasıl yaşayacağım?Hep susacak,hiç konuşmayacakmıyım?Sen yoksun,bende olmayayım diyorum.Sonra da düşünüyorum,ardımda bıraktıklarım ne olacak diye.Senin bana yaptığını,ben onlara yapamam.Çünki ben onları seviyorum,sevdiklerime bunu yaşatamam.En çok da seni seviyorum,ama sen sevmiyorsun beni.Çünki sevseydin öldürmezdin beni...Sana son sözüm peri kızı:İstediğin insanı yalnız bırak,beni bile.Ama asla yalnız kalma,bilirim ben yalnızlığı.Dönüp arkana bakma,çünki arkanda bıraktığın ben varım.Bana yaptıklarını bilme,çünki bana acımanı istemiyorum.

Kelimelerim de bitti,seni yazacak.Şimdi nasıl anlatacak,nasıl yazacağım seni.Bilemedim ben bu soruyu.Sen cevapla en iyisi,sorduğum son soruyu.İnsanların en iyisi,senlerin en güzeli...

Birşeyler yazayım dedim,ne yazsam bilemedim.Herşeyi biliyorsun zaten,yani umarım.Sonra dedim,bilmediğin birşeyler olmalı.Yoktu.Burası benim günlüğüm,günlükten farkı;Herkesin okuyabiliyor olması.İlk başta,ben cesur değilken,sana diyemediklerimi buraya yazıyordum.Sonra dedim.İnsanın kaybedecek birşeyi olmayınca,kazandığı bir cesareti oluyor.İşte bu cesaret yüzünden dedim,gözüm karardı ve olumsuz ihtimal umurumda bile değildi..O an cidden dünyanın en güçlü insanı bendim.Güç dediysem fiziksel değil,duygusal.İşte o 1 dakika boyunca dünyadaki bütün güçler üzerimde gibiydi sanki.Ama ben ne kadar güçlü olursam olayım,senin önünde boynum kıldan ince.Çünki SEN>BÜTÜN DÜNYA ,ciddiyim.Benim 4 dünyam vardır;

Hepimiz merak ediyoruzdur,hayat arkadaşımızı.Nasıl tanışacağız,nerede karşımıza çıkacak.Tanışıyormuyuz,yoksa tanışacakmıyız.Nasıl biri olacak,neleri sevecek gibi birçok soru kafanızda dönüp duruyordur eminim.En gıcık edeni ise,bunu o ana kadar öğrenemeyecek olmamızdır.Ya herşey tam hayalimizdeki gibi olur,ya da hiç hayalimizdeki gibi olmaz.Ama kesin birşey var ki,tesadüf olacak.Çünki tesadüfler hayata heyecan ve neşe katmak için vardır.Tatlı tesadüfler bizi çok mutlu eder.Aniden gelen mutluluktan iyisi olamaz bence.Tahmin ediyorum ki şu an kafamdaki imacın tam tersi olacak hayatımın kadını.Olsun,ben razıyım.Çünki hayatımın kadını olacaksa,ben onunla mutlu olacağım ve onu seveceğim demektir.Küçücük bir mutluluğu daha büyük bir mutluluk dışında hiçbirşeye değişmem.Hayatta değer verdiğimiz birçok şey sayarız sorsalar.Halbuki bütün bunlara değer vermemizin tek sebebi bizi bir şekilde mutlu etmeleridir...

Dönüp arkaya baktığımda,koca bir ben görüyorum.İçten içe gururlanıyorum kendimle,hiç gururlanmadığım kadar.Neden mi?Çünki gururlandığım ben,tam da olmak istediğim ben.Sonra diyorum''Amacıma olaştım,olmak istediğim adam oldum''Diğerlerinden farklıyım her açıdan,fakat hiç de mutsuz değilim bundan.Çünki,ben koyun değilim.Tamam;Belki sevgilim yok,belki fizikse hastalıklarım var.Ama bende de onlarda olmayan,koca bir yürek var.Şimdi diyorsunuzdur,boş bir yüreği ne yapayım diye.Evet haklısınız boş,ama yapacak birşeyim yok.Çünki doldurmaya yetecek başka bir yürek yok.Varsa nerede,hangi yerin dibinde.Eğer o kişiyi bulursanız söyleyin;Ben buradayım,onu bekliyorum.Devamı KİM adlı yazımızda...

Bugün içime tak etti,lan dedim sorayım bari.Sordum neden reddettiğini,dedi seni hiç öyle kardeşim olarak çok seviyorum.Tamam dedim,no problm.Görüşürüz dedi,peki dedim.İçten içe rahatladım,nedendir bilmiyorum.Belki bütün bu yazdıklarımı okumuştur,belkide hiçbirini.Ama her ne olursa olsun,ona söylemeden de olsa seveceğim onu.Çünki;Ben bir insana bir soruyu 1 kez sorarım,sevdiğim insana 2 kez.2.yi de sorduğuma göre hakkım doldu.Ama 3.'yü sormamı isterse,sorarım elbette.Yani demek istediğim,olur da o da severse.Yani anlayacağınız;Onca pozisyondan sonra maç tekrar başa döndü.90. dakika ne zaman gelir bilinmez ama,muhtemelen bu maç golsüz bitecek...Siz merak ediyorsunuzdur şimdi,ne yapacağımı.Onun en iyi dostlarından biri olarak kalmaya devam edeceğim,evet bir ara düşündüm onunla bütün ilişkilerimi kesmeyi.Ama herkesin de bileceği gibi,ben bunu yapamazdım.O yüzden arkadaş kalmayı tercih ederim,hiç tanışmamış olmaktansa...Sanırım rahatlamamın sebebi;Diğer yazılarımda da yazdığım,benim hakkımda ne hissettiğini bilmememdi.Ve sanırım benden nefret etmesinden korkmuştum,şimdi hepsi geçti.Geçti dediğime bakmayın,ben yine ölene dek onu seveceğim,tek fark;O bunu bilmeyecek...

Bugüne kadar hep benim gözümden seni anlattım,peki ya ben.Ben senin gözünde neyim?Pisikopatmı yoksa salakmı.Ne yani,neyim ben?Lanetli bir tanrı mı,yoksa yolunu kaybetmiş bir yolcu mu?Kendini benim yerime koymayı denedin mi peki?Ben denedim,benim gözümde sen olmayı.Sen olup kendimi görünce,yapamadım.Çünki sen umursamıyordun bile beni.Sorarım size dostlar.Bir an için,sizi kimsenin umursamadığını düşünün.Yada herkesten daha önemli birinin.Yaşamak bir zindan olurdu değil mi?Bencede öyle.

Kendime değilde sana acıyorum.Benim gibisini bulursun ama,benden iyisini bulamazsın.Neyse,kızmıyorum sana.Elbet anlarsın sonunda,kimin kazandığını hayat oyununda.Er ya da geç anlarsın ya,anlayınca da gelirsin bana.Ben de kabul ederim,çünki bilirim senden iyisi yok.Bilgin olsun affettim seni diyeceğim ama inanmayacaksın.Sana tek söyleyeceğim;Geri dönersen eğer,kabul ederim seni.Senden tek isteyeceğim ise;Beni istersen arkadaş olarak,istersende yoldan geçen bir adam olarak hatırla,ama yeterki hatırla.Küçükken derlerdi hep,ne olmak istersin büyüyünce.Ben hep derdim,adam olmak diye.Adam olmayı da geçtim,sen yanımda ol yeter.Sensiz ölüyorum ben,diyorum inanmıyorsun.İnandırmak için öleceğim,daha ne istiyorsun?

Sen yokken hayatım berbatlaştı.Ne bir umudum var,ne de bir mutluluk.Elimde kalan tek şey;Sonsuz gözyaşlarım.Asosyal oldum,İlyasla bile görüşmez oldum,neredeyse sokağa bile çıkmadım.Bütün bunlar bana düşünme fırsatı verdi;Kendimi ve seni.Düşüncelerimi bu blogun altında toplamaya,içimdeki beni,asıl beni anlatmaya başladım burada.Asıl amacım bu yazdıklarımı senin okumandı.Okumamışsındır muhtemelen de zaten.Gönül isterdi,oku da anla beni.Bir ümit,belki geri dönersin.Ben sana bütün bunları anlattım ama hepsi boş,sen yine bildiğini okuyacaksın.Çünki sen de(diğer herkes gibi)anlamadın beni.Lanet olsun,ben bu kadar anlaşılmaz birisi değilim.Dediğim gibi;Ne zaman dönmek istersen,ben kabul edeceğim,yemin ederim...

Seni beklemek,süresiz ve ümitsizce.O kadar delice ki,güneşin soğuk olmasını beklemek gibi saçma.Saçma ama her şeye rağmen beklemeye değer,hemde bir ömür boyu.Çok heyecanlı bir bekleyiş,dünyadaki yaşanılabilecek tüm heyecanlara fazlasıyla bedel bir heyecan.En yüce umut bu,beklemenin verdiği o olgunluk damarlarımdan taşmış durumda.Bütün bunların hepsi,sadece senin sayende.Teşekkür ederim.Her ne kadar sana teşekkür etsem bile,yine de senin verdiğin o sonsuz acı için sana kızmam gerekiyor ama kızmayacağım.Sana ben nasıl kızarım,her ne kadar kızılmayı hak etsen bile.Çünki ben sana hep bir şans daha veririm,ne zaman olursa olsun...

Sensizlik bir oruç misali;İftarda bile sana kavuşamıyorum oysaki.Sen olmayınca unutuyorum susuz ve aç olduğumu.Çünki ben umurumda bile değilim kendimin,sadece sen umurumdasın benim.Sen ki,cennetlik sevabın orucu;Ne iftarın var,ne sahurun.Oruç nefsi güçlendirir,senin tek yaptığın kalbimi kırmaktan ibaret.Olsun,kalbim kırık olsa ne yazar.Başkası kırmadı ya,sen kırdın sonuçta.İmsakiyen bile yok;Ezelden başladın,kıyamette bitersin anca.Sensizlik ne susuzluğa benzer,ne açlığa.Sensizliği anlatmayaa cesaretim yok,çünki sensizliği anlatacak kavram henüz dünyada yok.Hiç gelmeyeceğini bilmekse ayrı bir oruç,bütün evrene bedel.Kim durdurabilir bu beni,gözlerin hipnoz etti beni.Çünki senin gözlerin;Dünyanın en derin mutluluğu ve en berrak sevgisi gibi.Sen,sen,sen;Dünya senin etrafında dönüyor.Güneş bile senle doğup,senle batıyor.Dinlediğim her şarkıda senin melodin var,gülüşün en parlak yıldıza,sesin en mülkemmel şarkıya bedel adeta.Saçların tıpkı dünyanın en güzel şelalesi gibi,gözlerinde kayboluyorum,yok oluyorum sende.Benim bir sözüm vardır,sırf sana yazdığım''Değer bilmeyenler hep en kıymetlidirler''Sen ki en kıymetli hazine kadar değerli,en kutsal varlık kadar müthiş.Bunu tek farkeden benim,benim bunu farkettiğimi farkeden hiç...

Ne mi istiyorum?Sadece masum bir mutluluk,ikimiz için bir mutluluk.Nedenini sorarsan,sen varken ben hiç olmadığım kadar mutlu oluyorum da ondan...

Seni tanırım az çok.Bakma böyle dediğime,bilirim kötü niyetin hiçbirzaman olmamıştır senin kimseye karşı.Açık konuşacağım,bu güne kadar senin ağzından bana veya bir başkasına karşı en ufak bir kötü söz bile duymadım,kimseye karşı bir kötülüğünü görmedim.Tamam ben belki senin kadar değilim ama asla ve asla hiçkimseye karşı(hele ki sana)en ufak bir kötü niyetim olmamıştır,tıpkı senin gibi.Senin de olmadı biliyorum,oysa neden bana bunları yaptın.Meşhur bir söz vardır''Kötü olman gerekmez,kötülük yapman için!''diye.Seninkisi de o hesap işte,sana kızmıyorum,aslında evet kızıyorum ama yine de sana kıyamıyorum.Hep düşündüm biliyormusun,birgün beni anlarmısın diye.İçimdeki bir histen nefret ediyorum;Senden vazgeçememek.Yanlış anlama senden vazgeçmek istemiyorum...Şimdi durup düşündüm;Ben kime,neyin edebiyatını yapıyorum.Cevabımı aldım;Ben sadece sana,bu güne kadar kimsenin bilmediği beni gösteriyorum
...Sadece beni böyle bil,herkesin bildiği yada bildiğini sandığı gibi değil.Ben buyum,başka kimse değil.Peki sen kimsin,kimsin?Bana ne yapmaya çalışıyorsun?Neden yapıyorsun?Peki sen gerçekten ne istiyorsun?Eğer bu soruların cevabını verirsen beni mutlu edersin,mutlu olmamı istiyorsan tabi...

Bugün ilk defa büyük bir şok geçirdim.Twitter da takipçilerime bakarken seni gördüm.Neler oldu anlatamam:Nefesim kesildi,biri boğazımı sıkarmış gibi,başım dönmeye başladı,ve ardından hızlıca ve şiddetli bir şekilde başım ağrıdı.İsmini gömrek bile bunu yapıyorsa,seni görsem ölürüm kesin herhalde.

Çok mu şey istedim senden,aynısını isteseydin benden.Çok gelmezdi bana,yapardım ben.Zor mu peki?Sevmek bu kadar zor mu?Eğer zor olsaydı,emin ol senin için asla mutluluğuma kıymazdım.Yapmak istememiş olabilirsin ama neden?İşte bu neden sorusu deli ediyor beni,ne zaman sorsam cevabını hiç alamıyorum çünki.Şu hayatta en sevdiğim şey sen olduğun gibi,en sevmediğim şey de senin olmayışın.Sen olmayınca olmakla olmamak arasındaki fark da kayboluyor.İşte o zaman başlıyor zindan hayatı.Ben zindana da razıyım tatlım sen cennette olursan.Kendine kötülük yapana iyilik yapanlar sevap kazanıyorsa eğer.Teşekkür ederim,sayende cennetliğim.

BU ŞARKIYI MUTLAKA DİNLEYİN.BENİ ANLATIYOR!:

Beni çıldırtan başka birşey,şu an ne hissediyorsun bana karşı.Nefret mi?Eğer nefretse,sana sadece diyebileceğim tek şey''Herkes gibi sen de anlamadın beni!!!''Ama sanmam,sen böyle biri değilsin,nefret etmezsin dimi benden?Gerçi etsen ne olacak,sen benden etmesen ben senden ederim diyeceğim yalan olacak.Nefret etmezsen sevinirim evet de,nasıl arkadaş kalırım senle.Bir yanım diyor,arkadaş kal onla,diğer yanım birdaha onunla konuşma diyor.Ama ben ikisini de yapamam;Arkadaş kalsak seni onunla görmeye dayanamam,trip atıp senden kaçsam yokluğuna dayanamam.Herzamanki gibi çaresiz kaldım ve beklemeye devam ediyorum.Beklemek canımı sıkıyor,lanet olsun şu ilerlemek bilmeyen zamana.Lanet olsun boş bir ümitle geleceği beklediğimiz aşk dolu mazimize.Lanet olsun sadece...

Çıkma teklifi ettiniz fakat sonucunu alamadınız mı?Üzgünüm ama %85 ihtimalle reddedilmiş olma olasılığınız var.Sadece bekleyin,zaten kendini belli edecektir.Bende bekledim,ve anladım ki reddetmiş.Bunu(klişe olacak ama :d )onun Face'sinden anladım.Hala o zorba,küfürbaz ve herkese dalaşan itle ilişkisi olduğu yazıyordu.Off!!!Hatırladıkça bir tuhaf oluyorum,ama hatırlamak istiyorum.Çünkü malım ben,belkide piskopat.Hangi normal insan ona kötülük yapan kişiyi ölürcesine sever ki.Mantık hatası benimkisi.En acı vereni de hala yaşıyor olmak.Nefes alıp verirken ölüyorum sayesinde.Her zaman dediğim gibi;ONU SEVDİĞİME PİŞMAN DEĞİLİM.Çünki yanlış yapmayı severim :d Keşke ona sadece neden diye sorabilsem.Neden?Neden reddettiğini bir bilsem,onu ölürcesine sevmeye devam ederim ama birdaha karşısına çıkmazdım.EY SEN,EĞER OKUYORSAN BU YAZDIKLARIMI,NEDENİNİ YAZARSIN DA RAHATLARIM

Çıkma teklifi için romantilk birşeyler mi arıyorsunuz.Buyrun bunlara göz atın;

Bugüne kadar kimler gördüm;Dalga geçenlerden,içten içe acıyan ama hissettirmemeye çalışanlara kadar.Bana ayrıcalık tanınıyordu ama ben bunu istemiyordum,onlar bunu anlamıyordu.Kavga edeceğim zaman bazı arkadaşlar(İyi niyetlerinden)karşı tarafla konuşuyordu.Ne konuştuklarını az çok tahmin ediyordum;Bu çocuğa dokunmayın falan.Kimse beni anlamıyordu ki,ben kavgadan kaçan bi korkak falan değildim,kavga etmek istiyordum.Şimdiye kadar bütün bunlar ve daha fazla herşeyle karşılaştım,artık alıştım da.Ama sen,sen ve seni yaptığın.Tamam belki kötü niyetin yoktu ama yine de kötü bu,ben herşeye direndim bu güne kadar ama bu...Bu benim...Ne söyleyeceğimi bilemiyorum,anlamışsındır sen işte...

Etrafımdaki bütün olumlu şeyler senden ibaret sadece.Nasıl oluyor anlamıyorum;Seni sevmek bana kimsenin çekmediği kadar acı verse de seni sevmeyi bırakamamak.Seni neden unutmaıyorum anlamıyorum,ilacımı içmeyi unutuyorum(Harbiden bugün içmemiştim,şimdi hatırladım :d) ama seni asla.Nasıl bir büyüye sahipsin bilemedim,seni çoktan kaybettim ama hala korkuyorum seni kaybetmekten.İçimde aptal bir mutluluk oluşuyor yüzün canlanınca beynimde.Sen yoksun ama,sanki varmışsın ve mutluymüşüz gibi sahte bir mutluluk içimde.Sonra gerçeği hatırlıyorum,senin olmadığını ve mutlu olmadığımı,sonra da her zamankinden daha mutsuz oluyorum.Aslında içimdeki en karanlık noktamsın ama seni hatırlayınca güneş gibi parlıyorum.

Sadece bir hafta içerisinde hayatımın tam tersine dödüğünü söylemek mümkün,tatilin ilk haftasında.O hafta seni,mutluluğumu,hatta belki de hayatımı kaybettim.Daha da kötüsü,ben sana dayanamazken,bir de sağlığım sana dayanamadı,bu hafta ve gelecek 2 hafta(Belki de daha fazla)hergünüm hastanede geçecek.Hoş,bana hepsi vız gelir ama birtek sen.Şu lanet dünyada yokluğunu kaldıramadığım birtek sen.En çok içimi acıtan ise;Ben senin umurunda bile değilim.Hayatım ortalamadan berbata sadece belkide tek bir günde döndü.Mutlu edecek olaylara bile mutlu olamadım,tabi mutsuzluğum mutluluğumun iki katı olunca böyle oluyor.Eskiden(bazen) nefes almaktan bile zevk alırdım.Oysa şimdi nefes alıp yaşamamla,almayıp ölmem arasında hiç bir fark kalmadı.Diyorum kendime ben ne kadar aptalım;Sen bana ne yaparsan yap,yüzün canlanınca hayalimde,belkide şimdiye kadar hiç gülmediğim kadar gülümsüyorum.Sen ki ilk kez çekilen bir uyuşturucu gibisin;Kötüsün bunu biliyorum ama,yinede seninle mutlu oluyorum...

Bu güne kadar tüm soruları ben cevapladım,şimdi de size soruyorum saygıdeğer okuyucularım.Sizce ben bu durumdan nasıl kurtulurum.Cevabınızı düşünürken bu şarkıyı dinleyebilirsiniz.

Hep meşhurlar vardır,aktörler gibi.Herkes aktörleri(Aksiyon filmlerindekileri) gerçekten o kadar yetenekli ve muhteşem zanneder.Oysa ki onların gördükleri aktör değil,hiç meşhur olmayan bir dublördür.Asıl dikkat çekmek istediğim mesele,arkaplandaki insanların ön plandakilerden(bazılarından tabi) de yetenekli oldukarı.Mesela Cem Adrian oldukça meşhur bir müzisyenimiz,şarkılarının hepsinde piyano kullanıyor.O zaman neden sadece Cem Adrian popüler oldu.Peki ya o piyanist,o neden o kadar meşhur olmadı,o neden arka planda?Bu sizce de bir adaletsizlik değil midir(Yanlış anlamayın Cem Adrian ile bir sorunum yok,çok sevdiğim için onu örnek verdim sadece)Benim asıl isteğim halka;Lütfen arkadaki o gizemli adamlara da biraz saygı gösterelim,sadece arkada olmaları onların önemsenmemesini gerektirmez.Biz sadece ön plandakileri tanıyoruz ama arkada da ne cevherler olduğunu unutmamalıyız.İşte size güzel bir şarkı;
Saygılar Cem Adrian...

Delilik nedir?Saçma sapan işler yapmak mı?Yoksa imkansızı yapmaya çalışmak mı?Peki imkansız ile saçma sapan arasındaki fark nedir sizce?Bazı insanlardan nefret ederim,cesura deli diyenlerden.Mesela lunaparkta dönme dolaba binen kişilere manyak diyen var.Ve biri de çıkıp demiyor ki''Lan sana ne adam ne yaparsa yapar,sen cesaret edemiyorsan eğer konuşma o zaman!''
Cesaret nedir peki,diğerlerinin korkudan yapamadığını yapmak mı?Yoksa bir an bile düşünmeden birşeyi yapmak mı?
ASIL MESELE;Delilik ile cesaret arasındaki fark.İşte bu fark o kadar incedir ki.Bana sorarsanız delileri de takdir etmek lazım.Şimdi ben böyle dedim diye kesin birkaçınız''Ayy bu da deliyimiş!''diyorsunuzdur.Öncelikle bunu neden dediğimi açıklayayım;Deli olmadan önce onlar da bizim gibi birer şahıstı,bunlar onca şeylere katlanmıştırlar kim bilir,beyinleri de bu duruma alışamamıştır.Yani bazı insanımsı organizmalar(Benim tağbirimle tabi)onlarla dalga geçer.O organizmalara sesleniyorum;Onlar da sizin gibiydiler,sizin de onlar gibi olmayacağınız ne malum?Hem siz onları deli eden bu olayları yaşasaydınız,onlar kadar şanslı olmaz ve muhtemelen alayınız geberirdiniz(:d).O yüzden şimdi konuşmaya hakkınız yok!!
Cesarete gelelim;
Bu kişilerin(Yani cesurların) yapabileceklerinin sınırı yoktur(neredeyse)Hele ki sevdiklerinin başına birşey gelse.Kahraman derler Superman,Batman ve diğerlerine.Kimse arka plandaki o adamı hatırlamaz.O adam kurşunlara siper etmiştir kendini başkasının başına birşey gelmesin diye...DEVAMI SONRAKİ YAZIDA(Arkadaki Adam)...

Bugün bir kız gördüm arabayla geçerken,kızı gördüğüm zamandan yanına varıncaya kadarki o yaklaşık 3 saniye içerisinde o kızın sen olduğunu düşünüp içimde hissettiğim bütün o hislerin sadece o 3 saniyeye sığması çok ilginç değil mi sence de.Peki ya siz(okuyuculara hitapen) siz hiç bütün duygularınızı sadece birkaç saniyeye sığdırıp sonra koca bir hayal kırıklığına uğramadınız mı?İşte o birkaç saniyeye hayat deniyor.Çünki o birkaç saniye de yaşananlar,bazen hiç yaşanmıyor.O küçücük göz yanılması bile sadece birkaç saniye bile olsa dünyanın en mutlusu yapmaya yetiyor insanları.Gerçeği yoksa bile,en azından sahtesi olsun mutluluğun.Bugün(En azından şimdilik) kısa kesiyorum ve sizleri keyifli bir parça ile baş başa bırakıyorum,iyi dinlemeler dilerim...

Gerçekler çoğu zaman kötüdür,hep inkar ederiz onları.Bence şu hayattaki en çok korkulması gereken şey gerçektir.Çünki gerçekler bazen kötüdür,gerçekler o küçücük umutları bile geride bırakabilir.Çünki onlar umutlar kadar yumuşak değildir.Herzaman en sert,en koyu,en sivri ve en ağır şey gerçeklerdir.Biz insanlar kaldıramayız nedense gerçekleri.Çünki kaldıramadığımız şeyler gerçekler değil,olmasını istemediğimiz şeylerdir.Olmasını hiç istemediğimiz bir şey olunca kötü oluruz,canımız acır.Olduğunu unutmak isterken birileri de sürekli hatırlatır onu bize,kızarız biz de o kişilere.Aslında onlar(en azından bazıları)bizlerin iyiliğimizi istiyordur.Sonuçta kendi uydurduğumuz yalanlarla ve sadece kendimizi kandırarak ne kadar yaşayabiliriz ki.

Seni beklerken geçen zaman,yakar beni bir sigara gibi.Sensiz geçen her saniye aklımda olmandan daha iyidir aklımı yitirmem.O yüzün her gözümde canlandığında saçını okşamak isterim,ama sen yoksundur.Ben nasıl tanımlarsam tanımlayayım sesnsizliği,sen anlamazsın beni.Neden anlayasın tabi,beni anlamak bile istemiyorsun.Ben gönlüme yanarım,beni istemeyeni isteyen gönlüme.Keşke kalpsiz yaşayabilseydi insan,sökerdim kalbimi,unuturdum seni.Bu güne kadar ben senin için ne ağlamak istedim,ne yanmak.Bana bütün bunları yaptıran o kalp işte.Kendi kalbim beni bu kadar üzecekse kalbimin olmasının bana ne faydası var ki,sensiz nefes alıp vermemi sağlamaktaan başka.Şu an senin yerine koyuyorum kendimi,daha fazla acıyor canım.Çünki sen herzaman benim aklımdasın ama sen hatırlamıyorsun bile beni.Bu yazıları da sana yazıyorum,senin kadar yazmaya değer birisi yok çünki.Ama senin bütün bu yazdıklarımı okumadığın gerçeği çok acımasız.

Hani o küçücük bir dönme ihtimalin var ya,o ihtimale tapıyorum ben yaa.Diyorum içimden''En azından %1 ihtimal var!''diye.Ve %1 de olsa mutlu oluyorum o an.Sen ise tam tersi,olmama ihtimali olan %99 ile mutlu oluyorsun.Gönlüme de bak sen,benim tam tersim olana tutulmuş.Hayat zaten hep imkansızdır,en farklısı ve en tuhafıdır diğerlerinin.Yaşamayı kimine göre zevkli,kimine göre de çekilmez kılan da bu değil midir aslında?Asıl soru;Peki ya ihtimaller büyüyebilir mi?Olur ya,anlarsın hatanı,dönersin belki.İhtimaller iyidir,en azından ihtimali bilirsin.Ya bilinmezse,kesin bir ihtimal olmazsa ya?İhtimalsizlik de şans değilmidir aslında?Sayılar olmaksızın neler olacağını bilmeden beklemek gibi yani.Şansın kötü yanı da bu;Tutup tutmadığını sadece olay yaşanırken anlayabiliriz.İhtimaller hayatın cilveleridir de diyebiliriz,olacak mı olmayacak mı diye düşünürkenki yaşadığımız o hafif tatlı heyecan herşeye değer bence.Herşeyin başı sağlıktır belki ama,sağlıktan hemen sonra da mutluluk gelir.Gelmeseydi mutlu olmak için bu kadar uğraşmazdık,öyle değil mi?

Bu yazımızda eskinin nadide 5 aşk parçasıyla sizleri buluşturacağız,iyi dinlemeler dileriz...

Issız Adam filminden de tanıyacağınız Ayla Dikmen şarkısı,Anlamazdın...

80'li yıllara damgasını vurmuş bir Ümit Besen şarkısı,Nikah Masası...

Nefis bir Neşe Karaböcek şarkısı,İntizar...

Düşündüm bugün,ne anlatsam ne yazsam.Kendimi mi anlatsam,olanları mı anlatsam yoksa seni mi anlatsam.Seni nasıl anlatsam,gül yüzünü mü anlatsam yoksa melek kalbinimi.Yoksa sana ulaşmanın imkansızlığını mı,yoksa senle benim ihtimalimizin olmadığı ama buna rağmen seni delicesine sevdiğimi mi.Sen söyle,ne anlatsam.Hangi derdimi,yazıp anlatsam.Sana mı anlatsam,kendimle mi konuşsam.Hanginizle başa çıksam,senle mi kendimle mi.Kime kızsam,sana mı,kadere mi,yoksa sana tutulan gönlümemi.Hanginizi affetsem,seni mi kendimi mi.Kimi öldürsem,kendimi mi yüreğimi mi.Seni mi diye sormadım,çünki bunu yapamam ben,yapanı da yaşatmam ben.Değil öldürseler,saçının teline bile dokunsalar yakarım onları.Kim dersen onlar,söyleyemem,bende bilmiyorum.İkimizin de bildiği birşey varsa o da sadece ölecek olduğumuzdur...

Şimdi beni görseniz yaşıyor dersiniz,kalbim atıyor diye.Oysa ki yaşamak,kalbin atması değildir.Yaşam çok farklıdır,nefes almak değildir.Ölmenin en basit yolu,kalbin atışını durdurmak değildir.Ölümün ilk evresi,canın pahasına sevdiğin birşeyi kaybedince başlar.Artık kaybedecek  birşeyin yoktur,hayatın bile.Bunu şöyle düşünün,5 temel duyumuz ve duygularımızın hiçbiri olmasaydı buna yaşamak denmezdi öyle değil mi?En çok değer verdiğinizi kaybedince bu 5 duyunuzun hiçbir anlamı kalmaz.Sizi görseler yaşadığınızı sanarlar.Ama siz ne onları duyar,ne de hissedersiniz.Tek yapabildiğiniz şey kaybettiğiniz şeyi düşünüp hüzünlenmektir sadece.Tıp dalında buna depresyon derler...Tedavisinin 2 yolu vardır.1.'si bu çok önemli şeyi hastaya unutturmaktır(Ancak hipnoz ile gerçekleşebilir).2.'si ise bu çok değerli şeyin yerine geçebilecek ve onunla aynı değerde birşey bulmaktır(Kaybedilen eski sevgilinin yerine yeni bir sevgili gibi mesela)...
Bu yazımızı da yazımızla alakalı bir şarkı ile sonlandırıyoruz,iyi dinlemeler...

Senden önce ben;Mutluydum,pişman değildim yaptıklarımdan,yaşadığımın farkındaydım,hayattan zevk alırdım,kaybedebileceğim birşeylerim vardı,değerim vardı kendi gözümde,umuda ihtiyacım yoktu.Sonra sen geldin.Beni aldın götürdün bilinmeze,hissettirmeden çaldın kalbimi,morfin almışım gibi sahte bir mutluluk yarattın içimde.Kaybedebileceğim herşeyimi aldın sen elimden;Mutluluğumu,hayatımı,ruhumu.Ama bir şeyi unuttun ben güzel,sana olan aşkımı.O da bende kalsın be,yaşadığımı anlamamın tek yolu duygu ve düşüncelerim ne de olsa.Senden önce olmadığım gibi senden sonra da pişman değilim,sen reddetsen bile iyi ki seni seçmişim.Tıpkı imkansızın içerisindeki o insanı kendine çeken büyü gibisin,cesaret gerektiriyorsun.Şimdi olur da görürsen sana bütün bu yazdıklarımı,muhtemelen''Bu çocuk bana kafayı takmış,resmen pisikopat!''diyeceksin.Korkma ben sadece kendime zarar veririm,unutma deli değilim.Gerçi düşününce sevmekte bir deliliktir ama olsun.Ayrıca sana kafayı takmadım,sana takacağım tek şey gönlümdür bunu böyle bil.Evet ben piskopatım,çünki kimse onu öldüren kişinin saçının teli için canını vermez,bunu ancak harbi piskopatlar yapar.Eğer piskopatlık buysa,piskopat olmaktan mutluyum...