Alptuğ'un Mekanı

06 Aralık 2015

Kayıp Eşya Bürosu

Kayıp eşya bürosu değilim ben,ufkumda kime ait olduğunu bilmediğim kaderlerin dolanması ürkütüyor.Tenhada mısın kadınım,yoksa çok mu yakınımdasın?Sana kavuşacak mıyım,buna ve bundan daha çok var olduğuna inanmalı mıyım?Seni anons ettirmek tarzında lükslerim olsa emin ol yapmıştım;düşünsene"Alptuğ Dağ'ın ruh eşi,danışmadan bekleniyorsunuz!"Dalga geçmiyorum;sana olan özlemim sen sandıklarımla hem durulup hem dalgalanıyor.Doğrusunu söylememi istersen şu anda dahi hayatıma girmiş,giren ya da artık her ne denirse kişilerden birinin sen olduğu şüphesindeyim.Ben hiç şıpsevdi olmadım kadın,sadece seni aradım ve arayarak,aramayı,arananla ve bulunanla sevdim.Anlaması güç biliyorum,ama diğerlerinin aksine anlayacağını da biliyorum...
Kaybımsın,sanki bulmuş da kaybetmişim gibi;gerçi ben değil seni,herhangi birini kaybetmemi sağlayacak hatalar yapmam,yapsam da mutlaka farkında olup ne yapar eder gönlünü almayı başarırım.Oysa seni henüz bulmamış olmam hala kaybetmemiş olduğum anlamına gelir ve kaybın olmadığı yerde,kazanma olmasa bile ihtimali vardır...

Bakalım bu defa hayatıma giren şu kadınlardan biri sen misin,bunu anlamanın tek yolu da onları tek tek yaşamaktan geçiyor,ki bu yaşamak süreci sanılanın aksine sonsuz;zira ben hayatımdan gitmişleri dahi yaşıyorum,çok şey anlarken bazı şeyleri de hiç anlamıyorum.İşlerin zamana kalması ne de nefret verici,üstüne üstlük sonunda sen varsan;ki bunun bir sonraki aşaması sonunda senin olup olmadığını bile bilmemeye geliyor,yeterince dayanılmaz.Ama senin için dayanmaz mıyım?yani varlığından bile emin olmadığım,tamamen taslaklar üzerine kurulu olan ve şuan konuştuğum güzel kadın için...
Peki ya bu defa da o kadınlardan biri sen değilsen ne olacak?işte beynimi kemiren yegâne sorudan bir önceki soru bu,o soru ise bu sen olmayanların nereye kadar gideceği.Açıkcası üzülürüm;seni üzmemek için yalan söylemeyeceğim kusura bakma,zira yokluğunda daimi ve kusursuz hüzünlüyüm...

Bu kadınlar,asında bakarsan tam anlamıyla tanıma fırsatına erişmiş değilim onları,lakin harhangi bir şekilde de olsa,iyi değilse bile gerektiği gibi hissettiriyorlar.Gerçi onlar ve onlardan öncekilerin benim içimde bu denli iyi izlenim bırakmasının çoğunlukla benden kaynaklı olduğunu inkar etmiyorum artık.Bu kayıp eşya bürosu bile o kadar kayıp ki...
Kadınları seviyorum ne yapayım,hakikaten ve hakikatle seviyorum bilmeseler bile;başta her kimsin,neyimsin ya da olacaksın ve ne zaman olacaksın bilmiyorum ama sen,sonra dostlarım,sonra okuyucularım,en sonundaysa hayatımda bir izlenim bırakabilmiş tüm kadınlar.Hepsini severim,kimseye kıyamam;suçsa suç(ki değil)
Sen gelene,seninle tanışana,senden hoşlanana ve sana itiraf edene kadar,eşim,kızımın annesi falan olmayı göze alana kadar senden bambaşkalarını sen olduğu ümidiyle sevmeye devam edeceğim...

Eee güzelim,ben aşk adamıyım;kıskanmazsan,kızmazsan sevmem gerek,biliyorsun yalnız yapamıyorum(16 senedir net bir şekilde görmekteyiz de bunu)Hem benden sana rövanş,kaybım olur bulunursan istediğin kadar çıkart bunun acısını...

05 Aralık 2015

Birkaç Ah

Bu aralar bazı şeylerden muzdarip hissediyorum.Pardon bu yapayanlış bir cümle oldu.Açıkcası bütün ilerleyişlerimde geriler geliyor aklıma,biraz da geriliyorum aslında.Bugün çok çok uzun zaman sonra Cem Adrian dinlemeye kalktığımda olduğu gibi yani;sanki Cem Adrian'ı sadece o ilk aşık olduğum kadın için dinlemem gerekiyormuş gibi.O an utandım işte kendimden,şarkıyı kapattım;zira bir şarkının bu kadar"geçmiş"olmaya hakkı yok...
Sırf bana birilerini ya da bir şeyleri anımsatmaması için adeta gömdüğüm masum ve güzel alışkanlıklarım var ama,yaşlandım dediğimde inanmıyorlar.O günler ne günlerdi demek istemiyorum,hislerimi falan aklıma getirmek istemiyorum;kötü bir şey yapmadım ama iyileri de aklıma getiresim yok,acı çekerim biliyorum.Çünkü aşık olmamak eşit değildir hiç bir şey ifade etmemesine,bal gibi biliyorum afedersiniz...
Ve yine her nasıl ki aşk acı değil,acı da bir o kadar aşk değil her zaman;yani resmini gördüğüm vakitteki o her neyse,her neyse de değil,direkt saf,ham hüzün bu,birkaç ah.Bana karşı,ona karşı,buna karşı,şuna karşı...Hayat,hayata karşı,ne bileyim kadere,yaşamaya,değişime belki de...

İnkar etmemize imkan sağlayan yönleri de olsa hayatın,çok büyüdük be abi,çok değiştik.Hayat,yaşamak,zaman,mekan,insanlar,tepkiler,hisler,tavırlar derken sürekli yeni bir şey eklendi.Ama hepsini geç,bazen o 13 yaşındaki çocuğu çok yetim hissediyorum,kendimi de onun velisi.Ne vardı yani zamanda şöyle birkaç çıt geriye gidip en başından engelleyebilseydim bu süreci;farkındayım bu bir facia olurdu ve şuanki ben tümüyle yok olurdum,ancak en azından o çocuğun başka bir ihtimali olabilirdi...
Hem belki benim gibi olmazdı o zaman,kimse onda iz bırakamazdı,belki de benim aksime hayatına birileri girer ve hiç gitmezdi.Tek satır yazamayan,hatta bir baltaya sap olamayan;herkesten de mutlu bir çocuk...
Ben mutlu değil miyim dersiniz?Şu anda mutluyum ama eğer içimde bir gram mutsuzluk varsa(ki olmadığını sanmıyorum)bu önceki mutsuzluklarımı anımsadığımdandır...

Şimdi kopmak lazım gelirdi,
Bu aynı zamanda da bir adilikti belki;
Farklı insanlarla farklı bir hayata adım atarken,
Tereddüt tarzı bir şey etmek bencillikti...

Hiç karşılaşmamış olmayı dilemeye de kıyamıyorum,bir daha görmeye de tahammül edemiyorum.Bu burukluğu dindirmenin mümkünlüğünü daha bu burukluk olmadan bile diliyordum düşünün.Bir daha başka bir kadına,hem de herhangi bir kadına,herhangi bir bakış ve yaklaşımımda bu burukluğu yaşayacak olmama lanet diyemiyorum ama,lanetten de aşağı kalır yanı yok...

Ah be kadın,hepiniz için birkaç ah...

04 Aralık 2015

İnadını Kırmak

Düşündüm de,bu hayattaki en güzel durumlardan biri hayatın inadınızı kırmaya yeltenmesidir.İnatçı bir adam değilim aslında,en azından insanlara karşı;ancak hayata hatta kendime karşı olan bu inadımın pahabiçilmez olduğunu beni tanıyan çoğu kişi onaylayacaktır.Bu inat pesimistik bir inat tabi,mesela umut etmeye karşı,daha doğrusu umut edememek ve edilen umudun boşa gitmesi gibi çekincelerden.Bu bağlamda kendi kendime zorluklar çıkardığım falan da oluyor tabi,elbette ki haklı bir korkunun etkisiyle...
Tam en çaptan düşmeye yakın olduğunuz zamanda,yani birkaç saniye önce bile değil de tam o tek tutunabileceğiniz dal koparken,fevkalade umutsuz olduğunuz ve umudu döveceğiniz anda..Sanki profesyonel bir gıcık gibi yine ters köşeye yatırılmanız.Böyle zamanlarda yenilmek güzeldir,nakavt olduğunda yarı baygın gülümsemek gibi...
Bana böyle gel işte hayat,tam da böyle,beklediğim gibi.Hırçınlığımı sineye çekmeye yetebilecek bahanelerle var ol,yeni yeni ve aslında saçma salak olduğunu bilip de kabullenmek adı altında kapıldığım önyargılar oluşmasını önle.Ağzımı burnumu kır gerekirse de beni kendime getir,bana koymaz.Tartışalım,çarpışalım,yıkılalım,dağılalım ama sonunda yanağıma bir öpücük kondur aynen böyle..Çünkü ben şuan bile aynı benim,bu öpücüğün üzerine kat kat sert bir tokat yiyeceğm düşüncesi içten içe hükmediyor beynime.Bu senin suçun değil biliyorum,daha çok kadınlardan kaynaklanıyor ama suçlu onlar da değil...

Belki de birden bire içimde belirmiş bu olumlu tavrın yegâne sorumlusu da yine onlardır;hadi ama,fark etmediğinizi söylemeyin?Bir gün Eylül gecesi gibi hüzünlüyken diğer gün Ağustos sabahı kadar kanlı canlıyken meselenin içinde bir kadın olmadığını düşünmek benim mantığıma yatmıyor açıkcası..Hayat güzel diyemem ama kesinlikle değer,yaşamaya,sevmeye ve çok daha fazlasına.Bundan ötürüdür ki gerek yok inat etmeye,her parıltının öncesinde doludizgin bir karanlık olduğu düşünülürse...
İnatçı olduğumuz kadar,umut etmekte istikrarlı olduğumuz zaman kazanıyoruz.Yani meçhul bir geleceğe karşı olabildiğince özverili ve pozitif olmak,kabul ediyorum bu hayli emek istiyor ama ben de tam olarak bunu yaşıyorum.Kötü hissetmek için sebebiniz olabilir ancak aynı anda hem iyi hem de kötü hissedemeyeceğinizi düşünüyorsanız kendinizi sınırlıyorsunuzdur.Ve bu hayatta kendi yaptığın şeyden bile gerçekten pay alabilmek demek;kimi zaman kendi kendine bağladığın zincirleri kırmayı gerekir,bunu kırmak kaderin ördüğü duvarları yıkmaktan daha zordur...

Son bir söz söyleyip bitirmem gerek madem;
"Geceler,bugün olmasa bile hala iyi geçebilirler,bir gün.Keşke herkesin inadını kırmaya bir adet cüreti olsa..."

03 Aralık 2015

Kadın Derken Kadın

Ulan ne gündü be...
Tamam hayat zamanın onda dokuzu benim aleyhime ilerleyip sabrımı sınamaya şartlanmış belki ama,bazen de dilimden tam manasıyla anlıyor işte.Buna örnek olarak henüz aradan 24 saat bile geçmedi ve ben kadınlara inancımı,güvenimi falan yüzde yüz olmasa bile doksan dokuz yitirmiştim."Kadıncalı" adlı yazımda olduğunun bi'benzeri demek mümkün...

Ne mi oldu sonradan?Bu kadınlar harbiden ilginç yaratıklar,yaratık dediysem de inanın mecazen.Bir kadın sizi aylar hatta yıllar boyu,bazen farkında bile olmaksızın ağır ağır ve sessiz sedasız,tıpkı kanser gibi alaşağı edebilirken bir diğeri sadece tek bir anlık herhangi bir şeyi ile yine farkında olmadan zirveye taşıyabiliyor;en fenası da,bazen bu ikisini aynı kişinin ard arda ve sürekli yaşatabiliyor olması...
Tamam dünyanın benim etrafımda dönmediğini biliyorum,ama dünyayı kadınların döndürmediğine inanasım gelmiyor;çünkü siz öyle olduğuna bir delil gösteremezken,ben öyle olduğunu kendimle ispatlarım size...

Aşka inancım kalmadığını olmasa da,aşka dair bir şeyim kalmadığını söyledim,
Evet evet ben söyledim,inanabilirsiniz.
Bunu nasıl becerdim ben de bilmiyorum,
Ama eminim ki kadınların yapabildiklerinden daha kolaydı,zaten kadınlar da sözümü alıp başıma çaldı.Beni gerçekten tanıyan pek çok insan daha ben söylemeden zaten benim de birinin beni yalancı çıkartmasını beklediğimi söyleyebilir.Muradıma mı erdim?Henüz kısmen bile değil,böyle konuştuğuma bakmayın inancım da tazelenmedi aslında olasılıklara.Ne oldu biliyor musunuz?Sanki kendi doğumgünü pastamdan kendim çıkıp kendi kendime sürpriz yapmış ve de şaşırmış gibi sevindim,üstelik bunun gerçekleşme ihtimalinin tersi kadar çok sevindim.Böyle,ne bileyim,bir şeyleri hatırlamış gibi sanki,"Haa!"demiş gibi,dank etmiş gibi ama öyle de değil...

Şimdi tüm bu gevelemenin ardından tek bir kelime kullansam tatmin olur musunuz?Kavuşmak...

Kavuşamadığım kadınlar ordusu iç savaş çıkarıp birbirini alt etti ve ben düşmanımın düşmanını bulmuş gibi sevindim her ne kadar düşmanımın düşmanının sonradan düşmanım olma ihtimali yarı yarıya olsa bile...
Aslında bakarsan burada yapılabilecek en yaygın şey her şeyi aşka yormamak ancak söz konusu da benim yani;diyeceğim o ki daha yaratıcı olabilirdiniz;madem dediğiniz kadar sözünü tutan bir adamım(ki sağolun böyle düşündüğünüz için),bir aşk adamıysam da aksi teklif dahi edilemez...
Bu defa olur ya da olmaz bilmem;fakat yaşadığım bu şeyde mutlaka yeni bir başlangıç olabilmesinin kendi hayatımda bile canlı örnekleri olduğunu düşününce,kumarın aksine bir bataklıktan çok bir güzergah olduğu için;sonunda her ne olursa olsun gurur duyulacak bir şeye konu olduğumu hissediyorum,acı çeksem ve bu acı beni terbiye etse de,refaha ersem ve başka bir ben keşfetsem de bu böyle...

İşin kaymağını yine siz yersiniz tabi,acımı çekemezken mutluluğumdan pay alabilirsiniz;sizden çok da şu öve öve bitiremediğim kadınlar(bütün kadınlar anlamında)...
Şu son dörtlükte de meselenin aşkla sınırlı olmaksızın bütün kadın erkek ilişkileri hakkında olduğunu izah edip kaçıyorum izninizle...

Kadın kadın dedik,
Kadın derken kadın geldi;
Başka bir,hatta birkaç kadındı bu,
Seyri tersine çevirdi...

02 Aralık 2015

Çelişkiler Çelişkiler

Sayın okuma yazma bilen insanlar,merhaba.
Bugün ne mi oldu dersiniz?Hayır karşı okulda aynı birine benzeyen birini görmek değil,evet bir diğeriyle göz göze gelip içindeki umudun boktanlığını kabullenerekten dostlarına verdiğin sözü tutmak için umutsuzluğa sarılmak bile değil.Kalmak;arada bile değil,sadece kalmak...
Hem ne yapsam bir kusur bulacak insanlık,bir şekilde yanlış çıkacak,Alptuğ yine hem bilmiş hem de yanılmış biri olarak diğerlerini hiç ilgilendirmemesi fakat karışmaktan kendini alamayacakları üzere zirvede kalacak...
İyi bir yazı yazmanın ilk kuralı,herkesin anlamaması için dönüp dolaştırmaksızın,olanı yazmaktır ve ben de uzun bir aradan sonra belki de ilk defa böyle yapacağım...

Onu yok etmek bile bir anlamda ona çıkıyor,onsuzluğun ve ona sahip olmanın ihtimalleri ters orantılı olmasına karşın birleşince onu oluşturması gibi tam olarak.Bunun yanında asla ne yok ne de var olmayacağının,ona karşı yaşadığım bu kısıtlılığın bir inkarının olmaması da acı çekmemi sağlarken,ne gariptir ki"acı çekmemek için"söz verdiğim insanlara vazifemi gerçekleştirmek ve benim cesur olduğumu iddia edenleri yalancı çıkarmamak adına zaten yeterince dikine giden kadere karşı her ne şekilde olursa olsun ayakta kalmak.Zor..Tamam kimse de inkar etmedi,çok kişi kolaylaştırmayı bile denedi ancak;bunu yapamayacaklarının bilincine hakim olmak bilgiden gelen acı gibi...
Yaptığım ve olan şey de tam olarak bu,doğrusunu söylemek gerekirse manen inancımda zorluklara karşı yeterince dik durabilmek olmasa tam da pes edecek adamım ben...

Anlamıyorum ki,
Birini diğerinden daha az sevmedim,hala da öyle.Kimseyi kimseden ayırmadım,önceden güzel olan fikirlerimi karalamaya çevirmedim sonradan.Kendimi düşündüysem tövbe;mutlu olmayı düşündüm evet hem de çok,ama asla ön planda değil,hep arka planda..Ama gel gör ki birini unutmak için ona,diğerini unutmak için dostlarıma söz verdim;ve ilki rüyalarıma giriyor,diğeriyse farkımda bile değil(ya da öyle bilmiyorum) ancak şansını zorluyor elinde olmaksızın...
Bu kadar düğüm olmak herhangi biri için çok fazla be,kesinlikle herhangi biriyim ben de.Ama o zaman niye?Sanki doğru yanlış birbirine girdi...

Açık konuşmam gerekiyor samimiyet gereği;bazen kendi kendime"Bari biriniz s**tirin gidin"dediğim oluyor,bu onlara kızmak değil çünkü ikisinin de suçu yok;ama mevzu şu ki kızsam bile haklıyım,ayrıca hem suç onlarda değilse bende hem de bu hikayedeki en günahsız benim aynı oranda.Yeterince çelişiyorum kendimle,ki bu fizik kurallarına uyuyor olsa sürecin durmuş olması gerekirdi çoktan;hala yaşıyorsam demek oluyor ki sayısal hesaplamaların bini bir para etmiyor...
Ya biriniz olun,ya da en az birinizin aşkı,sevgisi,hüznü,acısı,üzüntüsü ya da her ne haltsa artık ortadan kalksın diyorum ve inanın kimse beni dinlemiyor,hiç kimse.Bu söylediğim lafı duymak ve bu lafa ilgi göstermek tarzında bir dinlemek değil;bunu yapsalar bile konudan ölesiye uzaklar,misal sanki bir kuş uçmayı bırakmış da artık,ne yerde ne gökte bir şeycik yokmuş gibi...

Şu anda düşündüm de,bu zamana kadar tam da bir şeyleri değiştirebilmeyi düşünmüş,hedeflemiş,daha başka ne yapılabilecekse onları yapmışız ama zaten her an olabilecek değişiklikler dışında,örneğin tam da bu durumda payda sağlayacak değişiklikler için bir arpa boyu adım atamamışız.Allah'tan bu yalnız benim değil de bütün insanlığın beceriksizliği;ya da keşke öyle olsaydı,o zaman"Ulan demek ki ben beceremiyorum"diyerek kendime kızmak pahasına da olsa kestirip atabilirdim.Kestirip atmaya pek uygun bir adam değilim,az çok tanıyanlarınız da farkında zaten bunun;özellikle de değer verdiklerimi,asla bırakamayacak ve bırakamayacağını da bilen biri olarak bırakabilmek için çırpınmam yine diğerleri gibi asil ve kutsal,ancak bir yandan da zavallıca olmak üzere bir çelişki...
Ama her şeyi geç;hayatında yer edinemediğin insanların sende yer edinememesi,anlamlı olmasa bile acısız olurdu;o zaman anlamı mı,yoksa acı çekmemeyi mi tercih ederdim bilemiyorum,asla da bilemeyeceğim...

Çelişkiler çelişkiler,
Çektiren ilişkiler,
İlişki bile denemezler...

30 Kasım 2015

LODOS Etkisiyle Atılan Adım

Bazılarınızın bildiği üzere dün tekrardan o güzel insanların buluştuğu topluluk LODOS'la söyleşideydik..Her şey fevkaladeydi,son dönemlerde geçirdiğim en güzel gün olduğunu söyleyebilirim fakat söylemek istediğim ufak bir şey daha var...
Onlarla aşka dair sohbet ettikten,çok ucundan biraz eskileri de kurcaladıktan sonra,hatta tam da o anda kendime dönüp baktım.Olmuşlar,olacaklar,hayaller,bulunduğum yer,karşımdaki insanlar,hisler,ölüm...
Çok çok zamandır içimde gerçekleştiremediğim bir şeyi o an o dostlar sayesinde yapabildim,onların tamamı şimdi fark edecek olsa bile.Aynı anda hem bir şeylerden bahsedip hem de onları yapamayan bir adam olmak hakiki bir mağlubiyet olurdu,bunu istemedim;ayrıca dönüp baktığımda ben o an oradaydım,bir amaca hizmet edercesine,kendimce kendimi açıklama ve hissettirme çabasındaydım.Gerçekten geçmişi boşverebildiğim iki an varsa biri budur ki bunun da en özel yanı diğerleri gibi işlerin sonradan kötüye gitmemesi...
Kendi kendime düşündüm o sırada;beni seven bir kadın yoktu,sevdiklerim sevmemişti,acılar,çileler bilmem neler fakat ben sorumlu bir insandım,o gün karşısında bulunduklarım ve daha fazlası için,orada olmasaydım bile sorumluydum,şimdi de öyle...

Mutlu olmak için,direnmek için,Melike ablanın sorusundaki gibi bir şeylere tutunmak için bile sorumluydum;bir anlamda bencildim diyelim,ben mutlu olmazsam kimse mutlu olmazdı,direnmezsem kimse direnmezdi,beklemezsem kimse beklemezdi falan..Bir an için kendimi;dünyanın etrafımda dönmesinden çok,kendisi gibi hissettim.Çok büyüktüm,çok güçlüydüm ve bütün bu güç sadece sorumluluktu,başımızdan def etmeyi tercih ettiğimiz sorumluluklar dahil...
Ben bunları yapmazsam başta ailem olmak üzere herkesin gözü arkada kalır ve herkes için hayal kırıklığı.Ve cidden,insanların inandığı bir siz olması çok güzel...

Sonuç mu?Özür dilerim biraz oyaladım.Bana kötü geldiği konusunda hemfikir olunmuş bu sevdayı da (sevdiğim kadının sandığım gibi olmama ihtimalinin fazlalığına da dayanarak) tam burada noktalamanın vakti geldi,çoktan gelmişti ama boşverin;onu sevdiğimi söylediğimde gözlerinin ancak herhangi bir insan gibi bakabildiğinde ve hala yan yana geldiğimizde onu sevdiğimden haberi olmadığını gayet belli eden bir şekilde bana tümüyle kayıtsız kalmasıyla...
Aslında bakarsanız atmış olduğum bu adımın ikinci safhası aşk işlerinden de elini eteğini çekmekti ancak yine demin bahsettiğim o sorumluluk gereği ben aşktan kopamam.Aşk diye bir şey var diyerek bu kadar yol katetmişken yakışmaz bu adım;aşkın bitmesi bile daha yakışır şu anda...
Beni tanımayanların yapabileceği pek çok yorum içinden zırt-bırt bir başkasına aşık olduğuma karşın,yine inatla söylüyorum ki ben aşkı serbest bıraktım,aşık olduğu kadını öldürenler kadar sadık olmadığımı düşünürlerse de,kesinlikle katılıyorum...☺

Bir aşk sayfasını daha aşık olduğumuz kadının haberi olmadan kapattık,kapattık diyorum ama bu onu gördüğümde içimin sızladığını inkar etmek değil;o yüzden söyledim zaten,çare ya başka bir aşk ya da gözden ırak en iyi ihtimalle bir sene diye...
Başka bir aşk mı?Yok,henüz almayayım..Şaka bir yana ufukta yok,gerçekleşeceğine dair inancımsa yıpranmış.Ama yine inancımın baki olduğu,pek çok sayısalcı dostuma göre ütopik sayılan bir gerçeğim var ki (aşkın o kendine has mantığına uyan) o da tüm bu gidenlerin gitmesine,olmayanların da olmamasına fazlasıyla değecek bir kadının,kadınımın hayatıma girecek olduğu...
Bakarsınız kırmızı kar yağınca evleniriz,ne kaybederiz?Ayrıca bu kadını beklemek de bu kadın olduğu umuduyla beklediğim çoğu kadını beklemekten daha mantıklı...

Olması gerekeni yapmış olmak beni olması gerektiği kadar mutlu kılıyor ve olması gereken de bu sanırım,üç günlük dünyada gelinmesi gereken mertebe de öyle...

27 Kasım 2015

Birkaç Kadını Unutmak

Bir kişiye olan aşkınızın bitmesi için gözden ırak,eğer çok güçlü biriyseniz bile en az bir sene gereklidir.Ama aşkınızın bitmesinin yanında,ona ve onunla ilgili bütün duygu-düşüncelerinizin bitmesini dilerseniz(ki dilersiniz) en az 5 yıl,ki bu da kaderin karşımıza çıkaracağı olumlu etkilerin de dahil olduğu bir 5 yıl,ki kaderin böyle bir şey yapmayacağını var sayarsak insan ömrüne orantılı olarak aşağı yukarı 8 yıla tekabül eder.Kaldı ki bu 8 yıl içerisinde daha başkaları tarafından incinme ihtimaliniz ve onlar için de aynı şartların geçerli olmasını hesaba katarsak minimum iki kat zararla geçen 14 sene demektir.Hatırlatayım,yaşım 15;yani bu da demek oluyor ki şuan hayatımda olumsuz etki yaratmama sebep olmuş tüm kadınları en ufak düşünmeyi bırakmam için tam olarak 30 yaşına gelmek gibi bir durumum söz konusu,ki çoğumuzun da beklemeye sabrı olmayan bir zaman bu...
O zaman benim yaptığımı yapacaksın beyim,mecburiyetten değil ama elimde olmadan yaptığımı;yanisi onunla ilgili duygu ve düşüncelerini bitirmeyeceksin.Bu da demek oluyor ki artık onunla geçirebileceğin/geçiremediğin güzel zamanların,evlenmenin,yuva kurmanın falan tasvirini yapmayacaksın evet;ama ona olan sevgini yitirmeyeceksin,hele ki nefrete asla dönüştürmeyeceksin.Nefrete dönüştürürsen o da kaybeder sen de kaybedersin.Şuan kim olduğunu ve bunu ne sıfatla okuduğunu,kaç yaşında olduğunu falan bilmiyorum ama bu bir öğüttür,bunu sakın unutma...
Ben ne mi yaptım?İnsanların onca aptal ve yanlış düşüncesine rağmen dalgakıran edasıyla sevdim.Bir başkasına aşıktım evet,önceden aşık olduğum kadından bir başkasına aynı hisleri hissediyordum;kimilerine göre bu alçakça ve zannedersem haklılar da ancak benim onları haksız çıkaracak bir düşünce yapım var.Ben diğerleri gibi değilim abi açık söylüyorum;şu gün sevdiğim kadın için de,ondan önceki için de ölmem gerekse bir defa düşünmem ölürüm.İşte bunu beceremeyenler b*k atar bana,bırakın atsınlar...

Eğer birini sevmek diğerini unutmayı gerektirseydi bu alçaklık,herkes de alçak olurdu.Ama birini sevmek sandıklarının aksine diğerini daha çok hatırlamayı bile gerektirir bazen;tıpkı yaşamaya direncin kalmadığında aklına ölümden dönmelerini getirmen gerektiği gibi.Ayrıca tüm bunları bir kenara bıraksan bile gayet saçmadır zaten,her ne olursa olsun ömründe bir defa,bir şekilde,bir sebepten bulunmuş herhangi kimseyi tıpkı bir kağıt mendil gibi buruşturup atabilmek;belki unutamıyorum ama,bunu yapabilmekten iyi olduğunu adım gibi biliyorum..Değer vermek çok ayrı bir şey ve esasen ben tam olarak bunu yapıyorum;unutmak yerine değer verip,öldürmek yerine ölümsüzleştiriyorum geçmişi;geleceğimi ise bu ölümsüzlüklerin miladı olarak yüceltiyorum.Sonra da efsane bir hayatım oluyor zaten,masal gibi,filmlerdeki gibi...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )