Alptuğ'un Mekanı

03 Mayıs 2015

30 Nisan 2015

Hayat ne garip,biliyordum ama şaşırmaktan kendimi alamıyorum..
Zira çok değil en fazla 1 ay öncesine kadar uğruna onca şey yazdığım,yaptığım ve yaşadığım kadınla,onun da arkadaşı olan bir kadının hayatıma girmesini konuşuyoruz şu sıralar...
Bitirmek tam anlamıyla budur işte,hem de temiz şekilde;öylesine bitirmişim ki içimdeki bu aşkı,ona başka birisine aşık olmaktan söz ederken geçmişi anarak dahi sızlamıyor yüreğim,aksine geçmişte olmadığı gibi aptal bir sırıtma hakim yüzümde..İnsanlar çok yanlış biliyor bu konuyu,bitirirsen bir daha yüzüne bakmamalısın falan;tıpkı diğerleri gibi bu karar da saçma,bir zamanlar sevdiğin kadına şimdi sevip sevmediğini bilmediğin bir kadının gözlerinin güzelliğinden yine aynı cümlelerle bahsetmek mesela,pişkinlik değil aksine saygıdır bu,gurursuzluk değil asalettir lakin bilene...
Ayrıca''Yoksa o?''diye değişik bir soru da belirdi içimde,zira yıllardır her an hayal ettiğim ve aklımın bir köşesinde duran o ihtimal üstelik de ben gerçekleşmesinden tam da ümidi kesecekken belirdi gibi sanki..Güzel gözleri var,dünya kimin umurunda ki;ayrıca bir su damlası kadar masum saf ve temiz...
Yoksa o mu diye geçiriyorum bu doğru insan,emin olmaktan da korkuyorum bir yandan...

O kadar garip ki şu sıra;onu ilk görüşüm de düne dayanır,nedense yüzünü dahi hatırlayamazken tek bildiğim arkası turkuvaz önü beyaz kısa kollu T-Shirt,bugünse onu tam da bunları kullanarak aradım.Aslına bakarsanız sıradan bir kız işte,bi'hikmet olmalıydı ki beni aramaya itti..Tam masallardaki gibi değil mi?Hani şu üvey ailesinden eziyet gören kızın bal kabağıyla şatoya gidip salak gibi ayakkabısını düşürdüğü,prensin de onu onunla arattırdığı.Böyle anlattığıma bakmayın,masalları severim;sadece hüzünlü takıldığımdan olsa gerek,bana hep buruk gelir,ben de kaçarım...
Şunu var ya anlatsam kimse inanmaz,''Hadi lan''derler''Uydurma!''Çünkü çok şey uydururum ben,çok hayal kurarım;gerçekleşmeye çoğu zaman yakındır ama hep kaybederim,kaybettiğim şey umut olmadığı için de bir gün gerçekten kazanabilmek için yine devam ederim...

Kötü senaryolar işlemiş tabii içime,şayet ki inanırsam ve olmazsa bu sefer gerçekten yıkılırım gibime geliyor(öncelerinde yıkılmadım da sanki)Ve en zoru bir daha ayağa kalkmayı isteyebilmek,ama ben isterim;bünye alışık ne de olsa,neyse neyse..En fazla ikinci bir defa tatlı bir kızın reddini alırız,bu da birşeydir inanın bana;züğürt tesellisi gibi de değil,birgün anlarsınız...
Kız sahiden tatlı ayrıca,saf,sade;tıpkı yalnızca iyi bilenlerin yeterli kıymeti gösterebileceği nadide bir mücevher gibi...

Bakıyorsunuz aşık mı oldum?uydurmayın(öyle dediysem de inkar etmiyorum)Hem zaten insan aşık olduğu an anlamaz,sonra dönüp geçmişe baktığında her an zaten aşıkmış gibi şekilleniverir''çoğu zaman''Yani aşık olduysam yahut olursam da amenna,çünkü birşeye,birine kendini adayıp bağlı olmayınca hayat sahiden anlamsız;bana göre özgürlük birini dilediğince sevebilmekten ibaretken bu çok da normal bir durum...

29 Nisan 2015

Çırpınmıyorum

Sahi uzaktan bakınca çok mu çırpınıyor gibi duruyorum,bir ölünün mezarını kazımaya çalışıp içinden çıkmasını bekler gibi deli ve çaresizce..Bilirim bu duyguyu,zira örnek gerekirse;reddedildiğinde de''Ya bi'deneseydik'',''İyice düşünseydin''gibi şeyler söyler insan,söyleyemese de her saniye düşünür durur bunu.İstemek falan değil bu,alakası yok;son bir kalp masajı gibi,elinden geleni yapma ve çaresizlik halinin birleşimi..O kadar çaresiz miyiz derseniz,yok be...
Ben sadece mıknatıstan korkuyorum,birini unutmak için bir başkasını sevebilecek aptal aşık safhasını çoktan geçtim belki ama aniden belli belirsiz yine sımsıkı sarılmış bulmaktan korkuyorum kendimi o karanlık boşluğu andıran geçmişime...
Kaçmaya çalışmıyorum ama ödüm de patlıyor kaçamamaktan,bi'3 sene daha öyle bom b*k sürüklenmekten...

Anlıyorsunuz di mi beni?Yani yalnızlıktan falan gebermiyorum esasen,ha koyuyor orası ayrı;böyle saf salak davranışlarıma aldanmayın bu ara,üstüme varmayın da mümkünse..Hissettirdiğim gibi umutsuz da değilim hakikaten,diyorum ya belirsizlik ürkütüyor beni.Söküp atamadığım şeyler halen daha varsa diye düşünmemek elde değil.Bu kadar yaşlanmak da istemiyorum,yaşlılık budur bence...
Tekrardan gerçek aşkı yakalamaya başlıyorumdur belki de,hatta içten içe,yavaş yavaş aşık olduğum zaman hissettiğim o doygun hislerin etkisini kaybedip kendini unutturmaya başladığının farkına varmışımdır,bir daha hissedememekten korkuyorumdur..Bunun yanında yanlış kişiye hissetmek de var tabii,ama daha az;bilakis ilk ölümümüz değil ki bu son olsun;ha insan çok yoruluyor,böyle bütün umutları patır patır dökülüyor ama olsun...

Ben aslında çırpınmıyorum,savaşmıyorum bile şu ara her zamankinin aksine;her zamankinden daha da çok uğraşıp didindiğimi görüyorsunuz belki,yine boşa..Ama ben emekli gibiyim sadece,boş kalmaktan,belki artık işe yarayamamaktan korkuyorum kendimce,aşk anlamında tabii..Ki bu afedersiniz ama kısır olmak gibi birşey sanırım,ne desem bilemiyorum...

26 Nisan 2015

Pişman Etme

Pişman etme işte,görmüyor musun gidişlerimi,uçsuz bucaksız kaçışlarımı;güçlü değilim işte ben,bilmiyor musun?Sen varken olamam orada,sen de istemezken halen kavuşmaktan söz ediyorum..Pişman etme beni seni sevmeyişimden değil vazgeçişimden;peki seni gerçekten sevmiyor muyum dersin?boşver...Dedim ya güçsüzüm hem,rüzgarına tutulurum dört Eylül öncesinden esen.Yani korkutuyor beni bu iradesizlik,olması gerekenin de bu olduğunu bilmeme rağmen;çünkü yüreğim gerçek değil gibi sanki,sana ters,sevmeyişine de daha,hatta biryerden sonra senliğime dahi benim..Pişman etme!Bunu sana yazışımdan anla sıradan bir pazar günü,öğlenin bi'buçuğu gibi sıradan ve berbat bir saatte...
Bağışlayın beni,lütfen;zira söz tutamıyorum ben ama sadece bu konuda,zira karşı gelmek korkutuyor ve ürkütüyor beni içimdeki sandığa kilitli senli benli onca şeye;bi'de böyle ani ani bir hançer en durgun anımda geliyor ya..Pişman etme!Uğraşsan dahi bilemezsin ki hem,olmadığından emin olmaya kalkışmışken içimde;sankim nankörlük etmişim de cezasını çekecekmişim gibi birdenbire ruhumda canlanan türlü şey...

Pişman etme!Adını koyamıyorum bunun,ne kadar uğraşsam da gidemeyişinin ama zaten de olmayışının ve en çok da ikisinin birleşiminin yarattığı bu beyhude eden çelişkinin;ya artık tıpkı olacağın gibi seni kendimde yitirebileceğime dair inanç ve umutlarım da azalırsa?Çok çakışıyor,çok çakışıyorsun benimle,benliğimle;anlamıyorum bu neyin ızdırabıdır,üstelik haberin bile yokken ve sen de bittiğinden eminken benim yüzümden...
Pişman olacağım gibi,sarsılıyorum,her an geri geri koşmaya başlayacak gibi ruhumla yüreğim,aşk konusunda pişkin bir dönek olarak anılacağım kim bilir;ama şu ki çok zor ve zafer nedir bilmeden,zaferin ne olacağını dahi bilmeden ilerlemektense geri geri gitmek,her an için daha tatlı gelecek gibi..Pişman etme!İşte buna teslim olmak tıpkı bir darbe gibi geriye götürür beni ve bizi;bizi diyorum ama sadece''biz''den anladığım o şeyi,yani sen yine ileri gidersin korkma...
Zaten ben sana ne zaman zarar verebildim ki;neyim varsa kendi kendime benim,bi'gün de yine öyle ve böyle patlayacağım sanırım,bu yazdığım gibi birşey;lakin kimse bilmeden,yine sadece yangınıma üflemiş oldum,o da fayda ederse tabii...

24 Nisan 2015

3'te

22 Nisan 2015

Kâfi'ye

19 Nisan 2015

O'suz

Diğer bütün insanlara''O''diye bahsettiğiniz en özel insan,yokluğunda onsuz olmak şuraya dursun:o insan artık o değeri taşımadığında,''O''diyecek biriniz artık olmadığında kendini üçüncü şahıs hissetmemek elde değil...

Onsuzluk değil bu,daha da ötesi O'suzluk.Özel hissetmek için sebebin olmaması,özel hissettireceğin birisi,ya da mutluluk,ama özellikle de aşk...

Bir bağımsızlık hali bu,ama çaresiz olanından;yani yeterince yalnız olabilirsin,ama değer verecek birşeyin olmadığındaki kadar''değersiz''

Hiçle yetinme çabası,yahut hiçin yokluğuna olan yoksunluk;önceden var olmasının verdiği o damağında kalmış hislerin çırpınışı...

Yalnız kalmak ya da yalnız olmaktan da ötesi,onsuz olmanın dahi onurlu kılacağı birisinin artık varlığını her türlü yitirmesi,yoktan yoğa doğru giden keskin bir değişim...

Üstelik eminim o kişi hissetmez bile bunu,alakası bile yoktur seninle;sen onu hayatının merkezinden çıkarmış,yörüngesiz öylece yaşama çabasındayken...

Artık ben de sıradan bir insanım,umut edecek birşeyim,çabam,hasretim yok;hasretim vardır belki olmasını istediğim belirsiz geleceğe,hüznüm de vardır boğazıma yapışmış tatlı tatsız her türlü geçmişe,bir daha olamayacak oluşuna yahut tekrar tekrar aynı şeylerin olacağı gibi umutsuz bir inanca...

Artık sevdiğim biri bile yok,benim için hayatımda olmayışından daha da ağır bir boşluk bu;düşlerimi tek tek av tüfeğiyle indirmişler gibi sanki,gerçeğim,benliğim,herşeyim..Bir ben de kalmamış gibi doğru düzgün,gayeli;ha hayaller hala hayal belki,ama sorun da bu iştehala''hayal''Artık engelleyemiyorum bile uzak uzak görünüşlerini,en normal hayalime bile fantastik muamelesi yapıp her fırsatta kendimi suçlamaktan ödün vermiyorum...

Hayat artık yeterince sıradan,içimdeki romantizm hedefsizce beni vuruyor yerli-yersiz bir kedere bürünüp;yapayalnz yiyeceğim romantik akşam yemekleri,yılın 365 günü geçerli olabilecek adsız yıldönümleri..Kafayı yedi diyecekler sonra biliyorum,hoş şimdi de farklı birşey demiyorlar ama;bence de yerim kafayı,özellikle de ruh eşim kurduğum bütün o gerçekten mantıklı hayallerimde,dualarımdaki gibi karşıma çıkarsa,kırmızı kar yağınca evleneceğim gibi bir inanca kapılmazsam annemin köyündeki o deli gibi...

Bir O'm olsun da;onsuz olmak da kolay,alışmışım zati...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )