Kendimi anlatmaya hala gerek var mı artık, zira kimselerin anlama isteğinde olmadığını kabul ettim çoktan. İstenmiyorum işte, sevilmiyorum, en sevdiklerimin umurunda değilim, daha önce de başka en sevdiklerimin umurunda olmamıştım.Hiç yoktum kısaca.Bundan böyle buraya da, sadece ama sadece azami konuşma ihtiyacımı gidermek, daha doğrusu delirmemek için yazacağım; kalmadı inancım anlaşılmaya, kalmadı inancım bir şeylerin düzelmesine. Hadi her şey

Aslında hiçbir zaman insanlardan kolay kopan biri olamadım ama o tereddüt... Arada olmaktan nefret ediyorum, biri var mı yok mu, yakın mı değil mi diye bocalamaktan. Bu tereddüttense varsın hiç olmasın. Yanar mı canımız? Çok. Ama hep biraz biraz yanıyordu zaten. Sekiz on yıllık geçmişi gömdüm ayın on sekizinde ben bile...O kadar hırslıyım ki şimdi, bütün tereddütler yeter