Kaç kez yazılıyor gece, külleri attıkça güm gümHata payı, hiç dönmeyerek alınıyor zamanınParçalanma dedikçe kendime, gözlerimde görüyorum unutulmanın galibiyetini unutmayaBeni kutuya koyan, açılınca kaçanMaziyi ceviz altında uyutan kimEski benden geri kalan,O göğsümde uyuyan kim

Gecenin bir vakti alelade abuk bir şeyden, yine yankılandı geçmiş beklemediğim yerden; seneler öncesine döndüm orda yalnızım şimdi, arkam dönük, önüm yok. Ben şimdi kim olduysam ne kadar iyi, aksime o günlerdeki yapayalnız Alptuğ da bir gram değişmedi biliyorum, ondan sonra gelmediğimi ve aynı anda var olduğumuzu bildiğim gibi. En başımdan bakıyorum aşağı, şimdimin üzerine düşüyorum, kimse kaldıramaz da

Çağırılmadan gidemeyenlerdeniz bizGöğsümüzde ölü birer çapayla aşağıEş dost alınmasın, hora geçmez hiçbir çabaÇağırsın bir şey beni ki gideyim Farkımdayım, uzun sürüyorumBir görünüp bir yok ölüyorumEn son ne zamandım, nereden bileyimSesi saklı dünler kadar aniİlgilenmemekten dolayı olan bilmeyişin tonu;Arasında karar veren dudakların "var olmaya"Yetişemese de hiç olmamış şeylereKobayı gibi zamanın, düşerek kendinden...Bence boşver, bir yöntem kalayım denemediğinKaybolur gözlerim boşlukta,Geçmiştir biraz

Büküldüğünü gördüm yollarınDost bildiklerimin sebepsiz, izahsız, mantıksız gidişleriniHep bir parça yalnız, ait değil kalacağım her ne yaparsamEğreti nihayetlenecek yaşamım, dört yanım sarılsa daDeğişmeyecek bir şey... Her şey değişse bileUğraşma hancı, beni ikna edemezsinBen yolcuyum, yolum yanlış, yolum yokUğraşma dost, girsen de kanıma, gideceksin gibi gelir sen deSenden de değil ha, öyle geldi öyle gidiyor, alıştığımdan.Hani biri okşamaya kaldırır

Titreyen bir şeyler var, öyle tane tane dökülen.Bilmiyorum, bunca zaman sonra insan hiç yoksa sızlanmayı bir kenara bırakıyor tabii deZorlasan orada bir şey olduğu belli ya hani, buna takılıyor gönlümVakur ve ketum da olsam farkındayım, dışarıdan öyle ya da böyle illa görünen şeylerinAma çok sular aktı üstünden, büyüdük sözüm ona, hayata uyup başka şeylere daldık, daha iyiyiz inan.Aştım,