Keşke yetsem okuyucu, kendime yetemiyorum bunu kabul ettim ama herkese yetebilsem; insan hem kendisine hem başkasına yetemez belki ama kendinden geçince aynı anda herkese yetebiliyor biraz, yeter ki kendini kenarda unutmayı bil.Herkesin yanında olabilmek aynı anda, herkesin yasını, yarasını karşılayabilmek, ne bileyim en azından orda öylece var olarak bile olsa...Kabul ediyorum ben bir melek değilim, benim de üzdüğüm,

Yeniden kalk kalbim, bırak değsin güneş tekrar yüzüne, dene işte; hoşlanıyorsun biliyorum, bizim için durdurma kendini, deneme durdurmayı; eğer yine kötü olacaksa bu sen durmadın diye olmayacak ki.Zor biliyorum, korkuların var, ağrıların var, çok geldi başımıza bir sürü şey ama... İçten içe hep seversin sen ihtimallerin esintisini, bir şey beni çekiştire çekiştire inandırsın kendine diye beklersin, artık gözünü

Isınasım var sana da, yolları nasıl yapalımHani sen içten içe güzel, ben yaralı yüzken;Ki güzel filmdir, bir tane daha var hatta"Bu Kız Beni Aşar" adı, biraz bizi anlatır aslındaBiliyorum eski ben değilim, iyiye dönük yüzüm, Biliyorum daha umutlu olmaya çalışıyorum, Biliyorum, ısrarla iyiyi düşünüp öyle davranmaya çalışıyorum, kendime zarar da vermiyorum artık, bilakis her an bir gülümseme ile güzel bir

Aşındır kilidimi, kır, yak, her ne olursa; hiçbir şeyle birlikte anılmayacağım, hiçbir şeyin parçası olmayacağım, sakla ve unut bana dair. Öncesizliğimle kabul et beni, anlamadan da olsa, bir son gün kadar belirgin bak gözlerime, belki unutmazsın, belki biraz kalırım, belki bir gün ben de herhangi biri gibi olabilirim.Gideceğimi bil, gidiş olduğumu bil, yangınımı bil, bil ama deneme; bil

Derine gömülüyorum dünya, beni almaya gelmeyecek misin?Üstünde oturuyorum bitmenin, ellerim açık,Reddedişlerimi suya bıraktım, açık ellerim, tutsana artık.Bir şey eksik, bir batık nefesim; çek al beni, unuttur artık.