Kendime çarpıyorum düşünmenin mümkün olmadığı yüksek hızlarda

Geri sayıyorum eş-dostumu, kişisel big bang'ime dönüyorum

Bir defa aldım müsamaha göstermemenin tadını, bile bile ladesim artık;

Herkese her şeyi en yüksek perdeden bildiriyorum ayıpsız

Rektör müsün atasın, patron musun kovasın diyorum

Durmuyorum ezene kadar tam manasıyla; görüp, çekip gidiyorum.

Ben ki bir bıçak gibi batmayı, bunca yıl kalakaldığım yerden

Bana yakışmayacak diye dile getirmediğim hakikatlerden

Öğrendim çekecek bir kapıymış tek ihtiyacım,

Aidiyeti maharet bellemiş insanlara boşlukta

Aldığım nefesi karnımın tokluğu sanmışım.

Öğrendim çekecek bir kapı lazımmış bana, çekip vuracak bir kapı

Önünde yalnız ben olduğum için açılmayan,

Delikten geçmişin baktığı göz kırpmadan.

Eski diye kırmayalım mı kapıyı, anlamıyorsun.

Nostaljik bir değeri yok dışarıda kalmışlığımın

Hep beni bir şeylerden ayıran kapılar, artık koruyan tek şeyler

Açmam, açamam,

Açık hallerine hiç hazır değilim.