Kaybedecek bir şeyim kalmadığına göre, korkum kalmadığına göre, yalnız kalmamak adına alttan alamayacak kadar yalnız kaldığıma göre "nihayet" okuyucu... Artık baştan başlayabiliriz. Kızma bana n'olur, ben bir gecede bu tahammülsüz, insanlıktan nefret eden adam olmadım; sen de biliyorsun ben her şeyi hep sevdim ve herkes için her şeyi denedim. Ama bu noktadan sonrası benim suçum değil. Artık geç. Dostluk yere

 Hani çantanda bir şey ararsın, bulamayınca tepetaklak edip içindeki her şeyi bir kenara atarsın; ben de öyle yapım işte, ne acı ki tek bir tanesinin bile aradığım şey olmadığını gözlerimle görmüş oldum. Kızan kızsın, ne yazık ki benim için bile önemi yok artık; kim geride kalmış, kimle ne yaşanmış... O kadar da mühim değil, çünkü ben de değildim,

Benim insanlarım nerede?Bunlar mı? Hadi oradan, söyle neredelerYediğim yemek değil, içtiğim su değilKaldıramıyorum bu yabancılığıSokulup sarsanız da,siz değilsiniz Söyleyin, benim insanlarım neredeHafızasının son yıllarını yitirmiş biri gibiArkama bakıyorum boş, önüm dolu anlamı yokNerde benim insanlarım, yanında gözümü kapatabildiklerim, ısındıklarım. Nerde söylesene, hiç var olmamışlarım.Ölümü bile kabulleniyor insan da, olmayışı kendine bağlı olan geri döndürülemez şeyleri özlemek...Çok özlüyorum her şeyi, burda

 Kendimi unutmaya başladım okuyucu, bazen sanki başka bir yerde, başka insanlarla başka bir hayatım varmış da unutmuşum, burada öylece oyalanıyormuş gibi hissediyorum.Çok uzaklardan gelmişim de sıcacık bir çorbaymış gibi bel bağladığım ufak, hakikaten ufacık şeylerin suyunu bile sıksam tadı gelmiyor artık. Serdiğim kılıflar fayda etmiyor artık, ben de görüyorum çoğu kimse de, gözlerime batıyor kendi çırpınışım.En uzun yollar

Realizm kisvesi altında kafama sıkıyorumMeydanı boşaltıyorum, her şeyi kaldırıyorumUcunda hayatımsa bile, artık dönüp bakmıyorumOlamadım ve gidiyorum, üstüm bari bana kalsınTenhaya astım cekedimi, yaslandım bekliyorumGerekenin çok üstünde alıştım geçmesini beklerkenAtıl kaldım kendi gözümde bile, düştüm düşeceğimSarılasım dahi gelmiyor kimseye,Anca kadere, anca kadere... Bakıyorum amaNasıl yabancı, nasıl uzaktan, nasıl da özenerek.Tanıdığı her şey, herkes, her yer uzakta olan gurbetçiyimŞimdi gurbetim,