Kendimi unutmaya başladım okuyucu, bazen sanki başka bir yerde, başka insanlarla başka bir hayatım varmış da unutmuşum, burada öylece oyalanıyormuş gibi hissediyorum.Çok uzaklardan gelmişim de sıcacık bir çorbaymış gibi bel bağladığım ufak, hakikaten ufacık şeylerin suyunu bile sıksam tadı gelmiyor artık. Serdiğim kılıflar fayda etmiyor artık, ben de görüyorum çoğu kimse de, gözlerime batıyor kendi çırpınışım.En uzun yollar

Realizm kisvesi altında kafama sıkıyorumMeydanı boşaltıyorum, her şeyi kaldırıyorumUcunda hayatımsa bile, artık dönüp bakmıyorumOlamadım ve gidiyorum, üstüm bari bana kalsınTenhaya astım cekedimi, yaslandım bekliyorumGerekenin çok üstünde alıştım geçmesini beklerkenAtıl kaldım kendi gözümde bile, düştüm düşeceğimSarılasım dahi gelmiyor kimseye,Anca kadere, anca kadere... Bakıyorum amaNasıl yabancı, nasıl uzaktan, nasıl da özenerek.Tanıdığı her şey, herkes, her yer uzakta olan gurbetçiyimŞimdi gurbetim,

Birden başımı alıp gidersem affedin beni dostlarım, gerçi siz söyleyin bilhassa son dört aydır var gibi miyim ki de gitmeyeyim? Hiçbir şey hissedemiyorum, size bile sıcak hissedemiyorum, bunun farkında olduğunuzu biliyorum, ki bu tamamen benim suçum.İçimden gelmiyor hiçbirinizle konuşmak aslında, tamamen kaybolmak, yitmek istiyorum, kimseyle hiçbir manada alakam, ilişkim olmasın istiyorum. Bu sizi incitmeden olmaz farkındayım ama zaten

Çok fırsatım oldu mahrum bırakıldığım şeyleri ezberlemeye şu son dört ayda.Artık haddinden iyi biliyorum seven, önemseyen, değer veren, dost gören insan ne yapar, ne yapmaz, nasıl bakar, hangi durumda ne der...Yalan yok, aslında bolca da soğudum insanlardan, keşke diyorum gündelik gereklilikler yahut okul gibi vazifeler olmasa da ağzımı bile açmasam.Kırıldığım zaman kendimden saklamıyorum artık, yanlış anladığımı düşünmeye çalışmıyorum,

Bir şey, olması gereken düzeyin altındaysa ne yazık ki çok büyük ihtimalle ne kadar olduğunun bir önemi yoktur; ister miktarca ister biçimce olsun, bir şey yetmediği vakit, yetinemeyen kişiye buna dair kızmak da hayli manasız.Dolmayacak boşluklara içreyim, her gelen ne yaparsa yapsın yeni bir yeri doldurmakla mükellef çünkü, eski boşluklar hala öyle. Hadi diyelim birilerinin boşluğunu doldurmak istedi