Susulmuș bir ihtimal belki adınBilmediğin bir şeyler üzereyimYaşamadan özlediğin ne varsaBenim, aynamdaki yaşlı halim.Buradalığım bağlamaz seni amaKanıma karış isterdimHep yarınıma ait kalmaÖlüm ki nardan ruj iziİstesem de silemem Hiç başıma gelmedinUmudumsun, kesilme.Ucunu göster bari kaderimdenUnutulup gideceğim sana değmedenAsansör kapısı kıran itfaiye gibiİzin almadan gel artık hayatımaDurdurma dünyamı, yetiş yeterKorkma da benden, öpsen geçerGüldür biraz, kapansın kırışıklarımOkşa, daha dökülmez saçlarımın...Bekletme

Başka bir gerçeğim olabilir miydi sorusu balık gibi çırpınıyor beynimde. Sen olsan farklı olurdu belki, bu kadar inanmıyor olmazdım dostluğumu istediğini söyleyenlere, kadınlara yahut. Hiç tekmelenmemiș, hiç üşümemiș, hiç yalnız kalmamış birinin budalaca yaşam sevgisi dolu olurdum; saçlarım dökülmezdi belki, kendime ihtiyar demezdim, kapkara bir odada tüm günleri öldürmezdim. Sen olsan müesseseden der geçerdim kimi dev acıları, hiç

Klozete atılan japon balığı ölülerini daha iyi anlıyorum şimdi. Aslında bakarsanız her şeyi hep anladım, hatta bir yerden sonra o kadar anladım ki kendimden bile saklayamadım. Bazı değerli vazoların tuzla buz olma vakti bugün, kendime bazı gerçekleri birer bıçak gibi vura kıra, gerekirse döve söve itiraf etmeliyim. Ayağa kalkmak için düştüğümü kabul etmeye mecburum zira.Var olmaya çalışıyorum dişimle

İçimde sönen ihtimaller var, boynumu kesen emniyet kemeri gibi bir şey belki de yalnız olmak; alamadığım bir risk gibi beklemek, gariptir ki zaman hala geçmekteyken. Yaşlı kabul et beni, huysuz, bitkin, bilhassa yaralı. Elleme ama gitme anlıyor musun?Öylece seyretmeyi teklif ediyorum sana sakince, en fazla elimi tutabilirsin başkası güç; koşma işte benim için, ben zaten koşamam bacaklar malum...Öylece

Ateş açmışım kadereAteş açmışım bilinmeyen yüzlere bir gece vaktiSiliniyor lambası altında sokağın, dünüm yarınımBağırıyorum, kanla karışık tükürüklerim ölüyorSirenlerim inliyor yalnızlığa, kırılıyor her oluşDur diyorum durmuyorsunuz, bu son uyarımAteş açmışım diyorum! Geliyorum!Zimmetli mutluluğum, benden değil mecburiAlıp gitmeyin diyorum, bu bir dur ihtarı!Bir el havaya sıkıyorum, diğeri kalbime gidiyorBenmişim akan, geceye düşenEkip otosu doldurmayan tek kişiliğimArasında mavi-kırmızınınSıkışıyorumDayadığım duvar batıyor sırtımaYıkılan