Kızılca kıyamet mi beklersin gölgemde mahsun, bense hiç bu kadar indirgediğimi hatırlamıyorum hayattan beklentilerimi. İstediği bir şey alınmadığı için küsen ve artık o şeye nefret besleyen çocuklar ne kadar da tanıdık şimdi, onlardan büyük farkım ise benimkinin ihtiyaç olması, korkarım hayati. Kronik hüznüm çırpınmamı engelliyor, bu kadar yorulmuş olduğumu ben bile bilmiyordum iyi mi? Buraya kadarmış, neyse ki

Bu defa darağacımın gölgesinden yazıyorum sana sevgilim, Henüz tanışmadığım ve muhtemelen de tanışmayacağım. "Sana anlatamıyorum; bütün bu köşeler, bu karanlık, bu ıslak, bu gürültü." Dinmiyor da sana anlatamamanın acizliği, varlığına dair tek bir kanıtım olmaksızın yazdığım bu satırlar dahi soğutmuyor artık hücrelerimi. Senin suçun yok oysa, benim beceremeyen, seni beklerken hayatını gitgide kaybeden. Üzgünüm, kırgınım, sebep çok, her