O acı benim işte, bilmem ağlatabiliyor muyum? Benim sırtındaki ilk bıçak, ilk öksüz-yetim kaldığın o anım ben, ilk kaldığın dersim ben, kocanın, babanın sana vurduğu ilk fiske de benim, ilk aldatılışınım ben senin, ilk hor görülüşünüm, herkesler arasında akan ilk göz yaşınım, çocukluğuna hasretle bakışınım, işten kovuluşunum, sokakta taciz edilişinim, itilip kakılışınım çocukkenki, kanser olmuş babana ilaç alamayışın

Erkin Koray'ın o dediğinde aklım kalıyordu işte: Yoldan geçenler var da her akşam gelenler nerde? Akşamların sabahlaşmadığı ve Berrak'ın sadece bir ünlü adı (Tüzünataç) olduğu beyhude hayatımda bu düşünce de diğer yüz milyonlarlaydı maalesef; yanisi onlar kadar boşa ve hüzünlendirici fakat bu hüzünlendiricilğin tesiri aynı bir balığa nemlendirici sürmek misali belli belirsiz... Yeni biriyle tanışıp adını ilk duyduğum

Yekten abanayım lafa: Siz siktir olup gitme budalası orospu çocukları var ya, işte siz bir daha ebenizin şeyine kadar dönmeyin, döneni de buyur edeni de siksinler! Kimseyi tanımıyorum ulan, hiçbiriniz hiçbir haltım değilsiniz, üniversiteyi kazandım ve burnum büyüdü gavatlar evet, belasını siktiğim arkadaşlık mı dostluk mu her ne zıkkımsa onu da alın götünüze sokun! Ömrümü sizin gibi sahte