Çok fazla seçeneğe açık olanların ne idüğü belirsiz çaresizliği, umursanmadıklarının mutluluğuna belki kendinin dahi haberi olmayacağı denli uzaktan şahit olup durdukça insancık, ya dinginleşiyor ya da dingilleşiyor ama hangisi çözemedim... Ama bir yerden sonra istemediği kesin, ne gerçeğin farkına varılmasını, ne basit bir özrü, ne edenin bulmasını, ne de sabrettiğine kavuşmayı... Bazıları hakkı olmayanı alır, bazıları şanslıdır ki

İnsanın içine dokunuyor be arkadaş, kadere isyan falan değil ama ne bileyim. Çok mutlu onlar, onlar işte, bu halimde payı olanlar. Halim mi? Stresten saçımda saçkıran mı çıkmamış, vücudumun başka yerlerinde başka şeyler mi olmamış; daha bir de önümde bi'ameliyat ve de bi'ameliyat ihtimali, birkaç doktor kontrolü ve bir tedavi süreci, koca ve zor bi'sene, büyük iki sınav

Okuldaki yazı kağıtlarımın bu son sayfasını önemli bir yazıya harcıyorum, bugün 16 Mayıs 2017. Hani evveliyatında sizlere soğuk mu soğuk bir kış gününde, her türlü umuda kapalı ve tek başımayken rastladığım, bire bir benzeştiğimi ve yanındayken mutlu olduğumu hissettiğim ancak vaktiyle beni tanımazdan gelmeye başlamış bir hanım efendiden bahsetmiştim anımsadınız mı? Neyse, unutun onu... Asıl mesele, bir başkasının

Ne garip bir cümle değil mi bu, neymiş tanısan severmişsin. Aslında gayet büyük de bir cümle bu, sadece iki birbirini tanımayan insanın birbirini sevebileceğini müjdelemiyor; bu aynı zamanda demek ki "Tanısan seversin ama tanımıyorsun, tanıdığını zannediyorsun; deli gibi eğleniyor gözükürken aklımdan ne derece dehşetin geçebildiğini bilmiyorsun, olup biteni bilmiyorsun, kıyıda köşede sakladığım yanımı tanımıyorsun. Sadece bu da değil,