Alptuğ'un Mekanı

10 Şubat 2016

Çapsız Üzümlere İthafen

Eveet çok çok çok ve çok sevgili okuyucularım,bugün sizlerle yeniden beraberiz.Az sonra okuyacağınız metnin üslubundan ben mesul değilimdir,ancak yine de sizlere böylesine bir öfkeyi okutmaktan da utanç duyuyorum,suçlamanız gereken kitle kendini biliyor... "Anlamıyorsunuz abi,anlamayacaksınız da biliyorum.Yani mesele ne o artık bir şehir efsanesine dönüşmüş olan sınıfa gelmesi beklenen iki tane kız,ne de karşı okuldaki o ara sıra göz göze geldiğimiz(yahut bakıştığımız da demek mümkün sanırım),zannetmiyorum ama zannedersem de bana ithafen turuncu saçlarını savuran o kız;siz meseleyi bunlar olarak gördüğünüz takdirde beni de herkes gibi görmeniz mümkün,riyakar,vurdumduymaz,ikiyüzlü,serseri vesaire ve vesaire..." diye bir cümle ile başlamıştım bir önceki yazıma,demek ki bugün cereyan edecek hadiselerin farkındaymışım...

Öncelikle estetik,sanatsal bakış açısı yoksunu olduğunuzu belirteyim de sonra demedi olmasın;hayır bari bu kadar belli etmeyin ama dimi?

Evet bir konuda haklısınız ben oldukça gıcık bir insanım sevgili dostlar,bu da demek oluyor ki bana ters düşmeye meyilli her türlü insanın (saçımı bozan yahut kendince bana laf atan hiç fark etmez) yakasına şeytan gibi yapışırım,kısasa kısas giderim.Bu da bir atar falan değil ha,sadece bir belirtme;yani benim yerime bu kişilere haddini bildirecek biri yoksa ben bunu seve seve yaparım...
Ancak bugün kendimi hem de olması gerekenden fazla tuttum kim ne derse desin.Küfür ettim evet,bir iki tane ettim,iyi ki de ettim çünkü etmeseydim çok başka şeyler yapardım;eesi ben bir iki tane küfür salladım diye,bunu sanki yoktan yere yapıyormuşum gibi ve her gün başkalarından yüzlerce küfür duyduğunda onlara da ses çıkarıyormuş gibi çemkirenler lütfen kenara çekilsinler...

Bakın açık söylüyorum ben adamı ezerim,çiğner geçerim;ben Yazar Şair Alptuğ Dağ evet,ego değil hem de egonun dik alasını sergilemek isterdim size,çünkü müstahak;yani sizin türlü adını koyamadığım beni ezme mi diyim,gözden düşürme mi diyim çabalarınıza karşılık benim inatla kendimi övmem sizin anladığınız dile tekabül ediyor.(Tekabül ne demek onu da bilmezsiniz siz,Allah'tan Google var da bakabilirsiniz) "Şair adam küfür eder mi?!" diye sırtaranlar da aradan çıksınlar bana Can Yücel'den alıntı yaptırmasınlar.Herkes ayağını denk alsın diye söylüyorum bunları,suratınıza da söylerim seve seve de yazmak daha kısa sürüyor...
Ama planınız tutmuyor abi,üstelik pişkin pişkin sırıtarak söylüyorum ki asla tutmayacak...

Egoyla devam etmek gerekirse benim arkamda fevkalade dostlar,tanımadığım binlerce insan,hepsini de geçin ailem varken birkaç zibidi hiçtir yani.Ha bu yazıyı okuduktan sonra da yok "Biz takılıyorduk sana" gibi lamı-cimi etmeler duymak istemiyorum sınıftaki(herkes değil) kimseler...
Finali de en uyuz olduğum tiplemeye karşı bitireyim;o sapık vs. diye nitelendirmelerde bulunan cesur kimseler ne bir kadınla nasıl konuşulacağından haberdardır,ne aşkı bilirler ne bir şey.Karşılığına da bozuntuya vermemek adına güya beni lekelerler;aslında sadece kadınlardan ve küfürden ibaret olduğumu iddia ederek yaparlar bunu ama boş işte...

Eee hadi ben kaçar çapsız üzümler,bu şarkı da size gelsin...

09 Şubat 2016

Yalnız Mesele

Anlamıyorsunuz abi,anlamayacaksınız da biliyorum.Yani mesele ne o artık bir şehir efsanesine dönüşmüş olan sınıfa gelmesi beklenen iki tane kız,ne de karşı okuldaki o ara sıra göz göze geldiğimiz(yahut bakıştığımız da demek mümkün sanırım),zannetmiyorum ama zannedersem de bana ithafen turuncu saçlarını savuran o kız;siz meseleyi bunlar olarak gördüğünüz takdirde beni de herkes gibi görmeniz mümkün,riyakar,vurdumduymaz,ikiyüzlü,serseri vesaire ve vesaire...

Ancak böyle olmadığını hepimiz biliyoruz,yalnızca şöyle bir sıkıntı var ki meselenin ne olduğunu ölsem söyleyemem,daha doğrusu izah edemem ve bu da henüz kendimin algılayamamış olmasından kaynaklı.Fakat bunun çok daha hoş ve can alıcı bir açıklaması var ki sevmek;yani bu da demek oluyor ki mesele bir ilişki sahibi olmak yahut sevilmek değil tam olarak,yüzde 90 sevmek...

Gerçi onu anlamayanların bunu da anlamayacağı aşikar,birini sevme ihtiyacını bırakın anlamayı,bir zayıflık olarak görüp alay eden milyonlarcası varken ve neredeyse her gün bir ya da birkaç tanesine kafa tutarken ben.Biz daha ölmedik,aşk da öyle.Yüksek muhtemel bu 14 Şubat Pazar gününü de ne diğer Şubat günlerinden ne de diğer pazarlardan farksız bir biçimde,tekdüze,yalnız,tipik geçireceğim...

Da işte benim derdim tam manasıyla bu değil,tamam bunun dokunduğunu inkar edemem ama en azından asıl mesele sevmek...

Mesela bugün o herkesin "sana göre değil!" diye nazikçe beni uyarmaya çalıştığı kızı gördüm,saç modelini değiştirmişti ya da bana öyle geldi;ama kimin umurunda,benim içim her zaman olduğu gibi yine cız etti,çoğu gün Allah'a diyorum iyi ki İ'yi göstermedin diye.Asıl mesele bu işte bakın;hem bu eski püskü,pas tutmuş sevdaların henüz ne demek olduğunu kestiremiyorum ama yüreğimi "tırtır" etmesi,hem de durduk yere size bu şeyleri bahsetmem için içimde var olan o dürtü,bazıları buna yangın adını veriyor ve inanın sonuna kadar haklılar...

Yanıyor çünkü;canım,içim,geçmişim,benliğim,sakallarım,yüreğim,sevgim,aşkım ve belki de sakallarım bile çok feci yanıyor çoğu zaman...

Şimdi"Gönül isterdi"demek yerine sizi eski yazılarla baş başa bırakayım derim yeterince uzatmışken;hem gönlüm ne isteyecek allahasen,ona şiir yazmak,gözlerine bakmak,saç tellerinin birbirine değişini sezmek gibi her bir duyuya ve duyuların da algılayamayacağı her türlü hisse hitap edip Pi Sayısı'yla kapışacak kadar bitmek bilmeyen bir sürü istek işte...

Hoşcakalın,ben yeterince yalnızken aşka,mesele yalnızken...

(Şarkının sözlerinin Türkçesine bakmanızı öneririm ayrıca)

07 Şubat 2016

Gelirsen

Sevdiğim sözü tutmak için gerekli sana sahip olmak benim vazifem mi,ihtiyacım mı?Ne olduğunun önemi olmaksızın sen yoksun ve ben yalnızca bunu tartışabilecek kademedeyim kendim için...
Şuna bak,yani hayatıma;kazara yenilmişim sana çok evvelden,sana bu savaşı kazandırmanın bir halt olduğunu zannedebilecek bir cömertlikle...Açık net kabul edilemez olan benim hayatım şuanda,rastlantısal denklemlerle yoluna koyulmuş gibi gözüken,tekdüze görünümlü çok yönlü hayatım;belki her şey yolunda evet,peki sen nerdesin;ya da biraz eksiklikten söz edelim,senin bu eksikliğin zamanla her tarafı bertaraf etmez mi dersin?Otur ve bir daha düşün öyleyse,gelebilmek için hala zamanın var çünkü hem ben daha ölmedim hem de tahammülüm çok derin...

Sana suç bindirmek dimi bu yaptığım,sana kabahat bulmak;belki de senin de beni en az benim seni aradığım gibi aradığın ve beklediğim gibi beklediğin şu anda.Ne yapayım her yolu deniyorum gelirsin diye,sana kızıyorum,küsüyorum,sonra affedip şans veriyorum,davet ediyorum;aslında bakarsan oyalanıyorum işte,bir şekilde geçiyor zaman ve ben sana kavuşmayı bekliyorum.Sana dair yaptığım hiç bir şeyden haberin olmadığının farkındayım,varsa da üstüne alınmadın,ya da onu bile yaptın ama içinden bir ses sana "saçmalama" dedi çünkü haklı olarak endişelerini bastıramadın.Ama yine de,şuan öyle bir şey olmadığı konusunda eminim ama olur ya sana karşı en ufak kötü bir tutumum olduysa özür dilerim,gelirsen...
Ben sadece senin gelmeni bekleyen bir efendiyim,ufak-tefek bir yazarım,sözelci bir lise öğrencisiyim;unutmadan,ben nasıl sözeldeki bölüm azlığına ve sosyolojideki iş belirsizliğine karşın kafa tutuyorsam seni de öyle bir dirençle bekliyorum;çünkü sen geleceksin ve benim bir işim olacak,nihayetinde seninle evleneceğim gelirsen.Bunlar olmayacaksa zaten kesin mi kesin öleceğim,o zamana kadar da şimdi olduğu gibi öyle böyle yaşayıp gideceğim...

Sen gelsen de gelmesen de bir şekilde varım ve bu hafif acı verici de olsa kafi;lakin ben bir şekilde değil,o şekilde var olmak hatta var kalmak istiyorum;elbet yüzyıllarca var kalamam hatta bana sorarsan ne yazık ki dünyanın bile o kadarlık ömrü yok ama,senin gelmen bir nebze daha meşru kılar beni kendime,gelirsen.Ben sevmeden yapamıyorum,sevilmeden de yapabilmek isterdim ama olmuyor işte...
En büyük hayalimden belli değil mi zaten;bir kadını anne-babasından dahi çok sevmek,sevebilmek,ki o da yalnız sen gelirsen mümkün...Yapamasam da biraz yol katetmiş olarak haklı bir çaba ve gururla yaşar ölürüm sorun değil,sen sevgimden faydalan da gelip...
Gelirsen gelirken çikolata da al olur mu,şu kare olanlardan hani;bir de elinde bir afla gel mümkünse,ardımda bıraktığım seneler yatışmıyor artık pek...

Kısa kesmek gerekirse son olarak;
Keşke diyorum,hayallikten somutluğa teşrif etseydin biraz;etseydin de,ısınsaydım kafiydi biraz.Ama hala bir ihtimali var tabi gelirsen,bekletme gel...

06 Şubat 2016

Garanti Duymak

İtiraf vakti;
Keşke o ilk reddimden bu yana reddedilişlerimin bir başkasının gelmesi için önümü açtığına yürekten inanmak için sebebim olsaydı.Bu sebep yeterdi mesela bana,beklerdim;ya da ne bileyim şunu yaparsan o beklediğin kişi gelecek diye bir garanti sunabilseydi hayat,emin olun yapardım;İslam için bile Kur-an indirilmiş abi,neden senelerdir beklediğim hayatımın kadını için herhangi bir işaret gönderilmemiş?Aslında işaretler var gibi ama artık sahiden varlar mı yoksa kendimi mi kandırıyorum emin olamadığımdan delirmekten korkuyorum.Bir defasında sınıfta ayağımın altına gelen bir sakız falı kağıdında onun geleceğine dair bir şeyler yazıyordu ve ben sadece o fala ayağımla bastım diye bunu bir işaret kabul ettim;o kadar da değil mi dersiniz,yoksa mucizelere hala yer olduğu kanaatinde misiniz?
Sizi bilmem ama ben yoruldum,çünkü beni okumakla tahmin edemeyeceğiniz kadar zamandır yine ummayacağınız zorluklarla bekliyorum...
Keşke hayata senet falan imzalatmak mümkün olsaydı,o kadının gelip gelmeyeceğine dair,geldiğinde senedi yırtıp atsaydık.Gelip gelmemek dedik ya en çok koyanı da bu,bir şekilde bilebilsem geleceğini,ölüme kadar tek solukmuş gibi beklerim şuan ve önceden de yaptığım
üzere;ama hayat bu işte,hiç gelmemek gibi bir ihtimali de var ki ara ara soluk boruma kaçıyor...

Kendi adıma eminim her şeyden,benim yaptığım ve elimde olan her şeyin gidişatından bir şekilde haberdarım.Diğerleriniyse Allah'a bıraktığım için rahatım evet,ama rahat olmama karşın içim de bol bol yolunuyor işte bazenleri,üstelik bundan tek kurtuluş onun gelmesi olacak ve eminim hanfendinin ne bundan ne de benden haberi dahi yok...
Hadi tamam beni de geçtim,bari onun benden haberi olsun,en azından benim onun varlığına inandığım gibi bana inansın.Yalnızca bu işte,bu kadarcık.Ama ne yazık ki hayat bize bizi bile söylemiyor ve kader diye yollara düşüyoruz;bense şimdi bu yazıyı yazmanın aslında hiç bir işe yaramadığının farkındalığıyla hayal kırıklığına mı uğrayayım yoksa sanki kendi kendimi teselli etmişcesine umutla mı dolayım?
Beni boşverin de,ben tüm bunları düşünürken siz,sahip olduğunuz insanları kaybetmeye çalışmayın...

Kadınlardan Korkma

Abi siz manyak mısınız pardon da;kadınlardan korkulur mu hiç,en fazla endişe edilir.Mesela ben kadınlardan korkmadım hiç,ne zaman sevsem söyledim,içimden gelse şiir yazdım,toplum içinde olmasa da ağladım.Endişe ettim,başta kendim için;zira o kadınlar sevgime,aşkıma ya da adı her neyse ona karşılık vermeseydi kendi başıma toparlanacak biri değildim.Umduğum gibi de oldu zaten,ama bir şekilde bir şeyler becerdim işte.Sonra onlar için endişe ettim,dua ettim onları benden çok seven biriyle bir olsunlar diye,en azından bunu başarabildim...
Bir kadını kaybetmek mesela,sizin olmayan bir kadını kaybetmekten korkarsanız herhangi açılardan kötü şeyler yaparsınız ve bunun sonu gelmez;lakin onu kaybetmekten endişe ederseniz sürekli kendinize dönersiniz,hatayı kendinizde arar ve bir diğer deyişle adam olursunuz...
Sizin olan bir kadın için de bunlar geçerli,her ne kadar "sizin olan" tanımı yanlış bile olsa,mazur görün artık..Benimsemek vardır,sahiplenmek vardır,bir de farkında olmadan esir almak;kıskanmak benimsemek değildir,çünkü içinde güvenden ve sevgiden çok aitlik barındırır.Ve aşk,"benim" değil de "benimle" demeyi gerektirir;iki hayatı birleştirmek,birini diğerine benzetmek değil ortak paydada buluşmaktır.Korku kıskançlığı ve kıskançlık kaybedişi tetikler,ama hak edilmiş bir biçimde...

Bir kadını da geçtim,bir kadın var olmaksızın kadınlardan korkmak demek kalbi katılaştırmaya sebebiyettir;endişenin ise bir çıkar yolu vardır,kalp daha bir yatkın ve ikna edilebilirdir içten içe.İşte ben aylar öncesinde kadınlardan korktuğumu size söylerken aslında endişe ediyor olmasaydım,ben değildim.Hayatın bazen iteklemesi gerekiyor anlatabildim mi,bu mevzuda da kadınların;lakin onlar bunun farkında değil ve ben de artık üstelemiyorum nedense...
Gerçek kadınlar,ruhunda da bir kadın olanlar istese de istese de size zarar veremez zaten,göze alabilir ama mümkünatı yok beceremez;bütün insanlarda böyledir aslında ama bilirsiniz erkekler böyle gerçekleri daha fazla gömerler.Aksi olmasını da istemezdim ne yalan söyleyeyim;çünkü benim seviyor olduğumu saklayamamam kaos yarattı bazen,ama beni sevip de benden saklamayı bilen bir kadın olsa bu ikimize de yazık etmek olurdu...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )