Alptuğ'un Mekanı

01 Şubat 2016

Değiştim Sanırım,İşte Yeni Ben

Bu sabah dört buçukla beş arası aklıma geldi.O değil hayır,öteki.Aklımdaki düşünceyi beyaz bir a4 kağıdına dönüştürüp buruş buruş edip yuvarlayarak en yakın çöpe atasım geldi ama uykuluydum zaten.Çöpe atmaktansa yakmak da bir seçenek,ama eğer yakarsam is gibi üzerime siner o ve gitmek de bilmez;bunu istemiyorum,çünkü artık başka,bambaşka bir kadının gözlerine bakarken kadının bende onu ve diğerlerini hissetmesini istemiyorum.Ait olmanın koşulları işte,her ne kadar ait olduğum ya da olacağım biri yoksa bile elbet bir gün gelecek,geldiğinde onu düzgün karşılamalıyım tabi,etraf toplu,kendine çeki düzen vermiş ve aklı başında,yani isteyebileceği şekilde...
Bir kadının sevdiği adamın geçmişindeki kadınlara manen veya fikren,az ya da çok maruz kalmasını ne deneyimledim ne gördüm,ama hissedebiliyorum o acıyı,hüznü,burukluğu ya da her ne zıkkımsa işte.Kimse misafirlerine pişmemiş bir yemek yedirmek istemez,ben de pişiyorum diyelim bu düşünceye dayanarak;olacağım ben olacağım,zor,yavaş ama olacağım işte.Ve ben olduğumda,daha doğrusu ben ben olduğumda insanların hala gerçek bir aşk yaşamak veya görmek için bir şansları olacak,söz veriyorum.Öyle sadece internet aşığı olsaydım bugün geriye dönüp baktığımda binlerce yazım ve yüz bini aşkın okunma sayım olabilir miydi?Samimiyim,gerçeğim yani onu diyorum,alın size ispatı,isterseniz test de edebilirsiniz,beni sevmeyi ya da kendinizi aşık etmeyi deneyebilirsiniz mesela;beni sevme kısmını bilmem de beni aşık etme kısmı çok kolaydır,inanmazsanız sadece havaya bakıp gözlerinizi kapatın ve derin bir nefes alın verin,hissettiğiniz şey her ne ise o benim teminatım işte...

Kendimi biriyle nişanlı ya da sözlü,birinin babası,bir iş yeri sahibi,takım elbiseli bir adam gibi hissediyorum bu aralar;böyle bir sorumluluk hali,çaba,"kısmet" diye gülümseyerek devam edebilme yeteneği falan.Otuzlarımda hissediyorum anladınız mı,göze alma işini önceden de yapıyordum ama sanki daha bi'kendi isteğimle gibi işte anlatamıyorum;feda etmek de buna dahil tabi,geleceğe yer açmak adına geçmişe veda ederken geleceğime dair hiçbir olumlu ihtimal gözükmemesine karşın gülümseyebiliyorum...
Tercihler işte,tercih yapmak,yahut bunu göze almak sizi güçlü olmasa da bayağı sağlam kılıyor açıkçası...

Diyeceğim o ki bugün önceki yazımda bahsettiğimin bir tık ilerisine gittiğimi görüyorum,nasıl olduğuna anlam veremesem de.Tamam orada bahsettiğim o kadın hala gelmemiş olabilir,geleceğine ümidim de yok ama belki de ilk defa konu bu değil;mesele,ben ona yer açmak için geçmişimi gömdüm,ama gömmeme karşın zor da olsa tohumlar bıraktım ve şimdi onları gömdüğüm yerde bir dizi papatya var.Ben onu bekleyeceğim,o yazıda bahsettiğim ve çok daha fazlası gibi,papatyalar da bekleyecek söz,şiirler de...Ayrıca benim ona sözüm var çok geçmişten...

Ve ben neticede çok bi'değiştim olumlu anlamda,bu yeni ben mi diyeyim ne diyeyim,yüksek muhtemel alttaki şarkıyı dinlerken çıktı içimden;evet o hep içimdeydi,çaktırmıyordu değil çaktırıyordu ama ben yüz vermedim,cesaretim yoktu ve hala da olduğu söylenemez;oysa şu var ki kendim için istediğim şeyi kendi kendime de olsa kendimde denemeyi seçerek kendime bir şans tanıdım.Bunu da kıymet bilmeyene ibret falan diye değil,hayat devam ediyor diye yaptım,o kadın gelir diye...

31 Ocak 2016

Aşkı Yazamamak

Artık aşkla ilgili yazacak bir şeyim kalmadı mı dersiniz?Yani tam da görüntülenme sayımın yüz bine ulaşıp aştığı şu günde.Belki de aşka rastlamamamdan,aşık olmamamdan,ya da her ikisi de olsa dahi aşkı yaşayamamamdan.Aşkı yaşamak için teorikte sizi seven bir insanı sevmek gerekmiyor tabi ama kendini bildi bileli onu seven biri olmaksızın sevmiş bir insanın artık pratiğe ihtiyacı oluyor biraz.Dün gece fark ettim de artık biriyle karşılıklı bir şeyler yaşadığımız fikrini düşlerimde dahi tasvir edemiyorum,bu alçakça belki ama gülünç geliyor işte;insana hiç bunca zaman var yok demeden bekleyip her şeye karşı direttiği hayali gülünç gelir mi ama geliyor işte,ama komik değil,ama elimde de değil...

"Bizim için aşk bu kadarmış" cümlesi daha evvel aklımdan geçmemişti bile ama bu gece saat 12'yi bulurken yazıverdim işte,şu anda aklımdan düzenli tekrarlarla bu cümleyi silmek geçiyor ama hayır.Ben yalan söyleyemem abi,sizi kandırmak sıkıntı değil(yanlış anlamayın) ancak kendimi de kandıramam.Alışmadım çünkü böyle,ben en son aşka alışmıştım ama o da azar azar yokluyor ve düğüm kopmak üzere,bunu tek başıma uzun süre tutabileceğimi sanmıyorum,hiç sanmıyordum belki ama bu birinin gelmesine engel değil.Çoğu zaman birilerinin aşk hayatına çekidüzen verdim onların isteğiyle,şimdiyse ben yardım istiyorum işte bu kadar basit...

Hoş,işin mizahi kısımlarından biriyse bu yardım isteğinin bu kadar sessiz sedasız olması,çünkü ben bile ne tesadüf ne de kasıtlı bir şekilde hayatımın aşkının,kadınımın bu hiç bilmediği beş para etmez bloga girip de bu upuzun yazıyı okuyup da bunu kendine mâl edip de benim için bir şeyler yapabileceği fikrine hiçbir şekilde olumlu bakamıyorum.."Hani Alptuğ,hani umut?"diyorsunuz di'mi?bu gece de Umut bara gitmiş işte ne bileyim ben.Artık kendimi kendime tek başıma inandıramıyorum bile,aşk açısından,bu yönden acizim açıkçası,net...

Kimsenin bu döngüyü yakalayacağı,bu paravanı da keşfedeceği yokken üstelik;bana da düşen bu orta halli yazıyı bir an evvel yayınlayıp belki de ilk defa gerçekten yazmış olmak için yazmış bir şekilde geri kalan şeylere devam edeceğim,geride ne varsa artık,yani benden geride.Fark etmediniz mi son dönemde irili ufaklı her bir metnimin ana konusu olmasa da ortak ve içten içe en büyük yanı bu;sade hisler başarısız bir yazar doğuruyor ve sizler sayın okuyucular,buna ilk tanık olanlarsınız işte canlı canlı.Ve ben bu konuda söylenilebilen her türlü teselli yahut mantıklı konuşmayı işittim,ya ben o konularda da beceriksizim ya da gerçekten lafta kalıyorlar...

Bu yazıyı kısa kestim,mevzu net,vaziyet derin,aşk yetim;sorun aşkı yazamamak,bu yazdığım bir sille...

25 Ocak 2016

Sen,O ve Kim Bilir

Özler misin beni bir yerlerde?Sadece meraktan,yani aklından geçti mi bana dair keşkeler;keşke sevseydim gibi ne bileyim,keşke yanımda olsaydı,keşke görseydi,bilseydi gibisinden işte.Keşke en azından aramızda bir şeyin adı kalsaydı diye,hadi aşkı geçtim dostluk,ya da tanışıklık.Böyle diyorum çünkü atıyorum gün gelip ortak bir arkadaşımız vasıtasıyla aynı mekana gidip karşılaştığımızda mesela,birbirimize nasıl gözlerle bakarız bilmem ama bir pot kırdığımızda ve o bize "Tanışıyor musunuz?" dediğinde cevabın ne olur,işte bunu çok merak ediyorum.Benimki mi?bilmiyorum,ölsem de öğrenemem yaşamadıkça...
Beni sevdin mi gerçekten,herhangi bir şekilde;yoksa sana olan sevgimden yahut başka bir şeyden acıdın mı,belki de kırmadan başından savmak istemişsindir.Olabilir canım hepsi olabilir,kaldı ki hepsini de hak ediyordum ben seni sevdiğim için bir başkasında gönlün varken.Ama ne anlatabildim ne de anlayabildim işte kadın,öyle ki sen hayatımdan geçip gideli seneler olmuşken ben hala senli şeyler yazma,düşünme ve hisssetme eğilimindeyim fena şekilde;sen,o ve kim bilir...

Buna karşın bir de beklediğim var,senin yerine hem de,daha doğrusu seni yakıştırdığım ama o hiç dolduramadığın boşluğa.Boşluğumu doldurmak için birini sevip onun da beni sevmesini beklemiyorum,bu yanlış,çok yanlış;ben seni de sevmek için sevdim(öyle dediysem sevmiş olmak için sevmek değil,karşılık beklemeden sevmek),kanımca biliyorsun zaten bunu,sadece sen kendin sevmediğin gibi benim de sevmeme müsade etmedin;anlıyorum seni mecburdun,aramızda önceden de olan o bağ hatrına benim yaptığım kabalıktı asıl,aşkım kabalıktı biliyorum.Aksini iddia etme çünkü seni duyamam,ben artık başka bir dünyanın yalnızıyım;sensiz,onsuz ve kim bilir...

Bir beklediğim var işte dedim ya,senin de önceden savunduğun üzere artık sen olmadığını bildiğim biri,ama emin olduğum demiyorum bak nedense.O gelir,senin yarım bıraktıklarını,istemeden yıktıklarını giderir;ama bunu herhangi birinin gelmesi yapar zaten,oysa o gelirse içim ısınır benim,göz kapaklarım gözlerimi kendiyle bu kadar bütün hisseder,kaburga kemiklerim yenilenir,kalbim yeni bir seyir kazanır;artık çiçek alacağım biri çıkmış olur,yemeğe götüreceğim,hediyeler alacağım;canım sıkıldığında saçlarını okşayacağım,başımı omzuna ya da onun başımı omzuma yaslayıp hayatın bir tadı varmış diye çıkaracağım ağır ağır,güzel sözler fısıldayacağım kulağına,üşüdüğünde ellerine sarılacağım;seveceğim işte,kendini yalnız,sevgisiz ve güvensiz hissetmesine imkan vermeyeceğim,mümkünse de benden başkasına ihtiyacı olmayacak kadar kapsayacağım isteklerini,ona hayatı sunacağım;şiir yazacağım mesela,şarkı da bestelerim sorun olmaz,güzel anılar ve hisler biriktireceğim,sanki pamuktan bir kap içerisinde sıcacık ve ufacık bir şekilde yavaşla ona sunacağım...
İşte ben tüm bunları,önceden yazdıklarımı,aklıma gelip gelip yazmadan unuttuklarımı ve henüz yapamayacağımdan aklıma getirmediklerimi ben senin için canlandırmıştım;"Kısmet değilmiş"diyerek basıp gidemeyeceğim de ama,içim acır bi,belli olmaz orası...

Uzun lafın kısası,ben senden razıyım,keşke de keşke dediğin şeyler olsa,hatta ben onları bilsem ve bir bir gerçekleştirsem ama eğer ki bana dair keşkelerinde aşka dair bir yer varsa bunun ikimizden de uzak olduğunu bilip olgunlukla karşılaman gerekebilir artık,benim senin beni sevmemene rağmen seni severken yaptığım gibi,kusura bakma;sen de,o da ve kim bilir...

Benim sözüm var ona,başım bağlı ezelden...

O kadın gelecek biliyorum,hep biliyordum ama bu defa içimde tutuşan skaler bir aşk mevcut,aşık olmayı istemek gibi saçma bir şey değil ama aşık olacağını tahmin etmek kadar akıl almaz.Zaten bu aşk için karşıma çıkacak o kadın da aklımı başımdan alacağına göre sorun yok.Yine biri çıkacak ve ben kendimi kaptıracağım aylar sonra,yine olmayacağınaysa inancım var ne yazık ki,bundan dolayı zincirlerimi kırması gerekecek biraz,beni sevebileceğine beni inandırıp bir adım atmamı sağlayabilmesi için.Ama zor değil,sen de biliyorsun aslında ona söylerdin olsan;aşk konusunda ne kadar inatçı olmaya yahut gözükmeye çalışıp bir o kadar çabuk çözüldüğümü falan...
Şimdi o eski ve dostum olan sen geliyorsun aklıma da,onun gelmesini benden çok istiyorsun gibi bana;işte bu yüzden de,seviyorum seni(sadece dostane)Tüm bunların yanında keşke bilse sana değil de direkt ona,geleceğine inanarak yazdığım sahipsiz yazıları;mesela Gelse ve Bir Kadın Tanıdım.Çünkü bunlarla başlayarak ona ait olduğum beyaz bir sayfa açmak istiyorum ikimize,ikimiz de yeterince geç kaldık zaten;ben ve o,kim bilir...

Düğünümüze gelirsin belki olmaz mı,geçmişi eritip eğitmiş,hatıra ve hisleri yakmaz bir hale getirmiş bir biçimde,ikimiz için de.Sonra sen,o ve kim bilir;o eşim,sen dostum ve geçmişse sırtımda yük olmaktansa herkesin cümlelerinde yer verdiği gülerek hatırlanan klişe olur artık.Sen beni özledin mi bilmiyorum ama ben bu olmamış günlerin özlemini çekiyorum;muhtemelen de olmayacak,ama olsun,her açıdan yani...

23 Ocak 2016

Rüyada Bile Özlemek

Aşağıdaki müzik eşliğinde okursanız mutlu olurum☺

Çok değil,bundan yaklaşık yarım saat önce falan bir rüya gördüm.Uzun kibrit çöpünün kısası;çok özledim,kelimenin en kuru manasında bile anlaşılabilecek kadar derin özledim.Kimi özlediğimi düşünmenize gerek dahi yok,sorsanız söylerim,o denli bıraktım gardımı elden.Bu özlem ara sıra böyle gömdüğün,susturduğun,yatıştırdığın bir şey belki ama,ne rüyalarına,ne de bilinçaltına(bir bakıma içindeki gerçeğe) dokunamadıktan sonra;düşünüp düşünüp de kendine unutturduğun kadar çaresizsin bir noktada...

Arkadaş tesellisi,yaptığın ve yapacağın icraatlar,hepsi hikaye;geçmiş çok başka bir şey çünkü bu özlem açısından,insanız sonuçta biz de bütün bir demete değil de dikenlerin arasındaki güllere hasret oluruz olursak,isteyerek ya da istemeyerek.Yani herkeslerin de bal gibi bileceği üzere(istisnasız herkes yaşamıştır çünkü bunu),ameliyat olmadan önceki o sefil bacaklara geri dönmek istemiyorum tabi;şayet düşününce de"O kişinin yanında olması uğruna bunu göze alır mıydın?"diye,zaten geleceği görmüş olmanın rahatlığıyla değil de harbi bir özlemle söylüyorum ki evet,

Bir kuşun ölümü kadar evet...

Kendimi bir ihanet bandosu gibi hissetmemde en çok payı olan da bu herhangi bir yerde durmayı beceremeyen özlem.Hepi topu iki tane,hadi üç diyelim;hayatımdan üç kadın geçmişken,öyle ya da böyle,herhangi bir şekilde geçmişken benim şu an dönüp birincisini özlemem.Biliyorum kendime kızmamam gerektiğini düşünüyorsunuz,çünkü elimde değil;ama ben de diyorum ki,elimde olsa bu sefer de özlemeyi seçecek kadar aptalım,halen daha cahilim,işeyaramazım,en önemlisi de birkaç kadının geride bıraktığı,pek manası olmayan bir şeyim."Hayır değilsin,aşıksın" diyecek gibi olduğunuzu hissediyorum,demeyin;demeyin çünkü beklediğim biri var ve o her kim olduğunu bilmesem de gelecek,biliyorum,inanıyorum.Onu da geçtim canımı yakarsınız,sadece onunla kalsanız yine tahammülüne değecek bir yatırım olur ama,benim sularım yeterince bulanık zaten,ben yeterince yaşlı;bırakın o kadınlar genç kalsın anladın mı,siz de öyle;baharları yaşayın,eğlenin,hatta sevin bile,sevdikleriniz de sizi sevsin vallahi yanmaz canım(belki biraz çıtırdar).Ben mi?Beni düşünmek ben istemedikçe hiçbirinizin haddine değil be canısı,siz hayatınızı kurtarın,mümkünse de unutun beni;belki bu,şu an bu yazıyı okuduktan sonra biraz zor ama olsun o kadar.Sevdiğimi bilin yeter,şuan vakit öğlene çalarken kimse benim sevmemişliğimden ya da az sevdiğimden söz edemez evet ama;siz yine de aklınızın köşesinden çıkartmayın n'olur...

Hem bir yerde okumuştum,unutamayanlar unutulunca daha kolay unuturmuş diye;bir şeyin işe yarayacağına kanaat getirmeyeli hayli oluyor,ama bu kıvranmayı bilseydiniz siz de istisnasız denemeyi seçerdiniz.O kadınlar gibi,son ikisi zaten adımı bile hatırlamıyordur kanımca,birinci desen;ara sıra aklına gelebiliyorsam ne mutlu,mesela yılda bir;ama sanmıyorum işte,hem sanmayıp hem özlüyor,hem de yanıyorum ne hikmetse...

(Buna ek olarak beni ilk kez okuyanlar için de belirteyim;aşk,arkadaşlık ve her ne varsa bu özlem hepsine de denk gelen bir varsayım gibi...)

20 Ocak 2016

Sanıldığı Üzere

Hadi biraz eski defterleri açalım bu gece,mesela şu gözlüklü olan.

Sandığım gibi biri değilmiş,bunu bu sefer de bir arkadaşım ben uzaklara daldığımda söyledi;ben hep uzaklara dalarım o ayrı mesele de,bu defa biraz da böyle içimdeki ölü toprak,altındaki zehirli tohumları hatırlayıp kıpırdanmaya başlamıştı ondan...
Ben ne sanıyordum ki bu kızı,aşıktım,ya da o kadar iddialı bir cümle kurmak yakışmaz bu saatten sonra ama seviyordum diyelim.Hakkında bir fikrim olmadı ki,olması da gerekmezdi ve hala da gerekmez zaten;sadece gözleri çok güzeldi,belki saçları,gülümsemesi de öyle ama bunları sadece centilmenliğime verin,zira bunları itiraf etmemek yakışmazdı bana...
Kız sandığım gibi değilmiş,o kadar iyi,hanımefendi,masum değilmiş yani(benden utanmasalar cadı derlerdi kanımca)Şaşırdınız mı?Ben şaşırdım ama sizin şaşırdığınızı sanmıyorum,bu devirde herkes böyle ve bir tek ben alışık değilim çünkü,bu yine tekrar tekrar olacak ve ben hiç alışamayacağım işte...

Arkadaşım diyorsa doğrudur,ondan önce öğretmenim de diyordu zaten;normalde kim olursa olsun iki üç kişinin lafına bakarak kestirip atacak biri olmadığımı tahmin ediyorsunuzdur,zaten burada kestirilip atılan bir tek ben oldum ama o ayrı mesele.Kızın beni kabul etmemiş olması ve şu anda aramızda herhangi en ufak bir şey olmaması şurada dursun,benim takıldığım çok başka bir nokta var.O onu tanımama müsaade etmedi,ben ondan hoşlandım,sevdim ya da her ne zıkkımsa ama bunu ona yakıştırdığımla yaptım;ancak bana bu yüzden kimseler kızamaz,çünkü ben ona öyle bir yakıştırma yaptım ki kimse daha iyisini yapamazdı,sanırım iyi niyetliyim biraz ha?e olsun o kadar...

Takıldığım noktanın en cezbedici kısmına geleyim mi?dur geldim;
Artık ben de biraz ona benzedim sanırım,zoraki ya da öğrenilmiş çaresizlik işte ne fark eder;insanları tanımaktan da kendimi tanımaktan da kaçıyorum,kimsenin inkar edemeyeceği haklılıklarım var kendimce,boka basarcasına da aptallıklarım afedersiniz.Tüm bunlarla iyice serseri oldum farkındayım,saçım sakalım uzayınca kendimi adam zannetmedim de işte,bir gün bi'kadın korkuttu beni,sonrası böyle...Dışarıdan kaba-saba yahut aklınıza o tarzda gelebilecek her şekilde görünüyorum,içimin de ufacık bir kısmını bile olsa buraya döküyorum;esasında en perişan edici yanı da,ben bir görünüşüm,davranışım ve vesairemle kendimce kalkan oluşturma çabasında,içimi de olduğu gibi muhafaza edip güçlendirme gayretinde gidip gelirken başka bir kadın gelse,bu sefer sandığım gibi olsa ve kalbime dokunmaya çalışsa onu görmem eminim,o da benim onu takmadığımı falan düşünür ve alın size yine kötü Alptuğ.Sonrası kişilik bozukluğu,şizofreni ve yaşasın tımarhaneler!

Bir dostum vardı,aramızın çoğu zaman iyi olabildiğini söyleyebilecek olsam da en ufak bir şeyde dünyanın en lanet adamıymışım gibi,bütün pislikler bendeymiş gibi,birini öldürmüşüm gibi davranırdı.O kadar bilmemli falan konuşuyorum ama bu kadarını da hak etmediğim kesin;belki de bütün bir neslin suçu bu,bir çocuk "Hepinizden nefret ediyorum!" diye bağırdığında geri kalan ezikler "Aman biz de sana bayılıyorduk(!)" demektense nedenini sorgulasaydı,yahut bu nedenini sorgulayan da o anın öfke veya hüznünün içinde kaybolmaya,ona uymaya mahkûm edilmeseydi daha farklı olabilirdi..kimi şans istemeye,kimi vermeye;kimi kızar,kimi kızarır işte ve biz de oturup anlaşılmayı beklemekle kalırız albayım,sanıldığı üzere kısmet değil yani...
Kim bilir belki de birisi,tıpkı benim o gözlüklü kızda yaptığım gibi risk alarak,yani bilmeksizin sadece hissederek sınırlarımı aşmayı deneseydi yeterdi,yine sanıldığı üzere;bunu yapmaya çalışanlar var,ailem falan.Onların da bilerek mi bilmeyerek mi emin değilim ama ısrarla atladığı bir nokta var ki,bunu becerebilseler de ben anahtarı onlara veremem,onun bir sahibi var..Yani sanırım,vardır di'mi?

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )