Alptuğ'un Mekanı

19 Ekim 2015

Aşk Bu Oğlum

Eksenini tutturamadığım şu gönlümün sağa sola savruluşlarına bir göz gezdirince susasım geliyor.Yani şu üç günlük dünyada benim,sevdalar arasında yitip giden biri gibi de düşünebilirsiniz;ağzına almaya cinsellik demeyelim de direkt seks dışında konu bulamayan,bu gerçekliği yaşının arkasına sığındıran sözde "kanı kaynayan" etrafımdakilerden daha normal olmam gerekir.Beni kaygılar bu hale getirdi,bazı lanet durumlarınız her zaman için ince"olmamayı"gerektirdi,lakin siz bunu ölseniz bile sorgulayamazdınız...
Siz aşka inanmayın ciğerim,çünkü ne tutku ne de şehvet sizin sandığınız gibi(çok afedersiniz ama kullanmak zorundayım)düzüşmekten ibaret...
Şimdiyse ben etrafımda belki otuzu aşkın yel dört bir yandan eserken çok mu düşünüyorum,e bi'zahmet;yani her önüme gelen kadın-erkek ilişkilerine dair vurdumduymaz yorumlar yapabilme cesaretine sahipken ben de durgun durgun düşünüyorum ne olmuş?
Keşke aşktan söz etmek belli bir ağırlık gerektirse,gerektirse ki aşktan en çok anlayanın en fazla kişiyle çıkan olduğu gibi yersiz düşünceleri etmelere fırsat kalmasa..Düşünce özgürlüğü diye bir şey var evet ama ben açık açık bu düşünceyi ifade edebilişlerinden tiksiniyorum,tiksinme özgürlüğüm olduğu kadar...

Ne acı ki gevşekliğinde boğulup asla birini tam anlamıyla sevememiş olacaksınız,dinden çıkmak gibi düşünün,belki yarım çıt daha hafif;kaldı ki bunu da hissetmeyeceksiniz,neyi kaybettiğinizi bilemeyeceksiniz.Ha eğer ki siz de birgün otuzlarınıza gelip de yuva kurmak isterseniz benim gibi düşünecekisniz,benim 15'imde olduğu gibi.Bense o zaman rahat edeceğimi biliyor,hiç de olsa inanıyorum ki bu da en büyük erdemdir,bu yüzden sizden bir adım önde olduğumu da asla inkar etmiyorum;ego değil bu,siz ayna görmemişsiniz...

Bu yazı birine hitaben değil aslında ve kimseyle de en ufak bir sıkıntım olduğu söylenemez;sadece bazıları böyleler ve sezgilerim beni ürkütüp tiskindiriyor.Eğer Emrah Serbes'in söz ettiği o adalet kırıntısı kaldıysa gelsin,gelsin çünkü umudum ta kendisi...

Ne yani ben de şu üç günlük dünyada hayatın bize neler getireceğini bilemememize dayanaraktan hayatımda olan herhangi birinin geleceğinde kendime şans tanımaya teşebbüs ettiysem,kaldı ki teşebbüsün de altında,sadece sessiz bir fikriyattı bu(şimdi ne kadar sessizliği kaldıysa)Bu dünyada böyle üstünkörü düş kurmayı elli kere yeylerim ben;hergün bas bas bağırarak gerçeklerin aslında kendi sapkın fikriyatları gibi olduğunu,gerçeğin kötünün de ötesinde ahlaksızlık olduğunu savunanlara inatla...
Aşk bu oğlum,
Az anlayın da gelin;
Gidin adam gibi sevin lan o kadar mı beceriksizsiniz,
Reddedilmekten korktuğunuz için sığındığınız eski çıktıklarınızdan daha gerçek sevin bu defa...

18 Ekim 2015

Tanışalım Mı?

Feri sönmüş gözlerinin ardından kayan zamanı tutup sevesim var da fırsatım değil.Seni incitenler,güvensizleştirenler utansın da sen şu yangın külüne bir şans tanımayacak mısın?Ruhuna dokunmak isteyene ürküntün,sevmek isterken çekincen bunlar da çok anlamlı;lakin bana da elzem bilmiyorsun,ellerim dikenliyse bunlar benden değil bana batmış olanlar.Uçurum korkusu uğruna yükseğe çıkmaktan kaçarsan bulutlara dokunamayacaksın.Vaad ederdim de maviliği sana,belki gözlerin mavidir,adın Derya'dır Deniz'dir diye korkuyorum,sana şirk koşmaktan,koşarken yine sana takılıp kafayı gözü yarmaktan...

Tanışmamız mümkün değil uzun zamandır ve bir o kadar zaman boyunca;utanırım,kendimi çiğneyemem ve bazı neticelerin iyice yerin dibine soktuğu özgüvenimi sana gösteremem.Tanışamam seninle,yahut yakınlaşamam;

Anlayamazsın sevdiğimi ki karşılıklıysa ben de öyle,uzak uzak ve ığıl ığıl yolunu gözlerken ne tesadüftür ki senin de beni seviyor olmanı bilmemeyi de kaldıramam üstelik anla...

Müsaade et kadın,gir hayatıma,yırt at huylarımı da utancımı da,çiğne izbe yuvamı,kestir sakallarımı razıyım;geri getir bana beni,cesaretimi,özgüvenimi,sevme yetimi.Kendimi bana ver ki bu da yalnız aşkınla mümkün,dilenmekten sayma ama sev beni.Hayatıma gir,adın nedir fark etmez,gözlerin ve saçarın da etki etmez;ancak tüm bunları yaparken de korkma,kaçma,sakınma,gözlerini kapatıp kollarıma uzanır gibi geçmişinden kopmuş bir güvenle gir hayatıma,ikimiz de çöplüklerimizden çıkıp tanışalım,değil yaralarımıza merhem olmak üstüne üstlük zırh olalım...

Beni diğerleriyle karıştırma,sevmeyi bilmeyen,yalandan anlayan,aldatmayı iyi bilen;çünkü sen hayatıma girip kadınım olduğunda benim bir geçmişim olmayacak,hiç yaşamamış gibi kalan vademin üstüne yalnız senine yaşayacağım romantik ve mutlu anlar olarak ekleyeceğim geçmişimi...

Tanışalım mı birbirimizin ve de kendimizin on defasından emin olarak belki ölümüne bir teşebbüs gibi ama çaktırmadan,hafif hafif duygular besleyerekten;birbirimizin etkisinde mi kalalım ne dersin,gözlerimizi alamayalım mesela,ayrı kalınca da akıldan atamayalım ne var.Değer,şu 3 günlük dünyada en çok buna değer;çoğu hayalin bile değemeyeceği kadar değer...

Bu ihtiyar ruhlu erkek çocuğu ellerinden öper gelirsen,içinde kırmızı bir balon da uçmak için seni bekler;bu koyunun koyusu kahve gözler parlayabilmek için sana bakmayı,hatta görmeyi diler,bu dudaklar henüz aralarından çıkana kadar yıkıma yol açan sevgi sözcüklerini korkusuz savurmak ister,belki bu ne idüğü belirsiz bacaklarım da sadece senin başını yaslayacağın bir kucak olmak için yaratıldıklarını itiraf eder;üstelik bu eller de güzelim,bu ince parmaklarım senin o güzel saçlarının tel tel arasından kayabilme ümidiyle ömrünü bu tuşların üzerinde çürütüyordur...

Bunu anlamak için hayatıma gir ve tanışalım,bu bir risk değil ama alalım;ben senim kalbini çalamam muhtemel de,gel ve sök kalbimi,ama gitme de üstelik,hissedebileceğimi bırak hissolabileceğimden bile öteye;bu da benim bencilliğim işte,gideme istiyorum,ama benim gidemeyişim kadar değil tabi;eğer benimki kadar olsaydı belki,bu senin özgürlüğünü kısıtlamaktı ama ben buna razı olamam;beni dert etme,benim için asıl özgürlük sen,tanımadığım,bilmediğim ama birkaç ömürdür beklediğim ve bekleyeceğim sen...

Geçmişle Karşılaşma

Bazen aklımdan geçiyor biliyor musun,herkesin aklından birkaç defa geçmiş,geçen ve geçecek şeyler geçiyor.Yaşanmışlıklar değil hayır,kesinlikle değil;aslında yaşanmamış ama yaşanabilecek belki kaçılan belki de içten içe istenen ve aklımızda sonsuz varyasyonla beliren anlar mesrla.Geçmiş değil ama onun geleceğe yansıması gibi,bir gün ansızın bir yerde ummadığın bir geçmişin karşına çıkacağını varsayıp neler olacağını ve bu olacaklara göre nasıl tepkiler vermesi gerekeceğini hafif hafif prova eden tek salak ben miyim?Evet ben bir salağım,sen de öyle;bir mevzunun üzerine giden herkes salaktır aslında çünkü dünya fanidir anladın mı?Neyse,yani ben diyorum ki kaçmakla beklemek çelişirse varyasyonlar mevcut demektir;kimileri için bu karşıdakinin pişman falan olmasıdır ama benim gibiler içinse yalnızca hiçbir şey olmamış gibi davranmaması.Ayriyeten bu da mümkün gözükmüyor zaten,insanlar böyle yapmaz mı genelde;en basitinden de kendim,kaç günoldu buralarda deli divane dolaşıp fırtınalı,sürgün misali yazılar yazdım da aynı gün güleç yüzlüydüm...

İnsan iç bir zaman geçmişten kurtulmak ya da unutmak istememiştir ki,çünkü bunlar daha korkutucudur;kastedilen şey sadece aklına gelmemesi olmuştur,daha doğrusu aklına gelecek kadar bile bir şey ifade etmemesi,yani senin benim gibi...

Bununnla birlikte bizim,en azından benim de durumum daha farklılaşıyor,zira ben buna da razı değilim;ne yani abi madem şurada gecenin bir yarısı sonuca varmayacak keyfekeder bir muhabbet peşindeyiz,bırakın da kadere karşı seçici davranabilelim..Farklılaşmaktan kastım ben benim için bir şey ifade etmemesinden de öte olarak bana ifade ettiğinin zıttını ifade etmesini"bekleyerek"değil belki ama"dileyerek"şansımı zorlamış sayılmıyorum.Kim karışacak ki,birileri çıkıp"Bilader 500 birimden daha fazla umut etmek yasak"falan diyebiliyorsa eğer beni de uyarın...

Biraz itiraf vakti geldiyse madem,

Ben o bir önceki yazımda bahsettiğim kadınla illa ki bir yerde yolumuz kesişecekse bunun Kızılay'da karşıdan karşıya geerken olmasını dilerdim.Biliyorum,miğdemi biraz olsun kaldırabilecek derecede klişe bir sahne bu ama kendimi de kandıramayacağımdan olsa gerek en sağlıklısı bu.Benim gibi bir insan o an donabilir çünkü,belki ağlar,en feci ihtmalle yanına gider ki o bunu tanımamıştır bile...

Ola ki kalabalık olursa onu gördüğün anda pek çok insanı daha görürsün ve ona yoğunlaşman az da olsa azalır,ayrıca donup kalamazsın da çünkü öylesine kalabalık ve düzenli bir anda o şaşkınlıkla seyri bozmaya cüret de edemezsin muhtemelen,sen yürümeye devam ederken o da çoktan gitmiş olur ve karşıya geçtiğinde derin bir nefes alıp ağır adımlarla yönüne gidersin...

Bir diğer ve daha iyi sayılabilecek bir ihtimalle herhangii bir yerde karşılaştığımızı varsayarsak;

Naber nasılsın muhabbetinin sonunda "Sana çok teşekkür ederim,sayende işleri büyüttüm,artık böyle böyle...Ah tanıştırayım,işte bu da falanca,nişanlım/eşim olur kendisi.Ee sen n'aptın,evlenmişsindir herhalde...Bir gün eskileri toplayıp bi'buluşalım ya valla,iyi olur...Oldu görüşürüz" şeklinde devam eden bir muhabbet elbette ki daha sağlıklı ve sıfır acı,pişmanlık ya da olumsuz düşünce barındıran bir olasılık olur,ancak burada d tüm bunları sağlayan bahsi geçen o "falanca" dır,hani şu senelerdir beklediğim ve tahminimce bu birinci olasılık gerçekleştikten bile daha sonra karşıma çıkacak olan falanca.İşimiz yok'a kaldı belki ama ben Allah'tan umutluyum,zaten başka da ne yapabilirim ki...

Hem her ne olursa olsun bu geçmişle yüzleşmek değil karşılaşmaktır;yani geçmişe karşı bir pişmanlığın olmadıkça geçmişteki ümitlerinin yarattığı burukluktan daha fazlası olmaz,kaldı ki falanca hayatındaysa bu bile olmaz,sonrası sonsuz refah...

17 Ekim 2015

Benim Kadınlarım

Benim sevdiğim,dost olduğum ya da hayatıma herhangi bir şekilde giren kadınlar sizin hayatınıza girseydi emin olun siz de kayıtsız kalamazdınız,ayrıca bir defa daha emin olun ki onlara benim verdiğim değerin,fikren manen ve pek belli etmiyor olsam da cismi açıdan da sadece yüzde birini onlara aileleri hariç bir başkası verebilmiş olsaydı takdir ederdim;saçma,gereksiz veya aptalca gördüğünüz herhangi şeye karşı yapma gereksinimi,değilse de mutlaka bir şey kaybetmeyeceği hissi duyacağınızdan da zaten adım gibi eminim,duyamazsanız da benim kadar değilsinizdir zaten...
Benim hayatıma girmiş kadınlar sizin hayatınıza girse şanslı sayılırdınız beyler,her ne kadar şuan bahsederken aklımdan tasviri uçup giden türlü kadına dair hayatımda hiçe oldukça yakın birkaç şey kalmış olsa bile.Ayrıca o kadınların gitmesine de ben sebep olmadım;onlar gidiciydiler,bense demek ki hiç kalıcı olmamışım..Üstüme gelmeyin evet doğru bu söylediğim,hayat bazen"demek ki öyle"dir bunu siz de biliyorsunuz...

O kadınlar bana bir şey kattı,oluşları,olmayışları;aşık olmasam bile şuan ondan aşkla söz edebileceğim tek bir kadın vardır ki sanırım o da çoktan unutmuştur beni,o kadın yok hayatımda işte artık,her nasıl anlayabilirseniz o anlamların hepsinde yok.Lakin şöyle bir şey var,bu bahsi geçen güzel kadın,benim için önce hatıralaştı,şimdi ise cismen tarif edilebilirliğin ötesinde,adeta bir kavram haline geldi.Bunun ona bir şey kattığını düşünmüyorum ama bana kattı sanırım;edebiyat tarihinde olduğu gibi belki "Kadıncalı" ve "Kadın Ötesi" olmak üzere iki ana döneme ayırabiliriz edebiyatımı,belki beni de...
Sadece bu değil,aklıma gelmeyen ve eski defterleri açıp perişan olmayı göze alamadığım çoğu sebepten dolayı saygı duyarım ben bu kadınlara;işte bu yüzden yakın çevremde sembolleşmiş yalnızlığıma rağmen her çift de bir gün benim dediğime gelir...

Ayrıca bu saygı sevgiyle orantılıdır,aşk değil belki evet,lakin içindeki en ufak sevgiyi bile çöpe atmak onursuzluk olurdu,acıyı ya da artık her ne kalmışsa onu dindirmesine rağmen unutmak da şerefsizlik belki...
Bu arada acı da o döneme girince geçiyor işte,yani hayatına kadın olarak girmiş bir isim,yavaş yavaş dönemleşip kavramlaşmaya başladığı zaman.Umurunda olmamak koymuyor mu sanıyorsun,koyuyor ama ondan bir adım önde olmak biraz olsun bastırıyor;o daha dönem nedir bilmemişken bütün duygularla,düşüncelerle,yanlış ve doğru her şeyle adeta bir ömür gibi onun kendisini,kendi içinde tamamlayınca.Yani anlayacağınız,konu kavrama ve değerlendirme testi gibi ben de her giden kadında boşluklarımı dolduruyorum...
Mantığa yatkın olanın aksine hayatıma giren her bir kadın çıkmadan önce beni saf Alptuğ'luktan çıkarmıyor,aksine özüme bir çıt daha yaklaştırıyor;bu da demek oluyor ki alnımda yazılı olan kadınla evleneceğim gün,eksiksiz ve mükemmel bir eş,hatta nasipse de kusursuz bir kız babası olacağım.Temel atıyorum işte şimdi,pek kimsenin anlayamayacağı kadar derin ve ağır bir temel,öyle ki dışarıdan hiç bir şey yapmaz gibi dururken tüm bu yazdıklarımdan daha fazlası fışkırıyor aklımdan...

Deminki gibi düşünürsek eğer,son halim gibi son kadınımı daha çok merak ediyorum,ondan da çok ne zaman geleceğini;bir diğer deyişle de kapısını çaldığımda açacak kadını,hatta belki sarılır emin değilim...
Değdi diyeceğime inanıyorum ama,gözlerinin içine bakıp"Senin gelmen,geri kalan hepsinin gidişlerine değdi;nihayet sevmeye değecek kadınım geldi"İşte o gün duyduğum saygının üstüne bir de teşekkür ekleyeceğim,kibirli bir adam olmamanın ödülüyse yanıbaşımdaki ruh eşim olacak...
Bu yazdıklarımın hiçbiri de fantezi değil,hepsinde uyguladığım mantık türünün Kuran'da bir dayanağı olduğundan eminim...

15 Ekim 2015

Aşk ve Toplum Yaşamına Dair

Hülya mı rüya mı,düş mü düşkünlük mü diye düşünmenin hiç bir manası yok.Aslında bakarsanız seyri gayet de hoş ve sıradan uzun zamandır hayatımın,bu da kalp atışından öte değil ama boşverin..Olumsuzluk olarak görülen şeylerin olmayan şeyler olması bir yere kadar kötü değil,ben de o bir yere varmadım zaten Allah'tan,varmaya da niyetim yok çok şükür.Sözün özü şu ki kötü duruşlarım belki endişemden belki az evvel bahsettiğim durgun seyirden,belki de hülyanın da rüyanın da "güya" olup da bulamadığım ya da gerçekten olmadığından...
Kökünden bölünmüş gibi birkaç yönlü ve her yönde de birka varyasyonlu hayatımın seçimi ve de daha kötüsü yaşamasının bana kalması.Bacağımdaki platini şimdi aldırmak,aldırmamak,sonra aldırmak,aklıma gelebilen ve gelemeyen türlü ihtimalin doğuşu;bunun yanında dersler,hedefler,beklentiler ve sonuçlar;en vurucu kısmıysa ölümün var olduğu.Yani mesele ya da sorun ölüm değil yanlı anlamayın(en azından şimdilik)

Hepimiz yaşayacağız ve öleceğiz ama konu bu da değil,bu süreçte başarıyı kovala onu kovala bunu kovala şundan kaç bundan kaç..Yalnızca mantıksız bulduğum"toplum gereği"nden.Hiçbir şey duygulardan ve hislerden öte değilken ve aynı anda kimse bunlara diğerleri kadar dahi önem vermeyi beceremezken;başarı isteyeceğini ve ne istediğini bilmektir,elde etmek yalnız bir adımdır belki yanlış mıyım?Aşk gibi,aşktır başarı,elde ettiğin taktirde ise daha fazla aşk için bir adım.Bir insanın diğer insana hür ve gönülden hissedebileceği türlü duygu ve düşüncenin yerini tutamayacak her şeyin mutluluk olarak sunulduğu ve bunu inkar edenlerinse sessizce zorunlu tutulduğu sisteme hayat deniyor burada;asıl hayat bu değil,ama bu toplumda asıl hayattan bahsetmek,her açıdan tam bir aptallık...

Önce dost,önce aşık,sonra aşk,en son da toprak olma gibi temennileriniz olursa sizi iplemezler ama buna karşın hep de hayallerinizi ve beklentilerinizi sorarlar.Çünkü sevdikleriniz ve sizi sevenler dışındakiler eğer siz Hacettepe Sosyoloji istiyorsanız sizi buna ulaştırabilir,ama bu onun başarısıdır.Kendi başarısını arayanlar ise hayatının aşkı,sahip olacağı kız çocuğu gibi şeyleri ararken onlara sevdikleri dışında kimse yardım edemeyeceğinden,bireysel bir başarı olacağından toplum değil belki ama "toplum olmak" kavramı bu gerçeği yok eder,bunda en ufak insan payının olmaması ise ilgi çekici bana göre..

Ana temayı anladığınız ama neden bahsettiğim hakkında hiç bir fikre sahip olmadığınızı düşünmemi sağlayan şeyi merak etmiyor musunuz?ben etmiyorum..Başarılı bir yaşayış ve ölümden ziyade terkedişin peşindeyim ben(intihar dahil değil)ve sen de,o da,bu da,şu da,işte şunlar da...
Yalnız kafamızdaki şeyin somutlaştırılmışına,bir diğer deyişle bunu sağlayan hayata yönlendirmelere dahil olmaksızın yalnızcca hislerle hatta ve hatta hislerin yanıltmalarıyla dahi daha kolay gidileceğinin bilincinde değiliz;belki de göze alamıyoruzdur olamaz mı,sonunda ölüm olan hayatta hayatın kendisini göze alamamak ha?ilginç değil mi,bence öyle...
Ayrıca beyni yanmış kimselerin de bu yazıyı tecrübe etme olasılığı olduğundan şuraya bir not düşeyim ki burada başarının tahsilin ve vesairenin en ufak gereksiz olduğu gibi bir düşünceden söz etmiyorum;yalnızca araç olarak kullanabilmek için öncesinde amaçlaştırdığımız şeylerin bize asıl amaçlarımızı önce unutturup sonra da bunları bir bir tamamıyla toplum olgusundan silmelerindeki o araçlar bunlar.Asıl amaç mı?Huzur veya mutluluk olamaz çünkü bunlar mutlak değildir,ama aşk mutlaktır çünkü kötü yanı da olabilir,kötü yanı da onu sonsuz kıldığı için ayrıca bir güzelliktir,adeta bir lütuf.Zaten fani dünyanın tek yaşanılası bu aşk,aşktan bir önceki mücadelesi de Allah'tır...

Önceliğini düşünmeyen,hayata yük bindiren kalmasın...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )