Ama Öyle
Acitasyon mu bu?evet acitasyon,hatta ve hatta mağdur edebiyatı bu,belki de mağrur...
Öyle işte be,kimse kıvırmasın şimdi,hariçten gazel okumasın bana..Geç bunları anam babam geç,ahh ah;neymiş efendim bana kız mı yokmuş,o kaybedermiş falan filan,bir daha bu cümlelerle karşıma geleni vururum valla...
Çocuk mu kandırıyorsunuz ha,avutuyor musunuz,yaramı mı üflüyorsunuz ne yapıyorsunuz?Kandırmayın beni,herşey ortada işte..Üstelik de hiçbirşeyden haberi yok;yani ben onu yazıp çizerken,onun için dalgalanıp durulurken,göz göze gelişlerimizi sayıp uykusuz kalırken hiçbirinden haberi yok.Ve daha da kötüsü,ben sadece kendi kendime,yok yere bulutlara çıkıp çıkıp yere çakılıyorum,üstelik kimsenin de haberi olmuyor...
Umut et,bekle,sabret,vazgeçme diyenlerin çoğu ortada yok,olanlar ise sadece anlıyorum diyor şimdi..Kızıyorlar da ama öyle,ben yazar adamım zaten,yalnız kendi yazdığım kadınlarla,kendi yazdığım aşk hikayeleri ve romanlarda mutlu olabilirim;acıdır benim vazifem anlamadınız mı daha,saf acı,sek acı...
Bekleyen aşıklardanım sanırım ben,ben beklerim onlar gelmez ve sürüp gider;ve ben öyle de bir salağım ki beklemekten asla vazgeçmem..Sana da yazıklar olsun kuş gibi çırpınan yüreğim,size de dalga gibi süzülen gözlerim;olmayan kadınlara yazdığım onca mektuptan öte eserim yok benim,o kadın ya da kadınların asla olmayacak olması da kaderin bir cilvesi mi?Yok yok,cilveyi geçti bu çünkü ölmeye başladım;biliyorum,ölüm böyle olur,ölen aynı böyle ölüyor...
Öyle ki artık ömrümü adadığım şu hayatımın kadınına,kaderimdeki o özel ve büyük aşka inanmamak için hiçbir sebebim yok artık,dolayısıyla şu monotonlaşmış ve tükenmiş bezgin insan ırkından ayrılmak için de öyle...
Zira bir defa daha kaybettim,olmadı,yine;olmayacağıysa malum değil ama az çok tahmin ediyorum,beni bi'öldüren de bu tahminler ya zaten..
Gelmeyecek o kadın,ama ben otuzuma kadar onu bekleyeceğim eminim;hatta belki yine otuzlarımda bir gün de ardımda bıraktığım sahipsiz ve bekleyiş dolu yüzlerce mektupla bilmem ne olup gideceğim buralardan...
Boşa güzelim boşa,sen de yoksun,ben de değilim zaten;sen olmazsın,olmayacaksın ki ben de kimseye kalmadım zaten..Seni seviyorum Allah kahretsin olmayacak kadın,sırf gelmeyeceksin diye sevmeye başladım ya seni;yokluğuna inat seni sevişim de sanki aciz bir inat gibi gelmeye başladı,ufaktan acır oldum belki kendime...
Pes değil bu ama sabret deme,hele iyi olmamı sakın ha bekleme;acitasyonun Allah'ıdır bu evet,ama öyle...
Öyle işte be,kimse kıvırmasın şimdi,hariçten gazel okumasın bana..Geç bunları anam babam geç,ahh ah;neymiş efendim bana kız mı yokmuş,o kaybedermiş falan filan,bir daha bu cümlelerle karşıma geleni vururum valla...
Çocuk mu kandırıyorsunuz ha,avutuyor musunuz,yaramı mı üflüyorsunuz ne yapıyorsunuz?Kandırmayın beni,herşey ortada işte..Üstelik de hiçbirşeyden haberi yok;yani ben onu yazıp çizerken,onun için dalgalanıp durulurken,göz göze gelişlerimizi sayıp uykusuz kalırken hiçbirinden haberi yok.Ve daha da kötüsü,ben sadece kendi kendime,yok yere bulutlara çıkıp çıkıp yere çakılıyorum,üstelik kimsenin de haberi olmuyor...
Umut et,bekle,sabret,vazgeçme diyenlerin çoğu ortada yok,olanlar ise sadece anlıyorum diyor şimdi..Kızıyorlar da ama öyle,ben yazar adamım zaten,yalnız kendi yazdığım kadınlarla,kendi yazdığım aşk hikayeleri ve romanlarda mutlu olabilirim;acıdır benim vazifem anlamadınız mı daha,saf acı,sek acı...
Bekleyen aşıklardanım sanırım ben,ben beklerim onlar gelmez ve sürüp gider;ve ben öyle de bir salağım ki beklemekten asla vazgeçmem..Sana da yazıklar olsun kuş gibi çırpınan yüreğim,size de dalga gibi süzülen gözlerim;olmayan kadınlara yazdığım onca mektuptan öte eserim yok benim,o kadın ya da kadınların asla olmayacak olması da kaderin bir cilvesi mi?Yok yok,cilveyi geçti bu çünkü ölmeye başladım;biliyorum,ölüm böyle olur,ölen aynı böyle ölüyor...
Öyle ki artık ömrümü adadığım şu hayatımın kadınına,kaderimdeki o özel ve büyük aşka inanmamak için hiçbir sebebim yok artık,dolayısıyla şu monotonlaşmış ve tükenmiş bezgin insan ırkından ayrılmak için de öyle...
Zira bir defa daha kaybettim,olmadı,yine;olmayacağıysa malum değil ama az çok tahmin ediyorum,beni bi'öldüren de bu tahminler ya zaten..
Gelmeyecek o kadın,ama ben otuzuma kadar onu bekleyeceğim eminim;hatta belki yine otuzlarımda bir gün de ardımda bıraktığım sahipsiz ve bekleyiş dolu yüzlerce mektupla bilmem ne olup gideceğim buralardan...
Boşa güzelim boşa,sen de yoksun,ben de değilim zaten;sen olmazsın,olmayacaksın ki ben de kimseye kalmadım zaten..Seni seviyorum Allah kahretsin olmayacak kadın,sırf gelmeyeceksin diye sevmeye başladım ya seni;yokluğuna inat seni sevişim de sanki aciz bir inat gibi gelmeye başladı,ufaktan acır oldum belki kendime...
Pes değil bu ama sabret deme,hele iyi olmamı sakın ha bekleme;acitasyonun Allah'ıdır bu evet,ama öyle...