Defter
Bilmem nasıl geldim bu hale,gözümü açıp kapamamla bir oldu.Yazamadım bir haftadan beri,nasıl yazardım.Diyemezdim ki seni,açamazdım yine eski defterleri;Kapanmamış eski defterleri ve siyah sayfalarını.Beni de gömerler birgün,defterlerimi de.Veresiye defterimin ilk maddesi,hani almıştın ya beni,vermedin hala geri.Defterler de yanar,içim gibi kor kor.hani der ya türküde;''Can telef ediyor,gül acem kızı.''Sen bilmezsin;Ne beni,ne sevgimi bilmezsin.Bilmezsin ama sanarsın,sanki mutluymuşum,aynıymışım eskisiyle.Bazı yalanlar vardır,sessiz ve acısızdırlar.Defterde silik yazılmış onca mutluluk var,ardında birsürü silgi kalıntısı.Bu silgi farklı,yazılmamışları slen bir silgi.Kimse bilmez;Defterin o kalın ve kara kapaklarının altında yatan beyaz yüreği.O boş kalan son birkaç sayfa,son birer ümittir bu sayfalar;Mutlu olmak için bir ümit.Yazının ne zaman biteceğini bilemezsin,bir bakmışsın ki sayfanın ortasında öylece kalıvermişsin.Bazıları tamamlayabilir cümleleri,bazıları ise yarıda kalır.Yazmak çizmek mesele değil de;Çok azı anlatabilir yazdıklarını,ama çoğu ağlatabilir okuyanı.Okuyan anlamasa da,elbet yazanın vardır bir bildiği...