Çareli Değilim

Öyle çok özlemini çekiyorum ki bazı şeylerin, artık iyiden iyiye eziliyorum altında, eziliyorum da görmüyorsunuz.

Birisi falan değil, kavramları özlüyorum. Hatalar yapasım geliyor yine, sonunu bildiğim ama yine de kızmanın da ayıp kaçacağı hatalar. O kadar yalnız hissediyorum ki bazen, sırf o boşluk diner gibi olsun diye razı olasım geliyor affetmeye bazılarını. Bunun adı avuntu işte, çaresizliğin batan iğnesi. 

Biliyorum ama tadı olmayacak eskisi gibi; konuşacak biri olsalar da tekrar, artık onlarla neden bu kadar arsız oldukları dışında bir şey konuşabileceğimi sanmıyorum.

Gördüler çünkü, kendi yaptıklarını, kendileri yapmadan önce başkası yaparken de gördüler ve yanımda gibiydiler ama elleri bile titremedi. Şimdi neyi baştan alayım.

Geçip gittim, hiçtim; insanlar ise böyle düşündüğüm için bana kızmakla meşguldü, düşündürenler hep kayıtsız, neşe dolu... Yansındı yangın yansın, lakin ben de içinde can vermeliydim madem, böyle daha mı iyi oldu gerçekten?

Çareli değilim okuyucu, hani başka açıdan bakmaya çalışıyorum mevzuya anlarsın ya; o kadar sıkılmış, bitmişim ki zira... Bir yük arıyorum atmaya. Kendime suç bulmaya çalışıyorum, elimin altındayım sonuçta ceza vermek ve bu olanları birer bedel görmek için; özür dilerim, mantıkla izahı yok ama, bir tür tersine mühendislik gibi, değsin diye başıma gelenler, bazen kötü biri oluyorum farkındayım.

Sen de ötekileştir şimdi beni, en azından bunu haklı bir kaygı ile yaparsın, sana kızmam. Ayrıca da kızsam ne olur, bugüne kadar kime kızmam neyi değiştirdi, zaten bu yüzden aksiyim ya bu denli... Sen veya herhangi başkası okuyucu, önce bir durabilseydi zaten, uzaktan da olsa bakabilseydi azıcık iyimserce...

Çarem yok okuyucu, yalnızım, eski tadı yok hiçbir şeyin; yalnız olmasam korkuluyum, sebebi haklı çıkan en kötü düşüncelerim. Ne yapalım beni söyle, bir şey söyle ama artık. Mesaj at, bir şey yap, orada olduğunu ve bu yazdıklarımı önemsediğini artık bilmem lazım okuyucu, hayat memat meselesi. Yetmiyor çünkü hiçbir şey, bari sen hayatıma değen farklı bir şey ol.

Faillerinin unuttuğu kimse.