Kısa Savaş

Her şeyle savaşıyor gibiyim bir başıma, olması gerektiği gibi gitmeyen dünya işleri boğazımı sıkıyor; ki asıl mesele de bu değil. İçimdeki yaralar hala çok sızlıyor, dışarıdaki durumlar çok temas ediyor onlarla ve ben... Öylece çırpınıyorum.

Ait değilim, yalnız hissediyorum, ne yapıyorum, bir anlamı var mı yoksa kendi kendime anlam mı uydurmaya çalışıyorum? Sanırım öyle.

Içimdeki boşluk çok büyümüş, üstüne örttüğüm koşuşturmacalarsa sadece beni yorup, o koca yarığın içine düşmüş.

Çok bir başıma mücadele ediyorum, çok yorgunum, bazı şeylerin cidden üstesinden gelemiyorum. Bu yazıyı bile kısa tutuyorum.

Ah benim, her fırsatta kendini anımsatan yalnızlığım.