Dostlarıma

Bir süredir aklımdaydı bunu yapmak. Yarının ne getireceği bilinmez, belki bir şekilde hiç görüşemeyeceklerim olur içinizden. Tekil şahıs olarak yazacağım fakat bu yazı hepiniz için:

Bilmeni isterim ki, kavrayamayacağın fakat eğer bunu yapabilecek olsaydın kendine çok daha saygı duyacağın kadar seviyor ve önemsiyorum seni. Şaşırır kalırdın yemin ederim, belki biraz korkutucu bile olabilirdi, "ne yaptım da bu kadar değer veriyor" gibisinden yani; gariptir ki insanlar her şeyi bir şey yapmaya bağlamış gidiyor ama bilmedikleri bir şey var, çoğu için hiçbir şey yapmamak gibi sıradan şeyler -var olmak mesela birinin hayatında- benim için kutsal önem taşıyor.

Her neyse dost, olur da bir şekilde bir daha görüşemeyecek olursak, her şeyi unut bu yazıyı unutma. Öncelikle özür dilerim senden, ne için olduğunun önemi yok, her zaman özür dilemem gereken bir şey vardır mutlaka.

Sana ne kadar yansıtabildim bilmiyorum ama hayattaki en büyük üç amacımdan biri çok iyi, hakikaten çok çok iyi bir dost olmaktı, umarım bari senin nezdinde bunu başarmışımdır.

Sevgimi pek belli edemiyorum son zamanlarda, farkındayım, durgun ve rahatsız edici halimin de farkındayım. Ama öyle. Öyle yani, değiştiremedim, n'apıyım kuzum.

Başta da dediğim gibi, senin için çok da önemli olmayan hatta yaparken farkına bile varmadığın, incecik ama benim nezdimde paha biçilemez şeylerin için bir kez daha teşekkür ederim.

Dilerim benden yana bir pişmanlığın, hüznün yoktur, senin de cebinde benim için vardır bir "iyi ki", zira bu öyle çok şeye bedel ki benim için.

Bakma bana, benim dostum yok der dururum ama onun sebebi çok başka. Ben anladım ki birine dost dediğim gün çok fazla şey yükleniyor o kavramla birlikte, ne zaman gidecek diye gözünün içine bakmalıyım... Dostumsun ama sen, artık dost diyemeyecek olsam da kimseye.

Kırgınlığımı anlamıyorsun farkındayım, yani içeriği anlıyorsun daha doğrusu ama bu kadar şiddetli olmasını... Yine de üzüldüğüm için kızma bana lütfen; bir film karakteri gibi düşün beni. Çok fazla hisseden, çok derin düşünen, empati manyağı bir kurgusal karakter.

Halimin sana da hüzün verdiğinin farkındayım ve bu senden çok beni rahatsız ediyor aslında, o yüzden de hep gitmekten söz ediyorum ama Allah'ın bildiğini kuldan saklayamam, gidecek bir yerim de yok açıkçası. 

Öyle senin bildiğin gibi geçmişte yaşayan biri de değilim esasen, yalnızca sana bakınca gördüğüm onca güzel şeyin sunulmayışına içerliyorum mümkün mertebe. 

Sürekli düşünüyorum, acaba sizi gerçekten hak ediyor muyum diye, hatta senin de başını yemişimdir "Ben iyi biri miyim?" diye sorarak habire durduk yere. Aldırma. Ne cevap verirsen ver bu soru bitmeyecek sen de biliyorsun.

Ey benim sevgili dostum, canım arkadaşım

Belki bazen senden çok değer verdiğimi düşünüyorsundur geçmişteki, beni bunca hale sokan, olmaz olası dostlara ama öyle değil... Bir çocuğun en büyük hayalini de gerçekleştirsen, aklı yine vücudunda sızlayan küçücük yaraya bile olsa gider ya hani, öyle işte.

İyi ki varsın, dost. Kal diyemem hep ama öyle olmasını isterim, sen bilirsin. Bir gün gidersen de, n'olur bunu düzgün yap. 

Beni biraz olsun hayallerimdeki, dizi filmlerdeki arkadaşlıklara yaklaştırdığın ama en önemlisi, yetemesen de boşluklarımı doldurmayı denediğin için minnettarım. Seni asla unutmayacağım, biliyorsun. Hoşçakal. Aziz dostum.