Tedirginlik Vakti

Kendimi özlüyorum okuyucu

Artık asla sıcak olamayacağımı biliyorum

Her şey bana yaklaşsa bile uzaktan bakacağımı

Hareket ettikçe kendini hatırlatan yaralar vardır

Mutlu ve bir hissetsem bile, biri hemen batıverir

Olamadığım o eski ben, bu mesafeler duruşum

Vallahi ben değilim sebebi, ben istemiyorum

Masanın altında bir silah dayalı gibi düşün bana

Ne sen bunun farkındasın ne de şarkıdaki

Ayağı kırılmış o tahta masa.

En çok iyi hissettiğimde kötü hissediyorum,

Eksik puzzle parçasının aynısını yerine koyup

Eksik parçanın kendisine efkarlanıyorum. 

Boşlukların boş olmaları bile değil sorun,

Anlamadığın bu işte, sebebi yetiyor boşluğun.

O gördüğünüz soğukluk, yersiz temkin, katılık...

Biliyorum, "git" der gibi baksam da insanlara

Memnuniyetsiz gibi dursam da varlıklarından

İçimde bana doğrultulmuş tetiğin tedirginliği bu

Görmeseniz de, benim gerçeğim hep buydu.

Siz kendiniz olarak var değilsiniz ki içimde,

Korkarım her biriniz birtakım potansiyelsiniz

Ve biliyorum heba edecek bir umudum daha yok

Kiminiz gider kiminiz kalır ön göremem elbet de

Risk alamam, uzak kalırım gerekirse, artık yeter

Bir kişiye daha dost dersem,

Öyle olsa da olmasa da o

Tetikte beklerim, kendime çekmiş gibi tetiği

Beni bir kere mağaramdan inandırıp çıkardılar

Ve hala ödeyemedim bedelini

O da ödeyemez işte, anlayamayacağı gibi

Bitti güvenle umudun mevsimi,

Çok uzun zamandır tedirginlik vakti.