Serden

Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak artık

Yine yapabilirliğin batacak gözlerime

Bil ki geç oldu, bil ki kayboldum çoktan

Kalmadı tek dünüm hevesli yaşamaya

Serden bile geçtim, yalnız başıma

Sor ki o en ıssız, muhtaç zamanlarda

Eriyen bir mum gibiyim ledler altında

İhtimalim de istenișim de batsın yere

Özlediğim ben de herkes de fersahlar uzaklıkta.

Tanımadığım mevsimin otları batıyor göğsüme

Artık acısa, düz zımpara gibi işlevsiz olsam da

Alıştım; unutuldum sandıran umursanmayıșıma...