Dost Tanımı

Görüyorum ki nice dostlarla -belki de artık eski dostlardır- üzerinde uzlașamadığımız ağır bir tanım var: Dost.

Ben kendi bildiğimce, dilim döndüğünce tanımını yapacağım şimdi, beğenen benimledir, beğenmeyen... Bilmiyorum. 

İyi / kötü bir şey olduğunda ilk aklına geldiğimiz, bu şeyleri beraberce yaşayıp hissettiğimiz, kendisine karşı tereddütsüz, olabildiğimiz kişidir dost, biliriz onun orda olduğunu hep, bizimleliğini biliriz, iyi hissederiz onunla. Korka korka konuşmadığındır dost, sen tatlı tatlı uzlaşmaya çalışırken her şeyine tepki gösteren, geçiștiren değildir. Ne zaman ki artık yazmaya bile çekinirsin...

Dost, onda yerinin ayrı olduğu kişidir ama bu ayrılığı biraz olsun sana da göstermesi gerekir, çünkü dostluk demek karşındakinden emin olduğun kadar ondaki yerinden de emin olmaktır.

Dost yumuşak olur, kişiliğini bilir ve öyle yaklaşır, en kötü günlerde bile en incitmeyicisini seçer kelimelerin, seçmiyorsa...

Basit ve bu kadardır dost, üç noktalara kadar güzeldir yani, oysa artık üç noktalardan sonrasına geldik, bakalım ne kadar dayanacağız.