Adı Bilmem

Ayıp ettiler bana be, yüzümde yazığın- günahın bini bir para. Ama inanın çok çalıştım, çok direndim böyle olmamsı için; ben bunu kendi kendime, öyle durup dururken olmadım, hobi olsun diye başlamadım mesela küfre, bilakis kendimden nefret ede ede. Biliyorum ben bağırırken bana dönmemiş tüm yüzler, artık birer namlu halinde bana doğrulacak ama ne yapalım; biraz sinema okusalar, psikoloji bilseler anlarlardı davranışın hiçbir zaman yalnızca davranış olmadığını ama işte. Bu boku kaldıracak hücre yok bende, o eski Düş Sokağı Sakinleri şarkıları da memnun etmiyor artık anlasanıza. Neslimi öldüresim var büsbütün ve bana aksi karar alma şansı tanımıyor iç dış bütün mihraklar.

Dargın ruhum sadece kendinden ibaret değil artık, olağan ve istisnasız bir öfkeyle beraber geliyor. İlanımdır artık, çoktandır, baya baya uzun zamandır süregelen düzeni meşru kılmak adına bir defa daha inliyorum buradan: Ailem ve bir iki dostum dışında kimsenin hiçbir şeyi değilim. Bu daha çok bilinip de susulan, söylenmesi -karşı taraf için- yüz kızartıcı bir gerçek gibi, neticede kimse suç alınmak istemez. Kimsenin bir şeyi olmaya da niyetim kalmadı zaten eskisi gibi, insani olan çoğu şeyden ufak ufak iğrenmeye başladığımı da gözardı etmemek en doğrusu belki.
Öyle hatırmış, gönülmüş, yok sevgiymiş, aşkmış da merhametmiş, dostlukmuş falan... Siz kendi aranızda pay edin onları, istemez, böyle gelmiş böyle de gitsin, benden bunların hepsine şöyle afillisinden, uzunca bir mola.
Bir kızımı bekliyorum, doğacak ve muhtemelen babasına çekmeyip güzeller güzeli olacak kızımı, hem de annesinin varlığına, daha doğrusu o denli iyi birinin varlığı ihtimaline minimum itimadım kalmamışken, dev bir tezatlık iklimiyle.
yavuz çetin ile ilgili görsel sonucu
Burayı da bırakırım muhtemelen, anlaşılmadıktan, karşılık bulmadıktan, ya da eskisi gibi birilerine tercüman olduğumu hissetmedikten sonra afedersiniz ama yazmak da itin götüne gire... Şimdi on iki polyanna tarafından dünyanın en konforlu beşiğinde sonsuz ve sorunsuz bir sallantıya tabii tutulsam dahi uyuyamam biliyorum, yanisi şartlar eskiye dönse dahi eskiye gelemeyeceğim o yerdeyim, hoşgeldin dönülmez akşamın ufku... Şimdi bu çamur bezeli suya bakıp utanmadıkça ve iç çekmedikçe yerin üstündekiler, yalnızca ve yalnızca baki kızgınlığım hüküm sürecek.

Kızgınım, çok kızgınım, yürüyen uçaktan ziyade üreyen dehşet denli kızgınım; altında yatan sorgusuz kırgınlığı kendim dahi boşverdim umursanmayınca, salt ve somut kızgınım; kendimi tanımayacak minimalde kızgınım, kızım şuan hayatta olsa karşısına çıkamayacak hatta aynaya bile bakamayacak kudrette kızgınım da... Kimse bilmez, kimse bilmez...

Yemin ederim babanın bir suçu yok kızım,
Baban bire bir yalnızca yazdığı gibi bir adam
Babanı affet, başkasına inanma.


0 Yorum:

Yorum Gönder