Bilinçaltım
İnsanoğlu garip,ben mi?çocukların önünde tartışmayalım istersen;dün İstanbul'a gittim,bugün dönüyorken patladı;bu konuda herkesin sosyal medyada haldır haldır savurduğu pek çok işe yaramaz (ne yazık ki) cümleye bir yenisini ekleyecek durumda da hissetmiyorum kendimi.Arka fonda Handel - Sarabende çalıyor yine bir klişe olarak,sanırım size biraz başka şeylerden söz etmenin vakti geldi de geçiyor...
Bir masaj,vücut teması olmaksızın birkaç el hareketi ile,halüsinasyon olarak nitelendiremeyeceğimiz çeşitli doku ve cisim görüntüleri,hepsinin neticesinde de bilinçaltında ne dönüp bittiği hakkında fikir sahibi olmak,işte bugün bana olan da buydu.Bilen bilir,senelerdir düşüncelerimin altında yatan düşüncelerin de altında yatan,hatta neredeyse fonksiyonel açıdan da bir ranzayla eşdeğer zihnimin en alt katında ikamet eden düşüncelere erişip sizlere olabildiğince yalın,berrak,özel kavramının çok ötesinde bir günlük deneyimi sergileme çabası içindeydim;bazen başardım,bazen konu fazla açık olmasın derken yalpaladım;ancak bugün buna eriştim...
Yalnızca "bir nebze" olmakla kaim dahi olsa artik biz tekil şahıs olarak ne düşündüğümüzden haberdarız.Örnek mi?peki amenna;mesela artık kendime başka kılıflarda sunduğum dehliz ve zincirler daha berrak;pardon siz daha fiili bir açıklama bekliyordunuz tabi di'mi?yalnız bilinçaltım halka açık değil(en azından şimdilik)zaten buraya yazmak için biraz irdelemeye çalıştığımda bir çeşit unutkanlık yahut kafa karışıklığı ile kendini koruma altına aldı ve buraya yazmadığım örnekleri yalniz ana hatları ile hatırlayabiliyorum şimdi...Yine de hoş bir deneyim,yani kaçımız kendini olumlu manada farklı ve yeni bir kimlik,kişilik ve vesaire içinde kısa yahut uzun bir süre hissedebilir ki?
Bir gün oturduğunuzdaki "Ulan aslında o şekil değilmiş"in bi'değişiği işte...
Bunu sağlayan neydi,karşımdaki doktorun bana anlatacak bir şeyim olup olmadığını basitçe sorarak bunu kendi içimde tetiklemesi mi?Belki de bir şeyleri bilip de bilemememizin yegâne sebebi kendi kendimize anlatacak bir şeyimiz olup olmadığını soramamamız,daha doğrusu bunun tuhaf kaçmasıdır;ki bugünkü hayli alışılmadık ve sırf bundan ötürü de hoş bir deneyimdi,sanırım "tuhaf" anlayışımı bir kez daha güncellemem yerinde bir davranış olur...
Kendime itiraf edemediğim çeşitli his ve istekleri fark etmek(örneğin kurmak isteyip kurmadığım cümleler,kendi benimsediğim bir yaşam tarzı olduğunu ve bu tarzın önüne de sanılanın aksine aslında çok azı kendi fiziğimden,çoğu toplumdan kaynaklanan,"bize uymaz","beceremeyiz",yahut emin değilim lakin "kızarlar" gibisinden kısmi engeller kurduğumu fark etmek),hatta bunu beceremeyişimin de onların beni herhangi olumsuz bir kişiliğe büründürecek olmasını düşündüğümden ve de bunların aslında sandığımdan masum ve doğal olduğunu görmek...Bunun bilişsel tanımına vakıf olmasam bile,bu yaşandı...
Mesela bugün hepimiz bugünü yazacağımdan emindik,peki bu çok mu sıradan?En son beğenerek izlediğim yalnız 13 bölüm süren dizide de adam bilinçaltıyla tanışıyordu ("tanışmak" ne kadar yerinde bilemiyorum tabi),gerçi onun bilinçaltı bedenine hakim olup milleti falan öldürüyordu ama orasını boşverin tabi,ben o kadar değilim.(emin miyiz?)
Zihnime,bilinçaltıma ve vesaireme (fiziken henüz tamamen değil) ben hakimim,kendimle ben arasındaki orta yolu tamamen kontrolüm altında saptayıp ilerleyecek gücü de hep bulmuştum kendimde,yalnızca biraz üşenmiştim,ama artık farklı bir şeyler denemenin zamanı,yenilik diri tutar tabi...
Bu arada son olarak şuan aklıma gelen örneği de yazıp sizi rahat bırakacağım;adam(aslında bakarsanız ismini unuttum) bana neden sakal bıraktığımı sorduğunda ki bunu kasten sorduğu kanaatindeyim,sonradan da söylemek istediğim bir şeyler olup olmadığını sorduğunda içimden geçeni kendimle başbaşayken gün yüzüne çıkarabildim,aslında bilinçaltı dışında da biliyordum ancak iyice fark ettim...
Sakal bırakıyordum çünkü kötü insanlar bana yanaşmasın,ürkütücü,yabani ve saldırgan türevlerinde görüneyim ki kolay lokma sanmasın,bir basamak üstte olayım,en çok da fiziksel kuvvet barındırmayışım ve aslındaki duygusalliğı kamufle etsin ki suyu çıkmış eril zihniyetin vasıflarını görünürde dahi olsa yerine getirerek toplumda faaliyet gösterebileyim.Bir de hakikaten yakışıyor aslında o da var...
Bir masaj,vücut teması olmaksızın birkaç el hareketi ile,halüsinasyon olarak nitelendiremeyeceğimiz çeşitli doku ve cisim görüntüleri,hepsinin neticesinde de bilinçaltında ne dönüp bittiği hakkında fikir sahibi olmak,işte bugün bana olan da buydu.Bilen bilir,senelerdir düşüncelerimin altında yatan düşüncelerin de altında yatan,hatta neredeyse fonksiyonel açıdan da bir ranzayla eşdeğer zihnimin en alt katında ikamet eden düşüncelere erişip sizlere olabildiğince yalın,berrak,özel kavramının çok ötesinde bir günlük deneyimi sergileme çabası içindeydim;bazen başardım,bazen konu fazla açık olmasın derken yalpaladım;ancak bugün buna eriştim...
Yalnızca "bir nebze" olmakla kaim dahi olsa artik biz tekil şahıs olarak ne düşündüğümüzden haberdarız.Örnek mi?peki amenna;mesela artık kendime başka kılıflarda sunduğum dehliz ve zincirler daha berrak;pardon siz daha fiili bir açıklama bekliyordunuz tabi di'mi?yalnız bilinçaltım halka açık değil(en azından şimdilik)zaten buraya yazmak için biraz irdelemeye çalıştığımda bir çeşit unutkanlık yahut kafa karışıklığı ile kendini koruma altına aldı ve buraya yazmadığım örnekleri yalniz ana hatları ile hatırlayabiliyorum şimdi...Yine de hoş bir deneyim,yani kaçımız kendini olumlu manada farklı ve yeni bir kimlik,kişilik ve vesaire içinde kısa yahut uzun bir süre hissedebilir ki?
Bir gün oturduğunuzdaki "Ulan aslında o şekil değilmiş"in bi'değişiği işte...
Bunu sağlayan neydi,karşımdaki doktorun bana anlatacak bir şeyim olup olmadığını basitçe sorarak bunu kendi içimde tetiklemesi mi?Belki de bir şeyleri bilip de bilemememizin yegâne sebebi kendi kendimize anlatacak bir şeyimiz olup olmadığını soramamamız,daha doğrusu bunun tuhaf kaçmasıdır;ki bugünkü hayli alışılmadık ve sırf bundan ötürü de hoş bir deneyimdi,sanırım "tuhaf" anlayışımı bir kez daha güncellemem yerinde bir davranış olur...
Kendime itiraf edemediğim çeşitli his ve istekleri fark etmek(örneğin kurmak isteyip kurmadığım cümleler,kendi benimsediğim bir yaşam tarzı olduğunu ve bu tarzın önüne de sanılanın aksine aslında çok azı kendi fiziğimden,çoğu toplumdan kaynaklanan,"bize uymaz","beceremeyiz",yahut emin değilim lakin "kızarlar" gibisinden kısmi engeller kurduğumu fark etmek),hatta bunu beceremeyişimin de onların beni herhangi olumsuz bir kişiliğe büründürecek olmasını düşündüğümden ve de bunların aslında sandığımdan masum ve doğal olduğunu görmek...Bunun bilişsel tanımına vakıf olmasam bile,bu yaşandı...
Mesela bugün hepimiz bugünü yazacağımdan emindik,peki bu çok mu sıradan?En son beğenerek izlediğim yalnız 13 bölüm süren dizide de adam bilinçaltıyla tanışıyordu ("tanışmak" ne kadar yerinde bilemiyorum tabi),gerçi onun bilinçaltı bedenine hakim olup milleti falan öldürüyordu ama orasını boşverin tabi,ben o kadar değilim.(emin miyiz?)
Zihnime,bilinçaltıma ve vesaireme (fiziken henüz tamamen değil) ben hakimim,kendimle ben arasındaki orta yolu tamamen kontrolüm altında saptayıp ilerleyecek gücü de hep bulmuştum kendimde,yalnızca biraz üşenmiştim,ama artık farklı bir şeyler denemenin zamanı,yenilik diri tutar tabi...
Bu arada son olarak şuan aklıma gelen örneği de yazıp sizi rahat bırakacağım;adam(aslında bakarsanız ismini unuttum) bana neden sakal bıraktığımı sorduğunda ki bunu kasten sorduğu kanaatindeyim,sonradan da söylemek istediğim bir şeyler olup olmadığını sorduğunda içimden geçeni kendimle başbaşayken gün yüzüne çıkarabildim,aslında bilinçaltı dışında da biliyordum ancak iyice fark ettim...
Sakal bırakıyordum çünkü kötü insanlar bana yanaşmasın,ürkütücü,yabani ve saldırgan türevlerinde görüneyim ki kolay lokma sanmasın,bir basamak üstte olayım,en çok da fiziksel kuvvet barındırmayışım ve aslındaki duygusalliğı kamufle etsin ki suyu çıkmış eril zihniyetin vasıflarını görünürde dahi olsa yerine getirerek toplumda faaliyet gösterebileyim.Bir de hakikaten yakışıyor aslında o da var...
0 Yorum:
Yorum Gönder