Yalan Gibi Bir Şey
Sorsanız aşık değilim,yemin olsun değilim ama niye böyle bilmiyorum.Bazen içime bir şey oturuyor da,ama insanın içine ne oturur ki bu denli gitmek bilmez bilmiyorum.Aşık değilsem niye be abi?Niye onu sordum ki,merak ettim,hatta selam söylemesini bile tembihledim arkadaşa,ama bir ara...
Aşık değilsem bu aşk acısı da değil,peki ne abi?Kıvranmak gibi bir izah bu,sorun geçmişin hem geçmiş olup hem de geçmemiş olması mı?Sözde sevinmem gerekir di'mi,duyguları öyle çabucak bitip tükenmeyen bir insanım diye.Hadi sen sevin abicim,seni de göreyim;hiç kimseye aşık değilken bile acı çek,görmediğin ve muhtemelen de asla göremeyeceğin bir kadın iyi mi,mutlu mu diye merak et de o zaman göreyim...
Yahut görmeyeyim de kör mü olayım,bilemedim ki.Ama şunu öğrendim bak,eğer bazı gerzeklerin beni kendileriyle karıştırdıkları üzere tüm bunlar sadece hayatımda birinin olup olmamasıyla alakalı olsaydı şu an şu satırları yazmazdım lime lime,demek ki harbiden sevmişim;sevin hadi sevinebilirsen,bir de bana bak üstelik,hayatımda kendimle en gurur duymam gereken şeyim bu ve ben her seferinde ızdıraptan bunu beceremiyorum.Bazen diyorum sokayım zirvesine de yalnızlığına da çomak;her zaman bekliyorum arada bir de böyle tak ediyor işte beklemek,zaten böyle böyle bir gün tekleyeceğim ve hayat bitecek...
Ben şu çoğu "Daha gençsin karşına kimler kimler çıkacak" zırvasına inaden ölmeden bir takım aşk istiyorum.Sevdiğimiz gibi sevilmedik,muamelenin bin türlüsünü gördük;lakin benim aklım burada değil,vallahi,billahi ve tillahi değil inanır mısınız?Lütfen inanın,lütfen sevin.Birbirinizi,beni,pek çok kişiyi.Dünya çok kısa.Ben ölmek istemiyorum.En büyük hayalim bir yuva kurmak...
Kudurdum kudurdum nasip olmadı diye var ya,bu kadar mükemmellik bir araya gelip,insanın gözünün önüne getirilip yoktan var edilmişcesine yok olur mu be?!Affet Allah'ım da,iş mi...
Bir bildiğin olduğunu bilmesem kafayı yemiştim o denli kötü hissediyorum ve sen şimdi kim bilir nasıl bakıyorsun bana.Ya o Allah'ım,kullarının da huzurunda sonradan bütün olup biten ve gelip gidenleri es geçerek soruyorum sana n'olursun cevap ver!..Unutmuş mudur?Beni,onu sevdiğimi,o geçmiş günleri,ama en önemlisi de ona olan sevgimden yalnız onun için vazgeçtiğimi.Hem beni o sevmemişti,oysa ki ben ne vakit olsa aldatmış hissettim onu,bir nevi yalan söyledim sonuçta."Seni hiç unutmayacağım ve hep seveceğim" diyemezdim;çünkü hem o bana aynı şeyleri söyleyemezdi,hem de inanmazdı zaten biliyorum,ben bile inanmazdım...
Şu vakit bile içimden "Sana hala nutuk gibi aşığım" demek geçiyor,ama yok be kaptan;sırtımdan yeller esiyor,garip bir melek sırtıma vuruyor ve susuyorum öyle düşün...
Bakarsın son bir iki yılın fevkalade tatsızlığının başlangıcı da budur ha,itiraf etmek gerekirse;
Sadece onun iyi hissedebileceğini düşündüğümden,ona olan vicdanım rahat etsin diye vazgeçmişimdir,buna kendimi de inandırmışımdır ama kalbim benden habersiz çarpmaya devam etmiş ve ediyordur diye düşünüyorum bazen.Bunu düşünmekten de kaçıyorum,çünkü bu benim en büyük korkum;biliyorum rabbim sen İrem'i bana yar etmeyeceksin de,ben içimde ona olan büyük bir yer korudum.Zannedersem bir başkasının bu yeri almaya cüret etmemesi de cereyan yarattı içimde ki,bu yalan mı artık her ne zıkkımsa daha fazla sürdüremedim...
Affet...
Diğerleri de yalan değildi biliyorsun,zaten sonrasında bir Yaren bir de Zeynep;ama eğri oturup doğru konuşalım bir İrem değillerdi,yalnızca daha fazlası olurlar belki diye göze almıştım,nasılsa İrem'i de göze aldım ve sonunda ölüm yok diye.Meğer varmış biliyor musun,üstüne üstlük değil daha fazlası,daha azı dahi olamadılar.Kaldık yine baş başa Allah'ım;senden hoşnutum yanlış anlama,ama neticede ben de bir kulum...
Bu arada bir söz vermiştim hatırlıyorum isim kullanmak hakkında,ama kim bilecek aynı isme sahip milyonlarca insan varken,hem eskisi gibi de değilim artık çok değiştim;biraz kayıbım,belki hayalet,insanların hayatlarından eser geçerim...
İyi mi kötü mü bilmiyorum ama yakışanı yaptım,itiraf ettim,kaçmadım,unutmadım;esasen hiç bir şey yapmadım,uzun zamandır aşık dahi olmadım...
Aşık değilsem bu aşk acısı da değil,peki ne abi?Kıvranmak gibi bir izah bu,sorun geçmişin hem geçmiş olup hem de geçmemiş olması mı?Sözde sevinmem gerekir di'mi,duyguları öyle çabucak bitip tükenmeyen bir insanım diye.Hadi sen sevin abicim,seni de göreyim;hiç kimseye aşık değilken bile acı çek,görmediğin ve muhtemelen de asla göremeyeceğin bir kadın iyi mi,mutlu mu diye merak et de o zaman göreyim...
Yahut görmeyeyim de kör mü olayım,bilemedim ki.Ama şunu öğrendim bak,eğer bazı gerzeklerin beni kendileriyle karıştırdıkları üzere tüm bunlar sadece hayatımda birinin olup olmamasıyla alakalı olsaydı şu an şu satırları yazmazdım lime lime,demek ki harbiden sevmişim;sevin hadi sevinebilirsen,bir de bana bak üstelik,hayatımda kendimle en gurur duymam gereken şeyim bu ve ben her seferinde ızdıraptan bunu beceremiyorum.Bazen diyorum sokayım zirvesine de yalnızlığına da çomak;her zaman bekliyorum arada bir de böyle tak ediyor işte beklemek,zaten böyle böyle bir gün tekleyeceğim ve hayat bitecek...
Ben şu çoğu "Daha gençsin karşına kimler kimler çıkacak" zırvasına inaden ölmeden bir takım aşk istiyorum.Sevdiğimiz gibi sevilmedik,muamelenin bin türlüsünü gördük;lakin benim aklım burada değil,vallahi,billahi ve tillahi değil inanır mısınız?Lütfen inanın,lütfen sevin.Birbirinizi,beni,pek çok kişiyi.Dünya çok kısa.Ben ölmek istemiyorum.En büyük hayalim bir yuva kurmak...
Kudurdum kudurdum nasip olmadı diye var ya,bu kadar mükemmellik bir araya gelip,insanın gözünün önüne getirilip yoktan var edilmişcesine yok olur mu be?!Affet Allah'ım da,iş mi...
Bir bildiğin olduğunu bilmesem kafayı yemiştim o denli kötü hissediyorum ve sen şimdi kim bilir nasıl bakıyorsun bana.Ya o Allah'ım,kullarının da huzurunda sonradan bütün olup biten ve gelip gidenleri es geçerek soruyorum sana n'olursun cevap ver!..Unutmuş mudur?Beni,onu sevdiğimi,o geçmiş günleri,ama en önemlisi de ona olan sevgimden yalnız onun için vazgeçtiğimi.Hem beni o sevmemişti,oysa ki ben ne vakit olsa aldatmış hissettim onu,bir nevi yalan söyledim sonuçta."Seni hiç unutmayacağım ve hep seveceğim" diyemezdim;çünkü hem o bana aynı şeyleri söyleyemezdi,hem de inanmazdı zaten biliyorum,ben bile inanmazdım...
Şu vakit bile içimden "Sana hala nutuk gibi aşığım" demek geçiyor,ama yok be kaptan;sırtımdan yeller esiyor,garip bir melek sırtıma vuruyor ve susuyorum öyle düşün...
Bakarsın son bir iki yılın fevkalade tatsızlığının başlangıcı da budur ha,itiraf etmek gerekirse;
Sadece onun iyi hissedebileceğini düşündüğümden,ona olan vicdanım rahat etsin diye vazgeçmişimdir,buna kendimi de inandırmışımdır ama kalbim benden habersiz çarpmaya devam etmiş ve ediyordur diye düşünüyorum bazen.Bunu düşünmekten de kaçıyorum,çünkü bu benim en büyük korkum;biliyorum rabbim sen İrem'i bana yar etmeyeceksin de,ben içimde ona olan büyük bir yer korudum.Zannedersem bir başkasının bu yeri almaya cüret etmemesi de cereyan yarattı içimde ki,bu yalan mı artık her ne zıkkımsa daha fazla sürdüremedim...
Affet...
Diğerleri de yalan değildi biliyorsun,zaten sonrasında bir Yaren bir de Zeynep;ama eğri oturup doğru konuşalım bir İrem değillerdi,yalnızca daha fazlası olurlar belki diye göze almıştım,nasılsa İrem'i de göze aldım ve sonunda ölüm yok diye.Meğer varmış biliyor musun,üstüne üstlük değil daha fazlası,daha azı dahi olamadılar.Kaldık yine baş başa Allah'ım;senden hoşnutum yanlış anlama,ama neticede ben de bir kulum...
Bu arada bir söz vermiştim hatırlıyorum isim kullanmak hakkında,ama kim bilecek aynı isme sahip milyonlarca insan varken,hem eskisi gibi de değilim artık çok değiştim;biraz kayıbım,belki hayalet,insanların hayatlarından eser geçerim...
İyi mi kötü mü bilmiyorum ama yakışanı yaptım,itiraf ettim,kaçmadım,unutmadım;esasen hiç bir şey yapmadım,uzun zamandır aşık dahi olmadım...