Alptuğ'un Mekanı

02 Aralık 2015

Çelişkiler Çelişkiler

Sayın okuma yazma bilen insanlar,merhaba.
Bugün ne mi oldu dersiniz?Hayır karşı okulda aynı birine benzeyen birini görmek değil,evet bir diğeriyle göz göze gelip içindeki umudun boktanlığını kabullenerekten dostlarına verdiğin sözü tutmak için umutsuzluğa sarılmak bile değil.Kalmak;arada bile değil,sadece kalmak...
Hem ne yapsam bir kusur bulacak insanlık,bir şekilde yanlış çıkacak,Alptuğ yine hem bilmiş hem de yanılmış biri olarak diğerlerini hiç ilgilendirmemesi fakat karışmaktan kendini alamayacakları üzere zirvede kalacak...
İyi bir yazı yazmanın ilk kuralı,herkesin anlamaması için dönüp dolaştırmaksızın,olanı yazmaktır ve ben de uzun bir aradan sonra belki de ilk defa böyle yapacağım...

Onu yok etmek bile bir anlamda ona çıkıyor,onsuzluğun ve ona sahip olmanın ihtimalleri ters orantılı olmasına karşın birleşince onu oluşturması gibi tam olarak.Bunun yanında asla ne yok ne de var olmayacağının,ona karşı yaşadığım bu kısıtlılığın bir inkarının olmaması da acı çekmemi sağlarken,ne gariptir ki"acı çekmemek için"söz verdiğim insanlara vazifemi gerçekleştirmek ve benim cesur olduğumu iddia edenleri yalancı çıkarmamak adına zaten yeterince dikine giden kadere karşı her ne şekilde olursa olsun ayakta kalmak.Zor..Tamam kimse de inkar etmedi,çok kişi kolaylaştırmayı bile denedi ancak;bunu yapamayacaklarının bilincine hakim olmak bilgiden gelen acı gibi...
Yaptığım ve olan şey de tam olarak bu,doğrusunu söylemek gerekirse manen inancımda zorluklara karşı yeterince dik durabilmek olmasa tam da pes edecek adamım ben...

Anlamıyorum ki,
Birini diğerinden daha az sevmedim,hala da öyle.Kimseyi kimseden ayırmadım,önceden güzel olan fikirlerimi karalamaya çevirmedim sonradan.Kendimi düşündüysem tövbe;mutlu olmayı düşündüm evet hem de çok,ama asla ön planda değil,hep arka planda..Ama gel gör ki birini unutmak için ona,diğerini unutmak için dostlarıma söz verdim;ve ilki rüyalarıma giriyor,diğeriyse farkımda bile değil(ya da öyle bilmiyorum) ancak şansını zorluyor elinde olmaksızın...
Bu kadar düğüm olmak herhangi biri için çok fazla be,kesinlikle herhangi biriyim ben de.Ama o zaman niye?Sanki doğru yanlış birbirine girdi...

Açık konuşmam gerekiyor samimiyet gereği;bazen kendi kendime"Bari biriniz s**tirin gidin"dediğim oluyor,bu onlara kızmak değil çünkü ikisinin de suçu yok;ama mevzu şu ki kızsam bile haklıyım,ayrıca hem suç onlarda değilse bende hem de bu hikayedeki en günahsız benim aynı oranda.Yeterince çelişiyorum kendimle,ki bu fizik kurallarına uyuyor olsa sürecin durmuş olması gerekirdi çoktan;hala yaşıyorsam demek oluyor ki sayısal hesaplamaların bini bir para etmiyor...
Ya biriniz olun,ya da en az birinizin aşkı,sevgisi,hüznü,acısı,üzüntüsü ya da her ne haltsa artık ortadan kalksın diyorum ve inanın kimse beni dinlemiyor,hiç kimse.Bu söylediğim lafı duymak ve bu lafa ilgi göstermek tarzında bir dinlemek değil;bunu yapsalar bile konudan ölesiye uzaklar,misal sanki bir kuş uçmayı bırakmış da artık,ne yerde ne gökte bir şeycik yokmuş gibi...

Şu anda düşündüm de,bu zamana kadar tam da bir şeyleri değiştirebilmeyi düşünmüş,hedeflemiş,daha başka ne yapılabilecekse onları yapmışız ama zaten her an olabilecek değişiklikler dışında,örneğin tam da bu durumda payda sağlayacak değişiklikler için bir arpa boyu adım atamamışız.Allah'tan bu yalnız benim değil de bütün insanlığın beceriksizliği;ya da keşke öyle olsaydı,o zaman"Ulan demek ki ben beceremiyorum"diyerek kendime kızmak pahasına da olsa kestirip atabilirdim.Kestirip atmaya pek uygun bir adam değilim,az çok tanıyanlarınız da farkında zaten bunun;özellikle de değer verdiklerimi,asla bırakamayacak ve bırakamayacağını da bilen biri olarak bırakabilmek için çırpınmam yine diğerleri gibi asil ve kutsal,ancak bir yandan da zavallıca olmak üzere bir çelişki...
Ama her şeyi geç;hayatında yer edinemediğin insanların sende yer edinememesi,anlamlı olmasa bile acısız olurdu;o zaman anlamı mı,yoksa acı çekmemeyi mi tercih ederdim bilemiyorum,asla da bilemeyeceğim...

Çelişkiler çelişkiler,
Çektiren ilişkiler,
İlişki bile denemezler...

30 Kasım 2015

LODOS Etkisiyle Atılan Adım

Bazılarınızın bildiği üzere dün tekrardan o güzel insanların buluştuğu topluluk LODOS'la söyleşideydik..Her şey fevkaladeydi,son dönemlerde geçirdiğim en güzel gün olduğunu söyleyebilirim fakat söylemek istediğim ufak bir şey daha var...
Onlarla aşka dair sohbet ettikten,çok ucundan biraz eskileri de kurcaladıktan sonra,hatta tam da o anda kendime dönüp baktım.Olmuşlar,olacaklar,hayaller,bulunduğum yer,karşımdaki insanlar,hisler,ölüm...
Çok çok zamandır içimde gerçekleştiremediğim bir şeyi o an o dostlar sayesinde yapabildim,onların tamamı şimdi fark edecek olsa bile.Aynı anda hem bir şeylerden bahsedip hem de onları yapamayan bir adam olmak hakiki bir mağlubiyet olurdu,bunu istemedim;ayrıca dönüp baktığımda ben o an oradaydım,bir amaca hizmet edercesine,kendimce kendimi açıklama ve hissettirme çabasındaydım.Gerçekten geçmişi boşverebildiğim iki an varsa biri budur ki bunun da en özel yanı diğerleri gibi işlerin sonradan kötüye gitmemesi...
Kendi kendime düşündüm o sırada;beni seven bir kadın yoktu,sevdiklerim sevmemişti,acılar,çileler bilmem neler fakat ben sorumlu bir insandım,o gün karşısında bulunduklarım ve daha fazlası için,orada olmasaydım bile sorumluydum,şimdi de öyle...

Mutlu olmak için,direnmek için,Melike ablanın sorusundaki gibi bir şeylere tutunmak için bile sorumluydum;bir anlamda bencildim diyelim,ben mutlu olmazsam kimse mutlu olmazdı,direnmezsem kimse direnmezdi,beklemezsem kimse beklemezdi falan..Bir an için kendimi;dünyanın etrafımda dönmesinden çok,kendisi gibi hissettim.Çok büyüktüm,çok güçlüydüm ve bütün bu güç sadece sorumluluktu,başımızdan def etmeyi tercih ettiğimiz sorumluluklar dahil...
Ben bunları yapmazsam başta ailem olmak üzere herkesin gözü arkada kalır ve herkes için hayal kırıklığı.Ve cidden,insanların inandığı bir siz olması çok güzel...

Sonuç mu?Özür dilerim biraz oyaladım.Bana kötü geldiği konusunda hemfikir olunmuş bu sevdayı da (sevdiğim kadının sandığım gibi olmama ihtimalinin fazlalığına da dayanarak) tam burada noktalamanın vakti geldi,çoktan gelmişti ama boşverin;onu sevdiğimi söylediğimde gözlerinin ancak herhangi bir insan gibi bakabildiğinde ve hala yan yana geldiğimizde onu sevdiğimden haberi olmadığını gayet belli eden bir şekilde bana tümüyle kayıtsız kalmasıyla...
Aslında bakarsanız atmış olduğum bu adımın ikinci safhası aşk işlerinden de elini eteğini çekmekti ancak yine demin bahsettiğim o sorumluluk gereği ben aşktan kopamam.Aşk diye bir şey var diyerek bu kadar yol katetmişken yakışmaz bu adım;aşkın bitmesi bile daha yakışır şu anda...
Beni tanımayanların yapabileceği pek çok yorum içinden zırt-bırt bir başkasına aşık olduğuma karşın,yine inatla söylüyorum ki ben aşkı serbest bıraktım,aşık olduğu kadını öldürenler kadar sadık olmadığımı düşünürlerse de,kesinlikle katılıyorum...☺

Bir aşk sayfasını daha aşık olduğumuz kadının haberi olmadan kapattık,kapattık diyorum ama bu onu gördüğümde içimin sızladığını inkar etmek değil;o yüzden söyledim zaten,çare ya başka bir aşk ya da gözden ırak en iyi ihtimalle bir sene diye...
Başka bir aşk mı?Yok,henüz almayayım..Şaka bir yana ufukta yok,gerçekleşeceğine dair inancımsa yıpranmış.Ama yine inancımın baki olduğu,pek çok sayısalcı dostuma göre ütopik sayılan bir gerçeğim var ki (aşkın o kendine has mantığına uyan) o da tüm bu gidenlerin gitmesine,olmayanların da olmamasına fazlasıyla değecek bir kadının,kadınımın hayatıma girecek olduğu...
Bakarsınız kırmızı kar yağınca evleniriz,ne kaybederiz?Ayrıca bu kadını beklemek de bu kadın olduğu umuduyla beklediğim çoğu kadını beklemekten daha mantıklı...

Olması gerekeni yapmış olmak beni olması gerektiği kadar mutlu kılıyor ve olması gereken de bu sanırım,üç günlük dünyada gelinmesi gereken mertebe de öyle...

27 Kasım 2015

Birkaç Kadını Unutmak

Bir kişiye olan aşkınızın bitmesi için gözden ırak,eğer çok güçlü biriyseniz bile en az bir sene gereklidir.Ama aşkınızın bitmesinin yanında,ona ve onunla ilgili bütün duygu-düşüncelerinizin bitmesini dilerseniz(ki dilersiniz) en az 5 yıl,ki bu da kaderin karşımıza çıkaracağı olumlu etkilerin de dahil olduğu bir 5 yıl,ki kaderin böyle bir şey yapmayacağını var sayarsak insan ömrüne orantılı olarak aşağı yukarı 8 yıla tekabül eder.Kaldı ki bu 8 yıl içerisinde daha başkaları tarafından incinme ihtimaliniz ve onlar için de aynı şartların geçerli olmasını hesaba katarsak minimum iki kat zararla geçen 14 sene demektir.Hatırlatayım,yaşım 15;yani bu da demek oluyor ki şuan hayatımda olumsuz etki yaratmama sebep olmuş tüm kadınları en ufak düşünmeyi bırakmam için tam olarak 30 yaşına gelmek gibi bir durumum söz konusu,ki çoğumuzun da beklemeye sabrı olmayan bir zaman bu...
O zaman benim yaptığımı yapacaksın beyim,mecburiyetten değil ama elimde olmadan yaptığımı;yanisi onunla ilgili duygu ve düşüncelerini bitirmeyeceksin.Bu da demek oluyor ki artık onunla geçirebileceğin/geçiremediğin güzel zamanların,evlenmenin,yuva kurmanın falan tasvirini yapmayacaksın evet;ama ona olan sevgini yitirmeyeceksin,hele ki nefrete asla dönüştürmeyeceksin.Nefrete dönüştürürsen o da kaybeder sen de kaybedersin.Şuan kim olduğunu ve bunu ne sıfatla okuduğunu,kaç yaşında olduğunu falan bilmiyorum ama bu bir öğüttür,bunu sakın unutma...
Ben ne mi yaptım?İnsanların onca aptal ve yanlış düşüncesine rağmen dalgakıran edasıyla sevdim.Bir başkasına aşıktım evet,önceden aşık olduğum kadından bir başkasına aynı hisleri hissediyordum;kimilerine göre bu alçakça ve zannedersem haklılar da ancak benim onları haksız çıkaracak bir düşünce yapım var.Ben diğerleri gibi değilim abi açık söylüyorum;şu gün sevdiğim kadın için de,ondan önceki için de ölmem gerekse bir defa düşünmem ölürüm.İşte bunu beceremeyenler b*k atar bana,bırakın atsınlar...

Eğer birini sevmek diğerini unutmayı gerektirseydi bu alçaklık,herkes de alçak olurdu.Ama birini sevmek sandıklarının aksine diğerini daha çok hatırlamayı bile gerektirir bazen;tıpkı yaşamaya direncin kalmadığında aklına ölümden dönmelerini getirmen gerektiği gibi.Ayrıca tüm bunları bir kenara bıraksan bile gayet saçmadır zaten,her ne olursa olsun ömründe bir defa,bir şekilde,bir sebepten bulunmuş herhangi kimseyi tıpkı bir kağıt mendil gibi buruşturup atabilmek;belki unutamıyorum ama,bunu yapabilmekten iyi olduğunu adım gibi biliyorum..Değer vermek çok ayrı bir şey ve esasen ben tam olarak bunu yapıyorum;unutmak yerine değer verip,öldürmek yerine ölümsüzleştiriyorum geçmişi;geleceğimi ise bu ölümsüzlüklerin miladı olarak yüceltiyorum.Sonra da efsane bir hayatım oluyor zaten,masal gibi,filmlerdeki gibi...

21 Kasım 2015

Benliklerim

Meselenin bi'ucu da benliklerimdir belki.Bu inatçı bunak,o liberal sosyalist,öteki profeminist entüisyonist,diğer yazar şair,öbür aşk doktoru humanist falan birbirine girmiştir bu göğün altında.Belki o ahmak ilkokul çocuğunun hala aynı hayallerle ve aynı doğrultuda ilerlemesinden kaynaklıdır,derdine yandığımın özneleri bir bir değişirken ortada kalan olmaktır,tıpkı birkaç hükümet,hatta birkaç darbe görmüş olmak gibi..Bakarsın benliklerimin de her biri birbirinden öte kendidir de bundan kopuyordur kıyamet;tıpkı benim gibi aynı kişiye aşıklardır.Ne bileyim ben,mesela şu yazar olan herif bir şekilde köşeyi dönse bundan profeminist,inatçı ve sosyalist dışında herkes payını alır gibime geliyor;aynı şekilde şu entüisyonist olan da reddedilse aşk doktoru olan dışında geri kalan herkes iki katı çaba sarf eder ki bir umut doğsun da bu adam ayakta dursun...
Benliklerimin çeliştiği tek bir nokta olsa gerek o da vazgeçmeye ve gitmeye dayalı türlü ekstra izahi ve mutlak mizahi mantık mevzularıdır.Şu bunak olan vazgeçmeyi düşünse bile humanist olan"Ya bir ihtimal varsa/oluşursa"diyerekten onu engelleyecek,entüisyonist olan ağlayacak,şair olan yine her b*ku bi'yerlere yazacak falan..İş değil yani onu diyorum,zira ben her gün içimde onlarca çocuğun kahrını çekiyorum.Ben mi?Haklısınız aslında;eğer ben büyümüş olsaydım kavrulmazdım bu kadar ama boyun da eğerdim mutlaka...

Hadi bu arkadaşları da geç ama bizim bir iki çocuk daha var;biri şu dostuna aşık olmuş,sonradan zelzelelere kapılmış,nihayetinde bir şekilde arası açılmış falan filan bir çocuk,öteki ise yıllardır feleğin çakmağını üzerine çaktığı,ama inat eder gibi savaşan bi'şey,o böyle davrandıkça da yine olmuyor falan filan.Olmuyor olmasına da konu herkesin sandığı gibi olmaması değil zaten,gidenlerin yanlarında bir parçayı da alıp götürmesi bile değil biliyor musunuz;yalnızca gidenlere duyulan hislerin(aşk için konuşmasam bile)baki kalması...
Az evvel bir fikir paylaşımı ulaştı misal elime,yazılarımda bile kaybetmişim kendi üslubumu;inanır mısınız bilmem ama bu yazarken bile hissediliyor,belki saçma salak maratona dönmüş hayatımdan fırsat bulamadığımdandır yahut bu bulanıklığın tesiri fazla yer kaplıyordur.Aklıma Mithat Körler'in gelmesi yeterince manidar mı sizce?

19 Kasım 2015

İnfilak

Bundan sonra sevmek bir seni ben?Bundan sonra sevmek bir kimseyi ben?Değil sevmek,önüme çıkan her güzel kadına,gülümseyen,dolu dolu bakan her kadına trip atmak hakkımdır benim artık.İçimde kavga eden ilahlar var bilmezsiniz.Umurumda olmamanın,benim için değersiz bir kimse olmanın ikimiz için de daha iyi olacağı bir argümandan ne hayır gelir bilmiyorum.Ama bana unutmak dendi,bana böyle söylendi işte;kimileri pes de dese razı olmak bunun adı,onlar nereden bilirmiş bu elzemliği de konuşurlarmış bakayım?eminim bir defa bile denememişlerdir şiir yazmayı,asla da bir an üzerine birkaç yıllık düşünce harcamamışlardır...

İnfilak ettim yine;çünkü tüm bunlar iyi şeyler değil biliyorsun,açıkca üzülüyorum.Yok bundan sonra sevmek,bizeyiz biz,biz bizeyiz.Doğruları söylemeyin hafız,ben de biliyorum ve yanıyor canım;anı falan istemiyorum ben iyi ya da kötü dedikçe..Neyse...

Okşamayın başımı ne bileyim,şiir söyletmeyin bana,okutmayın türkü;yandırmayın ulan yürek,hayata bağlamak adına falan kandırmayın.İnfilak ettim ben ki her yitenin ardından yazacak bambaşka bir şeylerim var ama niye?Gören de sanar ki rahatlıyorum,sadece yazmasam infilak etmeden risk oluşturacaktım...

Tamam senin dediğin de doğruydu hocam,Eda seninki de,seninki de Nihan,falan filan..Doğru da doğrulardan elimde kalan sadece bir infilakın bıraktığı o yanıklar.Ellerim yanıyor evet nereden bildiniz,bu satırları ve sonrakileri,en çok da öncekileri yazarken bastığım her bir tuşta olabildiğine imkansızca yanıyor...

Ben de biliyorum doğruları ama inkar hiç olmazsa bir yere kadar yetindiriyordu,bittiğini bildiğin çokokremin dibini ısrarla sıyırmak için elli çeşit yöntemi sabahın köründe denemek buna en güzel örnek kanımca..Hoş,ne doğrular ne de yanlışlar getirecek sevdiğim kadını ve de zaten sandığım kadın sevdiğim kadın olmadığından gelmesi beklenecek biri bile olmayacak ve ben öylece yazacağım.Ne mağrur bu tablo,Picasso görse kapıyı kapatır yatardı.Ben bile yoruldum çünkü,eğitim hayatının stresinin içerisinde ilerle(me)yen aşk hayatımın gölgesinde ne idüğü belirsiz giden sağlığım ve ben Alptuğ.Bunlarla ben bile bir günden bir güne diğerimizi kabullenemedik ki hangi kadından kendini sevebilmemi bekliyorum ben...

İnfilak bu,sevmek yok,heves yok,umut yok,beklenti yok;

Doğacak kızım Şiir;baban böyle güzel aşk hikayesi yazmayı nereden sevdi?

İlk şans tanınmamış adamın başkalarına umuttan yerle bir olması dışında ne beklenebilirdi ki böylesine kutsal?Sana sormadım kızım amcalara sordum,infilak etmemiş orta yaşlı ve öyle hisseden insanlara...

18 Kasım 2015

Gitmiyor İyi

İşler iyi gidiyor,lakin ben kötü hissediyorum...
Bugün sevdiğim kadını biriyle samimi gördüğümde de öyleydi mesela,sonrasında onu ne kadar sevdiğimi bilmediği ve bilemeyeceği,asla da gelmeyeceğini düşününce olduğu gibi.Hatta tüm bunlardan da önce,sevdiğim her kadını sevmemek zorunda kaldığımda çok kötü hissetmiştim onun için bile olsa,ondan bile öncesinde sevdiğim kadının beni sevmeyeceği için..Çok fazla kadın sevmedim ha;toplasan da çıkarsan da hep hem iki hem de sıfır olabilecek kadar az ve yok...
Engelleyemem ki,kimseler gibi ben de sevmemem gerektiğini söyleyemem ve sevmemeyi de beceremem zaten.Canımı da en çok sıkan benim iyiliğimi düşünen dostlarıma iyi gittiğini söyleme ihtiyacım..Ne var sanki her sabah yalnızca günaydınla kalsalar;nasılsın hiç benlik bir şey değil çünkü,yalan söylemekse daha bi'fazla.Allahtan mesaj atıyorlar,yüzümü görseler saklayabileceğime söz veremiyorum çünkü...

Gitmiyor işte iyi,giden gidiyor ama iyi gitmediği kesin yani;notlarım yüksek evet(bir iki pürüz var ama açıkçası kimin umurunda),lakin notun sağlayamayacağı şeylerde çok çekiyorum...
Sevdiğim kadın ne beni seviyor ne de onu hala ve böylesine sevdiğimi bilmiyor,üstüne üstlük bana da onu unutmaktan başka çare sunulmuyor,unutmanın da hem imkansız olması hem de bir çare olmaması gibi gerçekler ortadayken.Şimdi bir başkasını sevebilme ihtimali yine de güzel olurdu şıpsevdi bilinmeye karşın;hem siz bana imkan diye bir şey tanımayacaksınız,hem de kıt kanaat imkanlarıma böyle göz dikeceksiniz öyle mi?!Ben kanımın son damlasına kadar onu,bunu birilerini seveceğim,en çok da seven bulana kadar,bunu kimse unutmasın...
Garipler mübarektir hiç olmazsa,iyi ere deli derler zaten biliyorum,21.yüzyılda bir abdal olmaya çabaladığım da söylenebilir;ama esasen,yalnız sevebilmek istiyorum,sevdiklerimle birlikte neyin ne olduğunun bile bir önemi olmaksızın keyifle,hayat diye hayatı yaşamak.Kalıplaşmışlıklara inat,o filmlerdeki romantizmin de alasının yaşatılabileceğini kanıtlamak için de istiyorum bunu;bazılarını utandırmak için,pek değil ama bir örnek teşkil etmek için,parmakla işaret edilip"Bu adam seviyor!"denebilmek için...

Tüm bunlar için pek de iyi gitmiyor işte,gideceğine de umudum yok ve sebebiyse çoğu umutsuzluğumda haklı çıkmam aşk konusunda;ancak kadınlarda yanılmamam,sevmek hususunda...

11 Kasım 2015

Sanatımı Yapacağım

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )