Alptuğ'un Mekanı

08 Temmuz 2015

Bilmem Ağlasam Mı?

Bugün arabayla geçerken bizim orada bir parkta duraksadık,öylesine etrafa bakmak mecburiyetinde hissettiğim an banklardan birinde birkaç kız,yüzü bana dönük olanın ona benzediğini fark ettim(ona işte,hangi o olduğunun bir önemi yok)Velhasıl kelam yine cereyan eden aynı şeyler falan derken kendi kendime boşver dedim tamam dedim onu bunu dedim ve uzaklaştık;hep yaparım bunu ben,kendi kendime pansuman,genelde geceleri dua ederim yalnızca,sebebini ben de bilmiyorum ama pek tabii gündüzkünden daha gerçektir onlar..Dün gece de bir arkadaşımla konuşurken ona kızdığımı fark ettim birden,başkalarına olan nice sitemimi,kızgınlığımı ama en çok da hüznümü bilmeden ondan çıkardığımı;Allahtan anlıyor kız halden,bir de o trip atsa ne yapardım bilmiyorum...
Var ya şuan biri gelse,seninim bile dese''Sen de gideceksin bir gün''derim,o dereceyim;şimdi ukalanın biri çıkıp''Onlar hiç gelmemişti ki gitsinler''diyemez mi,bal gibi de der.Mesela ben de şuan komple backspace tuşuna basmayı düşündüm ama yok,çünkü silmek o değil,kaldı ki ben hiç birşeyi gerçekten silebilecek bir yazar değilim kanaatimce,yazar bile değilim yüksek muhtemel;zira müsvedde olmuş birtakım duygular üzerinden geçtikçe geçen tonla insanı resmetmekten başka da bir halt ettiğim yok.Üstüne üstlük çizimim de yalnızca kalemi yamuk tutup kenarından çıkan kurşun lekelerine bakıp hüzünlenebilecek kadar...

Ben hala deliyim ama gerisini bilmiyorum,susun sizden cevap isteyen olmadı;tama gidin,siz de gidin..Zaten mevzu gitmeler değil,''Mevzu ne?''mi?Ben yazdıkça okuyan baban mıydı,şayet baban bile olsa ağlardı..İkinci şahsın olmadığı yerde üçüncüden geçilmez ve birinciyi de kimse önemsemez,kendi dahil.Sadece ikinci bir şahıs istedim,bir tane;ha öyle dediğime de bakmayın,öylesine,sıradan bir şahıs değil bu,değildi ve olmayacak ama zaten de olmayacak mevzu bu...
Benim umudum kendini kandırmak gibiydi,her zamanki gibi''yoktan''avunmak gibiydi başka da birşey değildi,hiç birşey etmezdi...
Umudumu yitirdiğimden emin olmasam da yorulduğumdan,güvenimiyse yitirdiğimden eminim;zira bu kalp isterse kendi de gelse,pamuklara hatta şiirlere sarılı da gelse başkasını kabul etmez gibi bundan sonra,kabullenmiş gibi başına gelmeyecek olsa bile bazı şeyleri,tekrar tekrar yaşayacak olduğunu yalanlamaz bir ahmak gibi belki..Gaziden farkım mı var öte yandan,şehitlik de yaraşır ya nasip;deme öyle nereye kadar teyze,hayat televizyonun üstüne dantel asmayı bıraktığımız yıllardan sonra bitti zaten,yani benim için...
İtiraf edeyim birkaç gecedir ağlıyorum,demin de az..Bilmiyorum...

06 Temmuz 2015

Be Teyzeler

Bugün çok düşündüm,zaman ancak ölünce geçersizdir diyerekten bir karar aldım.Uzun süre birini daha sokmayacağım hayatıma,yani elimde olduğu kadar;söyletmeyin beni,yapmadığımız şey mi sanki,ölülerle çok yaşadım ben,ben ölürken bile hiç yoktular ama ne öldüm ne ölümüm bitti..Bir kadın daha beni yaralar sadece,yani istatistiklerime göre 2'de 2 ne kadar 1 ediyorsa 3'te 3 de o kadar 1 eder.Ha sonra diyorum Allah var,ama bir de diyorum ki Allah olsa bile bu umut bize zarar.Arada kaldım gökler,denizler,kuşlar,inciler,teyzeler...
İnsanlar değişiyor be teyzeler,ben aynı kalayım,sevgim falan aynı kalsın diye bir taraflarımı yırtarken herkesin bir yüzü gitmeye dönük ve bana bakacak yüzü kalmamış.Evet teyzeler onlar da haklı ben öyle bir insanım,iyi bir insanım,mutlu olmayı hak ediyorum falan;lakin bir dedikleriyle bir dedikleri,söyledikleriyle yaptıkları tutsa keşke..Senin ağzından çıkanı gönlün duymuyor ki yoksa sen de yalan olduğunun farkına varırsın kadın,o yüzden hak gör bu bakışlarımı,evvelinde sen hatırlamazsın ama beni sevişlerini bir türlü,hadi onu çok geç ama önemseyişlerini..Bunları bana sen söylemiştin onu da mı unuttun?Neyse inanmanı da beklemiyorum bu saatten sonra,ama sen de yine keşke,keşke inanmamı beklemeseydin o günler sana,daha da kötüsü inandım işte yine bak,yine...

Yok sana demedim teyze,ben işte hep kendi kendime..Hoş,biri dinlese ne olacak ki dönüp dönüp en başa geldiğimiz konuda bu onları da yıpratmaktan ötesi değil,ben desen alışığım sen bilmezsin beni..Bilen bile bilmez beni teyze,ben desen bir gün böyle çekip çekip yazmaktan kudurup elimin altında terli bir klavyeyle ölene kadar bileceğim,sonrası ne yazdımsa o,kalanı da yazmaya fırsat bulamadıklarım ya da hakikaten yediremediğim ama bal gibi de bildiğim bazı gerçekler...
Mazur görün ben de yaşlandım artık,kendi yüreğimin sesini dahi işitemeyecek derecede paslanmış bazı benliğim ve belki de yüreğim sahiden konuşmayı kesmiş de olabilir diye beslediğim o umutsuzluk ve biraz da telaş hali..Öyleyse ne demeye hala yazıyorum ki,üstelik de kimin okuyup ne hissedeceği dahi zerre umurumda olmamaya başlamışken...
İlkelerimden dahi sapmış olabilirim şu esnada ama ne fark eder ki teyzeler,en az ben de siz kadar yaşlıyım ve artık direnmiyorum da karanlığa,üstüme sinmiş bir pes havasında kabullenmişlik,sizin dişler gibi benim umutlar dökülüyor ve diş perisi de gerçek değil,şimdi oturup üzülebiliriz...

04 Temmuz 2015

Evlilik Planları

Aslında herşey tam olarak''Evlensem ne olur?''sorusunun cereyan etmesiyle başladı diyebiliriz...

Zannedersem birgün ortada hiçbirşey yokken"Hayatımda biri var,ben evleniyorum!"diyip herkesi panik havasına sokacağım,hatta herkesten gizli evlenip 1 ay sonra falanca kişi ve kişilere "Ben evliyim,sizi eşimle tanıştırayım"da diyebilecek bir potansiyele sahip olduğum kanaatindeyim...
Abi bi'kere benim evleneceğim kadın en başta çok başka olur orası kesin;bohem,sanatsal,özgür ruhlu ve biraz da otoriteye karşı sert bir kimse..O ki yüksek olasılıkla farklı bir millet,köken ya da düşünce grubundan biri olur...
Hatta fazla bilinmedik orijinal bir mesleği olur,kruvatör gibi mesela;belki de alışılmışın ötesi olarak görebileceğimiz"şantiye şefi"falan gibi kadınlarla pek bağdaştırılamamış bir meslek.Onu bunu bırakın da kesin hayatında fazlaca bir yeri olmalı edebiyatın,aksi halde ben içimdeki sevgiyi ona ölsem taşıyamam...

Bence düğünümüzde Türk olarak kesin Mazhar Alanson,Ayna ve yabancı olarak da Bon Jovi ile Metallica falan çalar..Ha bunlar benim de içimi sarmadı,eğer yenilerden isterseniz;Yüzyüzeyken Konuşuruz,Six Pack gibi gruplar,Hüsnü Arkan ve Birsen Tezer gibi vazgeçilmezler,Sezen gibi efsaneler;yabancılardansa Frank Sinatra,Amy Winehouse,Noora Noor,Iyeoka,Bebe,Buika,Lucia,Cibelle,en önemlisi de Tom Waits...
Diyeceksiniz ki hiç mi geleneksel çalmayacak,onu da düşündüm ama eşim ne der bilemiyorum;esasen Hüseyin Kağıt(nam-ı diğer Hüseyin abim),Ankaralı İbocan falan da aklımdan geçiyor...
Damatlık falan da olmazdı zaten,bana kalsa çeşitli serbest sanatçılar gibi şalvar dahi giyebilirim lakin toplum baskısı işte,şimdi bile kınayanlar olduğunu duyar gibiyim;diyorum ki damatlık adı altında beyaz tişört altına siyah keten pantolon ve üzerine de bulduğum herhangi siyah ceket..Gelinlik olarak da balık dedikleri modelleri tercih ederdim,ama tam beyaz değil,farklı renkler de içermesi kaydıyla tabi(mor,yeşil,kırmızı gibi mesela)

Düğün tabii ki de farklı bir yerde olmalıydı,herkesten farklı olmak istediğimden değil tabii ama aynılığın midemi bulandırdığından...
Atakule'de olabilir mesela,ama içindeki uyduruk düğün salonunda değil,tam tepesinde;o kadar çok kişiyi nasıl dolduracaksın diye düşünmeyin,zaten seneyi 2020 diye hesap etsek o zamana sosyal bağlar iyice hafifleyebileceğinden sadece 1. dereceden akraba ve arkadaşlar gelir,olur biter(hatta diğerleri için de Periscope falan yapılabilir aslında...☺
Eveet,bu kadardı,tabii tüm bunlar sadece tek bir 24 saatin ufacık,minicik bir özeti...

Kadınlara Güvenmek

02 Temmuz 2015

Hikayeler

Acı olan bu,koyan bu,üzüldüğümüz bu,canımızı yakan tek şey bu.Mesele ne geçmiş,ne anılar,ne yaşananlar ne de yaşanmayanlar..Hikayeler bitti be,adına aşk dediğiniz,dostluk dediğiniz hatta ne isterseniz dediğiniz bütün hikayeler bitti;evet tek sorun bu,herkes çok değişti,biz ne ara bu hale geldik.Kahretsin demek geliyor insanın içinden,o pek göz önünde bulunmayan en geçmişi inceleyince;evet öyle,geçenlerde bir gece sabaha karşı 5 falan(sabah da diyebilirsiniz) geçmişe dair birşeyler okudum..Şimdiyle karşılaştırdığımdaysa halen inanasım geliyor ama birbirine çok zıt..Neden bahsettiğimi anlatamam burada ve o yüzden mantıksız geldiğinin ve hiçbirşey anlamadığınızın ben de farkındayım ama olsun...
İnsanlar gerçekten değişir mi ya,ben de mi değiştim?Edilen sözlerin ve sözlerimin yavaş yavaş geride kalıyor gibi görünmesi kötü ve öyle de görünüyor...
Bir olaya dair haklı veya haksız,kazanmış veya kaybetmiş olmanız gerekmiyor bu his için;''Hayırlısı olsun''derler ya,işte hayırlısı olduğunda ve bunu bildiğinizde dahi bu hikayelerin bitmişliği canınızı acıtıyor fazlaca...

Çok mu yufka yürekliyiz,çok mu güzel adamlarız,çok mu seviyoruz,pardon''sev-dik'';evet kesinlikle öyle,zira hayatın da bir sınav olduğu kafasından ilerlemek gerekirse,daha çok başarının ancak daha çok zorlukla edinilebileceği düşüncesiyle aslında halimizden müteşekkiriz de..Lakin siz de takdir edersiniz ki bizler de insanız,canımıza da dokunmuyor değil,büyün mesele bundan ibaret aslında...
Topluca baktığımda çok güzel bir hikayem var,içerik olarak değil de daha ziyade raiting bakımından.Film olsa çok tutar belki ama bir yandan da neresinden tutsam elimde kalıyor,bilhakis sanki hayat dediğin böyle olur gibi geliyor...

O kadar laf geveledikten sonra diyeceğim tek şey o ki bana yeni hikayeler lazım,belki eski ama mümkünse de yeni insanlarla,belki aynı ama mümkünse de farklı yerlerde,şimdiye kıyasla da doğru zamanda ve doğru yerde..Çok şey istedim farkındayım,ancak bana bunu sunabilecek insanların yüzdesi bu gerçeğin farkına varıp benim gibi bu amaç için çabalayanların yüzdesinden çok daha fazladır...
Yani madem değişiyoruz,madem fünye çekili biz burada durmamalıyız;o yüzden her insan köşeye sıkıştığında gitmek ister zaten,yoksa çok mu meraklı sanıyorsunuz..Kayıp ve var olmak istiyorum aynı anda,benzersiz birşeyler ifade ediyor olmak istiyorum birilerine;hemen acitasyona bağladığımı düşünebilirsiniz ama o şekilde de ölmek istiyorum,arkamdan üzülsünler de istemiyorum,unutsunlar zaten istemiyorum ama unutacaklarını da bal gibi biliyorum..Çok mızmız bir adamım di'mi ben,tutkun ve düşkünüm,kendime hakim olamıyorum...
Biryerlerde birşeyler var ve onlara ulaşırsak ölmek saçma da olsa hayatın bir amacı olup amacına ulaştığın takdirde sonlanacağını da düşünürsek tüm bu aradıklarımız amaç içinde sebep ve sebep içinde sonuç halini almazlar mı,işte en çok bu varsayımı seviyorum,buna inanıyorum...

28 Haziran 2015

Artık İstiyorum

Ben artık beni sevmeyen bir kadını sevmek istemiyorum,onu beklemek;bana değer vermeyeni,onun için hiçbirşey ifade etmediğimi..50 yıl önce de istemiyordum,biliyorum;zaten de tüm bunlar istediğim için olmadı,ama istemediğim için mi oldu onu bilemiyorum...
Ben artık sarılmak istiyorum;beni sevmeyen birini,onu nasıl mutlu ederim diye gözünün içine bakmak değil de,sevgisine karşılık bakışmak istiyorum,hayatımda olmayanı değil hayatım olanı,seveceğim veya sevileceğim de değil direkt olarak sevişeceğim(duygusal anlamda) kadını istiyorum çok mu..En çok da;beklemek değil,olsun istiyorum...
Çok şey mi istiyorum,ayıp mı inat mı ediyorum bilmiyorum,bilmek istemiyorum;
Dahildir de buna yanlış insana aşık olmak,arkadaşına,eski arkadaşına,arkadaş olmak istediğin ama..Her neyse...
Bunların hiçbirini istemiyorum,istediklerimin biri bile olmayacaksa yalnızlık kaf dağından görünsün bari diyorum,biraz değil de bolca saygı,bolca anlayış ve gönülden kopan kadar merhamet..Dilenci gibi oldum di'mi böyle söyleyince,neden bahsettiğimi gerçekten anlıyorsanız içiniz sıkılır şuan,bunu da yadırgamazsınız...

İçimde sahipsiz,başıboş bir sevgi tanesi,o biraz vurdumduymaz,biraz başına buyruk,ama çok çocuk..Onun böyle ölmesine izin veremem çünkü hiç mutlu olmadı o,tek ben yetemedim ona,sunamadım da kimselere;pardon sundum sundum,hatta hiç olmayacağı gibi sundum ama bunun bir önemi yok..Çok yıprandı bu çocuk,bazı geceler ona''Olmayan Kadın''ın masalını okumaya başladığımda bana yalnız mısın diye soruyor,her defasında''Sen mi ben mi?''diye neşelendirmeye çalışırdım ama sonra anladım ki bu adamı daha da kötü ediyormuş,çünkü henüz 15 yaşındaysanız ve 30 yaşında,dul bir adam gibi,içinizdeki sevgiye bakmaya başladıysanız çocuk misali;işler çoğu zaman umduğunuz,istediğiniz ve beklediğiniz gibi gitmez..Alıştım buna,ama sanılanın aksine yıpranmamı daha da baki kılar oldu bu,dayanılmaz oldu,eriyorum işte o oldu,şuan okuduğunuz bu satırları yazarken eriyorum sadece...

O çocuğa bir anne lazım,artık tutamıyorum,birgün nefessizlikten ölecek de kalbimi karalar bağlayacak,kötü bir adam olacağım diye nasıl korkuyorum bilemezsin..''Seni seviyorum!''cümlesini bir kez de bana hitap edilirken,duymaktan da öte hissetmek istiyorum yalnız,suçsa suç..Çabuk da kandırılırım ben bu yüzden,olmadı da değil eskiden ama konumuz bu değil...
Gözüm kapalı güvenmek istiyorum;biri olduğuna,geleceğine,seveceğine,üstelik sonsuza kadar.Böyle bir söz vermek o kadar zor değil,ben ki defalarca verdim ama bu karşı tarafa bir anlam ifade etmediğinden sözüm de hiç edilmemiş oldu,tıpkı''Bu geceyi unutalım''demek gibi birşey..Böylece ben de sözünde duran bir adam olmaktan şaşmamış oldum,hala da bekleyen ve umut eden bir adam olmaktan...
Sadece sevgiyi paylaşmak istiyorum,hep bunu istedim,hatta bir izin verselerdi değil paylaşmak,içimdeki tüm insan sevgisini üzerlerine ipotek bile ederdim;daha da acı olanı bunun farkında olmaları,en buruklaştırıcısı bilinmeyen sebepler,en fenası da geçen değil harcanılan zaman,çaba,özellikle de umut gibi insanların beş para etmez bildiği ama uğruna hala senin benim gibi 3-5 kişinin de olsa direndiği değerler...

Fazla yazdık bu gece,neyse...

26 Haziran 2015

Aynı Dünyalar

Uzun zaman geçtikten sonra dostlar,yani artık değer verdiğiniz birileri sizin için hiçbir anlam ifade etmemeye başladığında,başka birisiymiş gibi geldiğinde;kendi dünyanızın olduğunun farkına varıyorsunuz,ne o buraya gelebilir ne de siz oraya gidebilirsiniz..''Ayrı dünyaların insanıyız''geyiği gibi birşey değil bu,alışkanlıklar ve vazgeçilmezler bunu bu hale getiriyor;vazgeçilmeziniz olan kişinin yokluğuna alışmanız ve onun hem sizden vazgeçip hem de yokluğunuzda bir anlam bulamaması buna en güzel örnek sanırım..Yeri gelir mutlu olması için elinizden geleni yaparsınız lakin ne elinizden gelen ne de gelmeyen onun mutluluğuyla alakadardır bazen,sanki kader araya bir çit çekmiş de ölsen aşamıyorsun;yok o bile hafif olur,sanki arada hiçbir engel yokmuş,ama birleşebilmek ve onun da seni sevmesini beklemek için hiçbir sebep yokmuş,daha da kötüsü asla olamayacakmış gibi,bu denli ayrı,berbat,mahrum,mağdur...
Bu tarif ettiğim hissi kazanmanın en kolay yolu seni neden sevmediğini sayıklamaktır içinden,en alakasız,en olmayacak,en mutlu ve en hüzünlü zamanlarda;işin püf noktası da şu ki bu soruya bir cevap bulamamanız gerekir,misal ben..Evet sevmiyorum artık ve belki sevmişiliğimle bana lanet;ama insan geberircesine merak ediyor sayın okuyucu,titreye titreye,kızarak ve korkarak merak ediyor ama bağıramıyor bile büyük haksızlık...

Olan oldu,ölen öldü;hiçbirşey olmamış gibi,ama hala ölü..Yani uydurma bir bahanesi bile olmamış bir adam var karşınızda,pardon doğru ya dersler var,dersler,dersler,dersler.Bana bu kadar ders verilmesine ne gerek vardı Allah aşkına,toplumdaki bilmem kaç bin tane aşka inanmayan cahilin içinde bir de ben olsam neydi sanki...
Ha bu arada yanlış anlaşılmaya mahal vermeyeyim,ben kehribar gözleri,saçların arasındaki bir tutam açık teli unuttum;okul koridorunu,koyu kahve gözleri değil..Amaan,hem bu neyi değiştirir ki zaten;elinde olmadan birşey yaşa,çırpın,sürüklen,unutman beklensin kırmamak için onu da yap,sonra unutmaya başladığında bir başkası,sonra yine aynı.En büyük korkum bu işte benim,bunun ötesine geçememek,bu döngünün altında ezilmek,bir köşeye yığılıp kalmak...
Ayrı dünyaların insanı değiliz biz,hoş tanımadı ki nereden bilsin,zaten yine ne fayda bilse bu saatten sonra.Nedenini soramıyorum,uydurduğu basit bir bahaneyle sınırlı kalmanın beni daha az üzeceğini biliyorum çünkü;çünkü tezatlıklar var anlatamam burada...
Üzgünüm evet,hala,yine ve aynı,tekrar üzgünüm..Çünkü üzmek istemeyenler üzdü beni,inanmıştım gözlerine;hoş,birşey söylemeseler ona bile inanacaktım,zaten ki inanmıştım çünkü aşıktım ama anlatammıştım..Aşkı bilmez misin sen,bu yaptığın sade çingenelik...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )