Bilmem Ağlasam Mı?
Bugün arabayla geçerken bizim orada bir parkta duraksadık,öylesine etrafa bakmak mecburiyetinde hissettiğim an banklardan birinde birkaç kız,yüzü bana dönük olanın ona benzediğini fark ettim(ona işte,hangi o olduğunun bir önemi yok)Velhasıl kelam yine cereyan eden aynı şeyler falan derken kendi kendime boşver dedim tamam dedim onu bunu dedim ve uzaklaştık;hep yaparım bunu ben,kendi kendime pansuman,genelde geceleri dua ederim yalnızca,sebebini ben de bilmiyorum ama pek tabii gündüzkünden daha gerçektir onlar..Dün gece de bir arkadaşımla konuşurken ona kızdığımı fark ettim birden,başkalarına olan nice sitemimi,kızgınlığımı ama en çok da hüznümü bilmeden ondan çıkardığımı;Allahtan anlıyor kız halden,bir de o trip atsa ne yapardım bilmiyorum...
Var ya şuan biri gelse,seninim bile dese''Sen de gideceksin bir gün''derim,o dereceyim;şimdi ukalanın biri çıkıp''Onlar hiç gelmemişti ki gitsinler''diyemez mi,bal gibi de der.Mesela ben de şuan komple backspace tuşuna basmayı düşündüm ama yok,çünkü silmek o değil,kaldı ki ben hiç birşeyi gerçekten silebilecek bir yazar değilim kanaatimce,yazar bile değilim yüksek muhtemel;zira müsvedde olmuş birtakım duygular üzerinden geçtikçe geçen tonla insanı resmetmekten başka da bir halt ettiğim yok.Üstüne üstlük çizimim de yalnızca kalemi yamuk tutup kenarından çıkan kurşun lekelerine bakıp hüzünlenebilecek kadar...
Ben hala deliyim ama gerisini bilmiyorum,susun sizden cevap isteyen olmadı;tama gidin,siz de gidin..Zaten mevzu gitmeler değil,''Mevzu ne?''mi?Ben yazdıkça okuyan baban mıydı,şayet baban bile olsa ağlardı..İkinci şahsın olmadığı yerde üçüncüden geçilmez ve birinciyi de kimse önemsemez,kendi dahil.Sadece ikinci bir şahıs istedim,bir tane;ha öyle dediğime de bakmayın,öylesine,sıradan bir şahıs değil bu,değildi ve olmayacak ama zaten de olmayacak mevzu bu...
Benim umudum kendini kandırmak gibiydi,her zamanki gibi''yoktan''avunmak gibiydi başka da birşey değildi,hiç birşey etmezdi...
Umudumu yitirdiğimden emin olmasam da yorulduğumdan,güvenimiyse yitirdiğimden eminim;zira bu kalp isterse kendi de gelse,pamuklara hatta şiirlere sarılı da gelse başkasını kabul etmez gibi bundan sonra,kabullenmiş gibi başına gelmeyecek olsa bile bazı şeyleri,tekrar tekrar yaşayacak olduğunu yalanlamaz bir ahmak gibi belki..Gaziden farkım mı var öte yandan,şehitlik de yaraşır ya nasip;deme öyle nereye kadar teyze,hayat televizyonun üstüne dantel asmayı bıraktığımız yıllardan sonra bitti zaten,yani benim için...
İtiraf edeyim birkaç gecedir ağlıyorum,demin de az..Bilmiyorum...
Var ya şuan biri gelse,seninim bile dese''Sen de gideceksin bir gün''derim,o dereceyim;şimdi ukalanın biri çıkıp''Onlar hiç gelmemişti ki gitsinler''diyemez mi,bal gibi de der.Mesela ben de şuan komple backspace tuşuna basmayı düşündüm ama yok,çünkü silmek o değil,kaldı ki ben hiç birşeyi gerçekten silebilecek bir yazar değilim kanaatimce,yazar bile değilim yüksek muhtemel;zira müsvedde olmuş birtakım duygular üzerinden geçtikçe geçen tonla insanı resmetmekten başka da bir halt ettiğim yok.Üstüne üstlük çizimim de yalnızca kalemi yamuk tutup kenarından çıkan kurşun lekelerine bakıp hüzünlenebilecek kadar...
Ben hala deliyim ama gerisini bilmiyorum,susun sizden cevap isteyen olmadı;tama gidin,siz de gidin..Zaten mevzu gitmeler değil,''Mevzu ne?''mi?Ben yazdıkça okuyan baban mıydı,şayet baban bile olsa ağlardı..İkinci şahsın olmadığı yerde üçüncüden geçilmez ve birinciyi de kimse önemsemez,kendi dahil.Sadece ikinci bir şahıs istedim,bir tane;ha öyle dediğime de bakmayın,öylesine,sıradan bir şahıs değil bu,değildi ve olmayacak ama zaten de olmayacak mevzu bu...
Benim umudum kendini kandırmak gibiydi,her zamanki gibi''yoktan''avunmak gibiydi başka da birşey değildi,hiç birşey etmezdi...
Umudumu yitirdiğimden emin olmasam da yorulduğumdan,güvenimiyse yitirdiğimden eminim;zira bu kalp isterse kendi de gelse,pamuklara hatta şiirlere sarılı da gelse başkasını kabul etmez gibi bundan sonra,kabullenmiş gibi başına gelmeyecek olsa bile bazı şeyleri,tekrar tekrar yaşayacak olduğunu yalanlamaz bir ahmak gibi belki..Gaziden farkım mı var öte yandan,şehitlik de yaraşır ya nasip;deme öyle nereye kadar teyze,hayat televizyonun üstüne dantel asmayı bıraktığımız yıllardan sonra bitti zaten,yani benim için...
İtiraf edeyim birkaç gecedir ağlıyorum,demin de az..Bilmiyorum...
Yerin de olmak isteyen çok insan var,buna eminim,ayrıca geceyi sevmen güzel, gündüz göre bütün Çirkinliği örter insan kendi kendine kalır
YanıtlaSil