Be Teyzeler
Bugün çok düşündüm,zaman ancak ölünce geçersizdir diyerekten bir karar aldım.Uzun süre birini daha sokmayacağım hayatıma,yani elimde olduğu kadar;söyletmeyin beni,yapmadığımız şey mi sanki,ölülerle çok yaşadım ben,ben ölürken bile hiç yoktular ama ne öldüm ne ölümüm bitti..Bir kadın daha beni yaralar sadece,yani istatistiklerime göre 2'de 2 ne kadar 1 ediyorsa 3'te 3 de o kadar 1 eder.Ha sonra diyorum Allah var,ama bir de diyorum ki Allah olsa bile bu umut bize zarar.Arada kaldım gökler,denizler,kuşlar,inciler,teyzeler...
İnsanlar değişiyor be teyzeler,ben aynı kalayım,sevgim falan aynı kalsın diye bir taraflarımı yırtarken herkesin bir yüzü gitmeye dönük ve bana bakacak yüzü kalmamış.Evet teyzeler onlar da haklı ben öyle bir insanım,iyi bir insanım,mutlu olmayı hak ediyorum falan;lakin bir dedikleriyle bir dedikleri,söyledikleriyle yaptıkları tutsa keşke..Senin ağzından çıkanı gönlün duymuyor ki yoksa sen de yalan olduğunun farkına varırsın kadın,o yüzden hak gör bu bakışlarımı,evvelinde sen hatırlamazsın ama beni sevişlerini bir türlü,hadi onu çok geç ama önemseyişlerini..Bunları bana sen söylemiştin onu da mı unuttun?Neyse inanmanı da beklemiyorum bu saatten sonra,ama sen de yine keşke,keşke inanmamı beklemeseydin o günler sana,daha da kötüsü inandım işte yine bak,yine...
Yok sana demedim teyze,ben işte hep kendi kendime..Hoş,biri dinlese ne olacak ki dönüp dönüp en başa geldiğimiz konuda bu onları da yıpratmaktan ötesi değil,ben desen alışığım sen bilmezsin beni..Bilen bile bilmez beni teyze,ben desen bir gün böyle çekip çekip yazmaktan kudurup elimin altında terli bir klavyeyle ölene kadar bileceğim,sonrası ne yazdımsa o,kalanı da yazmaya fırsat bulamadıklarım ya da hakikaten yediremediğim ama bal gibi de bildiğim bazı gerçekler...
Mazur görün ben de yaşlandım artık,kendi yüreğimin sesini dahi işitemeyecek derecede paslanmış bazı benliğim ve belki de yüreğim sahiden konuşmayı kesmiş de olabilir diye beslediğim o umutsuzluk ve biraz da telaş hali..Öyleyse ne demeye hala yazıyorum ki,üstelik de kimin okuyup ne hissedeceği dahi zerre umurumda olmamaya başlamışken...
İlkelerimden dahi sapmış olabilirim şu esnada ama ne fark eder ki teyzeler,en az ben de siz kadar yaşlıyım ve artık direnmiyorum da karanlığa,üstüme sinmiş bir pes havasında kabullenmişlik,sizin dişler gibi benim umutlar dökülüyor ve diş perisi de gerçek değil,şimdi oturup üzülebiliriz...
İnsanlar değişiyor be teyzeler,ben aynı kalayım,sevgim falan aynı kalsın diye bir taraflarımı yırtarken herkesin bir yüzü gitmeye dönük ve bana bakacak yüzü kalmamış.Evet teyzeler onlar da haklı ben öyle bir insanım,iyi bir insanım,mutlu olmayı hak ediyorum falan;lakin bir dedikleriyle bir dedikleri,söyledikleriyle yaptıkları tutsa keşke..Senin ağzından çıkanı gönlün duymuyor ki yoksa sen de yalan olduğunun farkına varırsın kadın,o yüzden hak gör bu bakışlarımı,evvelinde sen hatırlamazsın ama beni sevişlerini bir türlü,hadi onu çok geç ama önemseyişlerini..Bunları bana sen söylemiştin onu da mı unuttun?Neyse inanmanı da beklemiyorum bu saatten sonra,ama sen de yine keşke,keşke inanmamı beklemeseydin o günler sana,daha da kötüsü inandım işte yine bak,yine...
Yok sana demedim teyze,ben işte hep kendi kendime..Hoş,biri dinlese ne olacak ki dönüp dönüp en başa geldiğimiz konuda bu onları da yıpratmaktan ötesi değil,ben desen alışığım sen bilmezsin beni..Bilen bile bilmez beni teyze,ben desen bir gün böyle çekip çekip yazmaktan kudurup elimin altında terli bir klavyeyle ölene kadar bileceğim,sonrası ne yazdımsa o,kalanı da yazmaya fırsat bulamadıklarım ya da hakikaten yediremediğim ama bal gibi de bildiğim bazı gerçekler...
Mazur görün ben de yaşlandım artık,kendi yüreğimin sesini dahi işitemeyecek derecede paslanmış bazı benliğim ve belki de yüreğim sahiden konuşmayı kesmiş de olabilir diye beslediğim o umutsuzluk ve biraz da telaş hali..Öyleyse ne demeye hala yazıyorum ki,üstelik de kimin okuyup ne hissedeceği dahi zerre umurumda olmamaya başlamışken...
İlkelerimden dahi sapmış olabilirim şu esnada ama ne fark eder ki teyzeler,en az ben de siz kadar yaşlıyım ve artık direnmiyorum da karanlığa,üstüme sinmiş bir pes havasında kabullenmişlik,sizin dişler gibi benim umutlar dökülüyor ve diş perisi de gerçek değil,şimdi oturup üzülebiliriz...
0 Yorum:
Yorum Gönder