Alptuğ'un Mekanı

04 Temmuz 2015

02 Temmuz 2015

Acı olan bu,koyan bu,üzüldüğümüz bu,canımızı yakan tek şey bu.Mesele ne geçmiş,ne anılar,ne yaşananlar ne de yaşanmayanlar..Hikayeler bitti be,adına aşk dediğiniz,dostluk dediğiniz hatta ne isterseniz dediğiniz bütün hikayeler bitti;evet tek sorun bu,herkes çok değişti,biz ne ara bu hale geldik.Kahretsin demek geliyor insanın içinden,o pek göz önünde bulunmayan en geçmişi inceleyince;evet öyle,geçenlerde bir gece sabaha karşı 5 falan(sabah da diyebilirsiniz) geçmişe dair birşeyler okudum..Şimdiyle karşılaştırdığımdaysa halen inanasım geliyor ama birbirine çok zıt..Neden bahsettiğimi anlatamam burada ve o yüzden mantıksız geldiğinin ve hiçbirşey anlamadığınızın ben de farkındayım ama olsun...
İnsanlar gerçekten değişir mi ya,ben de mi değiştim?Edilen sözlerin ve sözlerimin yavaş yavaş geride kalıyor gibi görünmesi kötü ve öyle de görünüyor...
Bir olaya dair haklı veya haksız,kazanmış veya kaybetmiş olmanız gerekmiyor bu his için;''Hayırlısı olsun''derler ya,işte hayırlısı olduğunda ve bunu bildiğinizde dahi bu hikayelerin bitmişliği canınızı acıtıyor fazlaca...

Çok mu yufka yürekliyiz,çok mu güzel adamlarız,çok mu seviyoruz,pardon''sev-dik'';evet kesinlikle öyle,zira hayatın da bir sınav olduğu kafasından ilerlemek gerekirse,daha çok başarının ancak daha çok zorlukla edinilebileceği düşüncesiyle aslında halimizden müteşekkiriz de..Lakin siz de takdir edersiniz ki bizler de insanız,canımıza da dokunmuyor değil,büyün mesele bundan ibaret aslında...
Topluca baktığımda çok güzel bir hikayem var,içerik olarak değil de daha ziyade raiting bakımından.Film olsa çok tutar belki ama bir yandan da neresinden tutsam elimde kalıyor,bilhakis sanki hayat dediğin böyle olur gibi geliyor...

O kadar laf geveledikten sonra diyeceğim tek şey o ki bana yeni hikayeler lazım,belki eski ama mümkünse de yeni insanlarla,belki aynı ama mümkünse de farklı yerlerde,şimdiye kıyasla da doğru zamanda ve doğru yerde..Çok şey istedim farkındayım,ancak bana bunu sunabilecek insanların yüzdesi bu gerçeğin farkına varıp benim gibi bu amaç için çabalayanların yüzdesinden çok daha fazladır...
Yani madem değişiyoruz,madem fünye çekili biz burada durmamalıyız;o yüzden her insan köşeye sıkıştığında gitmek ister zaten,yoksa çok mu meraklı sanıyorsunuz..Kayıp ve var olmak istiyorum aynı anda,benzersiz birşeyler ifade ediyor olmak istiyorum birilerine;hemen acitasyona bağladığımı düşünebilirsiniz ama o şekilde de ölmek istiyorum,arkamdan üzülsünler de istemiyorum,unutsunlar zaten istemiyorum ama unutacaklarını da bal gibi biliyorum..Çok mızmız bir adamım di'mi ben,tutkun ve düşkünüm,kendime hakim olamıyorum...
Biryerlerde birşeyler var ve onlara ulaşırsak ölmek saçma da olsa hayatın bir amacı olup amacına ulaştığın takdirde sonlanacağını da düşünürsek tüm bu aradıklarımız amaç içinde sebep ve sebep içinde sonuç halini almazlar mı,işte en çok bu varsayımı seviyorum,buna inanıyorum...

28 Haziran 2015

Artık İstiyorum

Ben artık beni sevmeyen bir kadını sevmek istemiyorum,onu beklemek;bana değer vermeyeni,onun için hiçbirşey ifade etmediğimi..50 yıl önce de istemiyordum,biliyorum;zaten de tüm bunlar istediğim için olmadı,ama istemediğim için mi oldu onu bilemiyorum...
Ben artık sarılmak istiyorum;beni sevmeyen birini,onu nasıl mutlu ederim diye gözünün içine bakmak değil de,sevgisine karşılık bakışmak istiyorum,hayatımda olmayanı değil hayatım olanı,seveceğim veya sevileceğim de değil direkt olarak sevişeceğim(duygusal anlamda) kadını istiyorum çok mu..En çok da;beklemek değil,olsun istiyorum...
Çok şey mi istiyorum,ayıp mı inat mı ediyorum bilmiyorum,bilmek istemiyorum;
Dahildir de buna yanlış insana aşık olmak,arkadaşına,eski arkadaşına,arkadaş olmak istediğin ama..Her neyse...
Bunların hiçbirini istemiyorum,istediklerimin biri bile olmayacaksa yalnızlık kaf dağından görünsün bari diyorum,biraz değil de bolca saygı,bolca anlayış ve gönülden kopan kadar merhamet..Dilenci gibi oldum di'mi böyle söyleyince,neden bahsettiğimi gerçekten anlıyorsanız içiniz sıkılır şuan,bunu da yadırgamazsınız...

İçimde sahipsiz,başıboş bir sevgi tanesi,o biraz vurdumduymaz,biraz başına buyruk,ama çok çocuk..Onun böyle ölmesine izin veremem çünkü hiç mutlu olmadı o,tek ben yetemedim ona,sunamadım da kimselere;pardon sundum sundum,hatta hiç olmayacağı gibi sundum ama bunun bir önemi yok..Çok yıprandı bu çocuk,bazı geceler ona''Olmayan Kadın''ın masalını okumaya başladığımda bana yalnız mısın diye soruyor,her defasında''Sen mi ben mi?''diye neşelendirmeye çalışırdım ama sonra anladım ki bu adamı daha da kötü ediyormuş,çünkü henüz 15 yaşındaysanız ve 30 yaşında,dul bir adam gibi,içinizdeki sevgiye bakmaya başladıysanız çocuk misali;işler çoğu zaman umduğunuz,istediğiniz ve beklediğiniz gibi gitmez..Alıştım buna,ama sanılanın aksine yıpranmamı daha da baki kılar oldu bu,dayanılmaz oldu,eriyorum işte o oldu,şuan okuduğunuz bu satırları yazarken eriyorum sadece...

O çocuğa bir anne lazım,artık tutamıyorum,birgün nefessizlikten ölecek de kalbimi karalar bağlayacak,kötü bir adam olacağım diye nasıl korkuyorum bilemezsin..''Seni seviyorum!''cümlesini bir kez de bana hitap edilirken,duymaktan da öte hissetmek istiyorum yalnız,suçsa suç..Çabuk da kandırılırım ben bu yüzden,olmadı da değil eskiden ama konumuz bu değil...
Gözüm kapalı güvenmek istiyorum;biri olduğuna,geleceğine,seveceğine,üstelik sonsuza kadar.Böyle bir söz vermek o kadar zor değil,ben ki defalarca verdim ama bu karşı tarafa bir anlam ifade etmediğinden sözüm de hiç edilmemiş oldu,tıpkı''Bu geceyi unutalım''demek gibi birşey..Böylece ben de sözünde duran bir adam olmaktan şaşmamış oldum,hala da bekleyen ve umut eden bir adam olmaktan...
Sadece sevgiyi paylaşmak istiyorum,hep bunu istedim,hatta bir izin verselerdi değil paylaşmak,içimdeki tüm insan sevgisini üzerlerine ipotek bile ederdim;daha da acı olanı bunun farkında olmaları,en buruklaştırıcısı bilinmeyen sebepler,en fenası da geçen değil harcanılan zaman,çaba,özellikle de umut gibi insanların beş para etmez bildiği ama uğruna hala senin benim gibi 3-5 kişinin de olsa direndiği değerler...

Fazla yazdık bu gece,neyse...

26 Haziran 2015

Aynı Dünyalar

Uzun zaman geçtikten sonra dostlar,yani artık değer verdiğiniz birileri sizin için hiçbir anlam ifade etmemeye başladığında,başka birisiymiş gibi geldiğinde;kendi dünyanızın olduğunun farkına varıyorsunuz,ne o buraya gelebilir ne de siz oraya gidebilirsiniz..''Ayrı dünyaların insanıyız''geyiği gibi birşey değil bu,alışkanlıklar ve vazgeçilmezler bunu bu hale getiriyor;vazgeçilmeziniz olan kişinin yokluğuna alışmanız ve onun hem sizden vazgeçip hem de yokluğunuzda bir anlam bulamaması buna en güzel örnek sanırım..Yeri gelir mutlu olması için elinizden geleni yaparsınız lakin ne elinizden gelen ne de gelmeyen onun mutluluğuyla alakadardır bazen,sanki kader araya bir çit çekmiş de ölsen aşamıyorsun;yok o bile hafif olur,sanki arada hiçbir engel yokmuş,ama birleşebilmek ve onun da seni sevmesini beklemek için hiçbir sebep yokmuş,daha da kötüsü asla olamayacakmış gibi,bu denli ayrı,berbat,mahrum,mağdur...
Bu tarif ettiğim hissi kazanmanın en kolay yolu seni neden sevmediğini sayıklamaktır içinden,en alakasız,en olmayacak,en mutlu ve en hüzünlü zamanlarda;işin püf noktası da şu ki bu soruya bir cevap bulamamanız gerekir,misal ben..Evet sevmiyorum artık ve belki sevmişiliğimle bana lanet;ama insan geberircesine merak ediyor sayın okuyucu,titreye titreye,kızarak ve korkarak merak ediyor ama bağıramıyor bile büyük haksızlık...

Olan oldu,ölen öldü;hiçbirşey olmamış gibi,ama hala ölü..Yani uydurma bir bahanesi bile olmamış bir adam var karşınızda,pardon doğru ya dersler var,dersler,dersler,dersler.Bana bu kadar ders verilmesine ne gerek vardı Allah aşkına,toplumdaki bilmem kaç bin tane aşka inanmayan cahilin içinde bir de ben olsam neydi sanki...
Ha bu arada yanlış anlaşılmaya mahal vermeyeyim,ben kehribar gözleri,saçların arasındaki bir tutam açık teli unuttum;okul koridorunu,koyu kahve gözleri değil..Amaan,hem bu neyi değiştirir ki zaten;elinde olmadan birşey yaşa,çırpın,sürüklen,unutman beklensin kırmamak için onu da yap,sonra unutmaya başladığında bir başkası,sonra yine aynı.En büyük korkum bu işte benim,bunun ötesine geçememek,bu döngünün altında ezilmek,bir köşeye yığılıp kalmak...
Ayrı dünyaların insanı değiliz biz,hoş tanımadı ki nereden bilsin,zaten yine ne fayda bilse bu saatten sonra.Nedenini soramıyorum,uydurduğu basit bir bahaneyle sınırlı kalmanın beni daha az üzeceğini biliyorum çünkü;çünkü tezatlıklar var anlatamam burada...
Üzgünüm evet,hala,yine ve aynı,tekrar üzgünüm..Çünkü üzmek istemeyenler üzdü beni,inanmıştım gözlerine;hoş,birşey söylemeseler ona bile inanacaktım,zaten ki inanmıştım çünkü aşıktım ama anlatammıştım..Aşkı bilmez misin sen,bu yaptığın sade çingenelik...

24 Haziran 2015

Yok musun?

Seni seviyorum,Ahu,Tuğçe,Melek,Rüya,Gizem,Eylül,Leyla ya da her kimsen işte,üstelik benim seni sevmeme inat bana yok diyenler var biliyor musun o sinir bozucu;olmadığını ben de biliyorum merak etme,Halil Şinasi miydi,yok yok halüsinasyondu sanırsam,işte onlardan görmeye başlamadım daha,yanımda olduğun izlenimine kapılsam belki bi'derece düşünebilirim bunu ama şuan aşki ölçümlere göre fevkalade yalnızım..Yapma,bunu sen de biliyorsun,kabullen artık karşıma hiç çıkmamış olduğunu;yani bu bağlamda benim seni yok saymam da pek tabii normal olacaktır kıyabilsem,lakin benim içerimde umudun da ötesinde birşey mevcut ki ben diğer insanlara benzemekten utanıyorum adeta,elimde kalan son umut kırıntısı olarak sen varsın ve sana dair de sadece bu bir iki yazdığım;gerçek şu ki bir tesadüf olup gerçek sen bunları okuma fırsatı bulsan bile kendine yorman imkansız diye tahmin ediyorum...Bak işte tam da demin,yakın bir arkadaşım bir kızın resmini attı bana,kıskanma tanımıyorum etmiyorum zaten;sonra hiçbirşey yazmayınca ben de işkillendim haliyle,yine''Belki de bu bir işarettir''geyiğine başlayıp o sen misin diye geçirdim aklımdan,unut gitsin...

Sen de eğer sensen beni seviyor olman gerekir,ama ki senin bile beni sevmediğin gibi bir ihtimal düşünüyorum da bu da kaderin değişik bir yönünü gösterir ama o da çok aptalca olurdu,kaderin bile belli bir kutsallığı vardır sonuçta..Bu arada o kız arkadaşımın teyze kızıymış,bana ısrarla teyzesi olmadığını söylemişti oysa,neyse...

Sahi beni seviyor musun kız,yoksun,belki beni tanımıyorsun bile ama bu birşeyi değiştirmez,cidden değiştirmez..Nasıl olsa bu sorunun cevabını alamayacağımdan ben cevap veriyorum,beni sevmeni çok isterdim,daha doğrusu isterim;yani biliyorum bu çok tuhaf bir his ve bir de bana sor ama inan ki öyle,kaldı ki bunu kanıtlayacak tonla da yazım var..Hem biliyor musun bazen kızlar okuyup bunu yazdığın kadın çok şanslı gibi şeyler söylüyorlar,ben de diyorum ki öyle biri yok(yok diyorsam o maksatla değil hayatım yanlış anladın,ama sen de biliyorsun ki insan karşısına çıkmamış herşeyi yoksayabiliyor,hayatın imtihan olma sebebi de bu değil mi?)Oysa şimdi seninle fevkalade bir romantizm yaşayıp yazılmış ve yazılacak tüm romanlara,filmlere ve hikayelere alenen taş çıkartmak vardı,kısmet değilmiş.Belki sadece kısmet değilmiş demekle yetiniyorum lakin içim de parçalanıyor bakma,sen üzülme diye demedim...

Var mısın,yok musun?

Geçmişle Münakaşa

Acıtan geçmiş mi,bi'tek bu mu dersiniz?Peki ya gelecek,şu gelmeyen kadınların hepsiyle,hepsinin bir olduğu bir kadınla yaşanma ümidi olan bir gelecek?İşte buldum,sorun ümit;sınıftaki Ümit değil,beklemek asıl sıkıntı,emin olamamak,bir yerden sonra adam gibi inanamamak bile..Geçmişte pek çok şey vardı,iyi karşılık verilse mükemmel olacak pek çok şey;ha bunu kimseyi suçlamak babında söylemiyorum zira suçlu benim,evet evet tam karşınızda işte...

Beklemeyi bilmeyen bir adam olduğuma adım gibi eminim;çünkü tonla mektupla henüz varlığını ya da var olacağını dahi kanıtlayamadığım aslında tek bir kadına onu bekleme yeminleri ederken o diye sürekli sağa sola gidip para isteyen dilenciye kapanan kapı gibi dışarıda kaldım,üşüdüm ve artık içerisi benle bağımsızdı,kimsenin umurunda,fikrinde,zikrinde olmadığımı aklıma getirdim ve midem bulandı,evet bayağı midem bulandı kendimden...
Söz tutmayı da bilmeyen bir adıma adam gibi eminim ben,yahut pek bi'dayanıksız olduğuma,adım gibi eminim şayet belki geçer diye.Suçum olmayışı da bunu zor kılan aslında,ondandır belki de kabahati hep kendimde arayışım;çünkü ben suçsuzsam hayallerim de masum,hayallerim de masumsa gerçekler acı,zaten acıydılar ama bu sefer yalnız bana...
Ve en fenası da hala gibi bal biliyorum o en eski hayaller içerimde en derinde,en kuytu,en izbe yerde canlı ve bana bakıyor,nefesimin durmaması için bir sebep göremiyorum akabinde..Geçmişten kaçmaya çalışsam da,kaldı ki artık alakam bile olmadığını farzedin;geçmişteki bazı şeyler,birileri hala güzel,hala aşık olunası belki işte bu kötü,nedense bu gibi zor hislerde beceremiyorum da kendimi kandırmayı,öyle işte...

Cemal Süreya ne diyordu;''Sonra gülüşün geldi aklıma ve içimden dedim ki;yine gelsen yine severim seni...''
Dedim ya öyle işte,hatta tam olarak öyle ki ben utanıyorum,yerin dibine giriyorum belki utançtan lakin bilemezsiniz,kime karşı utanmadığımı bilme şansınız çok yüksek belki ama kimlere utandığımı bilemezsiniz geçmişten,gelecekten ve öteden..Ben aşktan utanmam fakat bilhassa ne demeye böyle abes bir hata yapıp uslanmazca sürdürebiliyorum;hata derken onu sevmek de yanlış değil..Toparlamak gerekirse yanlış zaman,yanlış yer,doğru ama imkansız kişi ve yalnızca sek bir acı,meltem gibi,seher yeli gibi eser durur bağrımda sadece...
Hayalperest değilim lakin bu bahsettiğiniz benim düpedüz gerçekliğim ve birkaç alacakaranlığın beni istiaremden alıkoyması da hüzün verici fazlaca,dilerim anlatabilmişimdir..Hoş,anlatamadıysam da bir önemi yok ya,zaten gafil avladınız çoğunuz beni...

Hem belki de benim geçmişe düşkünlüğümü ve sürgünlüğümü sağlayan o tek kadın geçmişteki haldir,inkar etsek de herkes değişir belki,eğer öyleyse yalandır da hatıra defterinin ikinci sayfası,açıp okumadım da uzun zamandır ne demeye okuyayım artık hangi yüzle..Anılar böyledir çünkü bayım anılar çoğu zaman kursakta ve buruktur ama herkes birgün tatlı olacağını ve sizin de gülümseyeceğinizi anlatır durur,neyi ima ediyorlarsa şu yaşıma geldim anlamış değilim...
İt gibi özledim belki geçmişi ama geri dönsem ve hatta birşeyleri değiştirsem dahi sonucun aynı kalacağı hırpalıyordur beni yalnızca,özlem adı altında sadece diri bir yıpranmışlık vardır kim bilir,açıp içimi bakabildiğim mi var,sizin baktığınız mı var;ne diyorum ben bak size de suç bulmaya başladım,oruç kafası işte n'eylersin,affedin sadece,herkes affetsin...

22 Haziran 2015

Sevdiğim İnsanların Dedikodusu

Sevdiğin insanı takmaman doğru olandır bazen ama gel de anla;sevdiğin dediysek anan baban esin dostun değil işte...
Mesela benim sevdiğim insanlar genelde çok marjinaldir,beni düşünür,incinmemi ve kırılmamı istemez hatta engellerler;kendilerince bir mantıkları vardır diye düşünüyorum zira bir değil iki değil bu güzel insanlar..Tamam ben de yaptım,istemeyerek,içim kan ağlayarak,sadece ama sadece mecburiyetten;geçmişi silip atmak istedim ve sadece onlar için,üstelik de asla beceremedim ve inat eder gibi en başa döndüm.Onların da aynı amaçla yapmış olma ihtimali var tabi ama onların geçmişi gömünce birşey elde edemeyeceği kadar çok gömdüm ben o geçmişi,üstelik de ben gibi başa dönebileceklerini sanmıyorum,Allah var ki yine çoğunun benim için birşey göz alabilmeyi bırak alacağını bile düşünemiyorum çok ama uzun zamandır,sanırım benim toprağım çok yumuşak ve ıslak,tıpkı gözyaşı gibi...

Nedenini onlara sormayı deneyebileceğimi biliyorum ama benim gibi adamlar için bile değil,yalnızca benim için bu dünyanın en aptal eylemidir..Çünkü ben sürekli ve bıkmadan"Neden ben?!"diye sordukça cevap daha da gelmrdi ve ben zaten onlara karşı ne duyguda olursam olayım karşımda koca bir hiçten başka birşey olmamıştı..Oysa ben ne de çok isterdim o ddv hiçlik yerine ufacık,minicik bir ayna...
Beni anladığınızı biliyorum,ve de anlıyorum demrkten daha öteye gidemeyecek oluşunuzu..Aslında bunu bilmek ne zor ne de marifet olsa gerek çünkü tüm bunlar tekrar ve tekrar,ama tekrardan bir farkı var;o şey tekrardan yaşanmıyor,aynısından bir defa daha yaşanıyor..Yani gerçekten sevdiğim şurada 2011 başlangıç olsa,hadi diyelim 70 sene de yaşadık(bu gidişle mümkün değil ya neyse)bu süreç 19 tam 1/3 kadar tekrarlanıyor..Buna kalp mi daysnır siz söyleyin...

Yoruluyorum,kahrediyorum ve eksilerle artıları mukayese etmektense hayatımızın hiç de kayda değer birşey olmadığı gibi kalıtsal bir bilgiyi defalarca ama defalarca taçlandırıyorum;yani eğer kader lobisi falan diye birşey varsa onun gelir kaynağı benim ve hisseler sadece kadınlarda..Bu o kadın,bu kadın oluyor ve biz hep kaybediyoruz;kumarhanenin kasası onlarken biz kaçak dövüşte beklentili tarafa atılan ve sonunda alakasız bir rakibe planlı olarak geçecek bahisen başka birşey değiliz..Kafanız mı karıştı,bir de bana sorun siz onu...
Saat sabahın dördü bu arada,cümleten günaydın...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )