En kötü hız geriye doğru olandır okuyucu, korkarım benim de sonum geriden gelecek. Arkadan çarpan kusurludur benim bildiğim, oysa eminim yine ben hariç suçlu çıkmayacak.Bırakanın kendisi geride kalansa kalmış sayılır mı, yahut gitmek mi bizimkisi? Yerinde sayarken bir gün öylece nefesi tükenesi, sakin kabuller yüklü bir hayat işte bu, üstelik benimki başkaları için bile bana olduğu kadar gelip

Şiirdeki gibi sımsıcak bir merhaba ne de yakışırdı oysa dilimden,Korkmasaydım seni üstüme alınmaktanYanıbașımda sır gibi bedenin, utana sıkıla hissederken kalp atışlarınıKorkmasaydım, merhaba deseydim bir baktığındaBelki yapayalnızken ikimiz, o en güzel ihtimale yakınkenKorkmasaydım adını sorsaydımBana döndüğünde, kaçamak gözlerle sana bakacağıma, korkup kitaba sığınmasaydımSabah sekizdi, Tehlikeli Oyunlar okuyordumSabah sekizdi, tehlikeden korkuyordumSabah sekizdi, aşka en yakındım yenidenGece iki şimdi, bakışını unutamıyorumSen

Bilen bilir, benim devasa fotoğraf albümlerim vardır, anı biriktirmek benim için çok değerlidir. Kocaaaa bir albümüm vardır; onun gölgesinde kalan bir albüm daha vardır ama o albüme, görünce canımı acıtan insanlarla olan, yine de bir gün belki geçmişe döneriz diye sakladığım fotoğrafları koyarım; bir küçüğü daha vardır, ona da hiçbir şekilde geri dönemeyeceğimiz günler olduğunu bildiğim ama silmeye

Artık bir sen bir ben varız okuyucu. Sadece sen varsın hatta. Geçmiş diye bir şey yok, burada bir zamanlar adı övgüyle geçmiş kimse yok artık. Sadece sen varsın.Bu yüzden son damlasına kadar samimiyetle günler sonra sana yazıyorum, sadece sana.Kimsenin bize değer falan verdiği yok okuyucu, yalnızca onların alıştığı düzen sürdüğü müddetçe yanlarında kendimizi var sanmamıza müsaade etmişler hepsi